Το νόμισμα και τα φετίχ του

(Φετίχ: αντικείμενο που οι πρωτόγονοι λαοί του αποδίδουν μαγική ή υπερφυσική δύναμη / οτιδήποτε είναι αντικείμενο άκριτης λατρείας και θαυμασμού)

                                                                                                Του Νίκου Ιγγλέση   http://greekattack.wordpress.com

           ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

• Εισαγωγή …………………………………………        2
• Α. Οι φετιχιστές του ευρώ …………………………        4        

1. Οι δωσίλογοι …………………………….         4
2. Οι γκλομπαλιστές ………………………….. …        5
3. Οι χειραγωγούμενοι ……………………………….       7
4. Οι ονειροπόλοι ………………………………………      11

• Β. Οι φετιχιστές της υποτίμησης    ………………….      13

1. Η κρυφή ισοτιμία …………………………………….       14
2. Υποτίμηση και «κλείδωμα» …………………………      15
3. Ελεύθερη διακύμανση ……………………………..     20
4. Το «κλείδωμα» αλλά με τι; ………………………….      21
5. Το αριστερό πρόσημο ……………………………….      23

• Επίλογος ………………………………………………..     27

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το 2002 ένα ξένο νόμισμα, το ευρώ, αντικατέστησε το εθνικό νόμισμα της χώρας μας, τη δραχμή. Στην αρχή όλοι σχεδόν ήταν ενθουσιασμένοι που είχαν στα χέρια τους ένα «σκληρό» νόμισμα, που σε λίγο καιρό έγινε πιο «σκληρό» και από το αμερικάνικο δολάριο, μετά υποτιμήθηκε. Ελάχιστοι κατάλαβαν ότι μας φόρεσαν ένα «ζουρλομανδύα» και μας έβαλαν στο φρενοκομείο της «ευρω-Bαβέλ». Την πρώτη περίοδο οι τιμές των αγαθών αυξάνονταν, τα εισοδήματα επίσης, τα επιτόκια μειώθηκαν σημαντικά, τα δάνεια απογειώθηκαν, το χρήμα έρρεε, η εγχώρια παραγωγή άρχισε να συρρικνώνεται, οι εισαγωγές διογκώθηκαν και η κατανάλωση έφτασε στο ζενίθ. Οκτώ χρόνια μετά, το 2010, η Ελλάδα ουσιαστικά χρεοκόπησε και μπήκε στα Μνημόνια, δηλαδή, στο «αναμορφωτήριο»του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.

Ακόμη και σήμερα, που διανύουμε τον έβδομο χρόνο καταστροφής και λεηλασίας της χώρας, πολλοί δεν αντιλαμβάνονται τον καθοριστικό ρόλο του ξένου νομίσματος, του ευρώ, στην αποσάθρωση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.

Από το 2002 το ελληνικό κράτος δεν έχει καμιά εξουσία στο νόμισμα που κυκλοφορεί στη χώρα και δεν μπορεί να εκδίδει την ποσότητα του χρήματος που απαιτείται (ρευστότητα) για τη λειτουργία της οικονομίας. Από τις Συνθήκες Ίδρυσης και Λειτουργίας της ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) απαγορεύεται να δανείζει τα κράτη – μέλη, όπως κάνουν όλες οι κεντρικές τράπεζες των χωρών που διαθέτουν το δικό τους εθνικό νόμισμα (ΗΠΑ, Αγγλία, Ιαπωνία κλπ). Αντίθετα η ΕΚΤ δανείζει τις ιδιωτικές τράπεζες και αγοράζει ομόλογα μεγάλων εταιρειών. Χωρίς το εθνικό νόμισμα το κράτος, για να καλύπτει τα ελλείμματά του και να αποπληρώνει το Δημόσιο Χρέος, είναι υποχρεωμένο να δανείζεται είτε από τις «αγορές» είτε από τους μηχανισμούς της Ευρωζώνης (EFSF – ESM) και του ΔΝΤ. Με τον τρόπο αυτό οι διεθνείς τοκογλύφοι (ανεξάρτητα από το ύψος του επιτοκίου) διαχειρίζονται την «μπίζνα» του αέναου χρέους που δεν αποπληρώνεται, άρα δε μειώνεται, αλλά ανακυκλώνεται και αυξάνεται. Έτσι διατηρείται ο γεωπολιτικός έλεγχος και η οικονομική αφαίμαξη της χώρας.

Το Δημόσιο Χρέος από το 2002, που η χώρα εισήλθε στο ευρώ, μέχρι τον Ιούνιο του 2016 αυξήθηκε κατά 110,5% (από 156 σε 328 δις.), ενώ το ΑΕΠ μόνο κατά 34% (από 131 σε 175 δις.). Θυμίζουμε επίσης ότι το 2001 το 75% του χρέους ήταν σε δραχμές (εσωτερικό χρέος) και μόνο το 25% σε συνάλλαγμα. Άρα το 75% των τοκοχρεολυσίων πληρωνόντουσαν σε δραχμές. Σήμερα το σύνολο σχεδόν του χρέους είναι σε ευρώ, δηλαδή, σε συνάλλαγμα αφού η Ελλάδα δεν μπορεί να εκδίδει ευρώ.

Ο επί 21 χρόνια, μέχρι το 1948, πρωθυπουργός του Καναδά McKenzie King είχε πεί: «Άπαξ ένα έθνος εκχωρήσει τον έλεγχο του νομίσματος και της πίστωσης δεν έχει σημασία ποιος θεσπίζει τους νόμους του κράτους. Η τοκογλυφία άπαξ και επικρατήσει, θα συντρίψει οποιοδήποτε έθνος. Μέχρι να επανέλθει ο έλεγχος του νομίσματος και της πίστωσης στην κυβέρνηση και αναγνωριστεί ως η πιο περίοπτη και ιερή ευθύνη της, όλες οι συζητήσεις περί εθνικής κυριαρχίας, περί Κοινοβουλίου και περί Δημοκρατίας είναι ανώφελες και μάταιες».

Μέσα στην Ευρωζώνη το κράτος, για να πληρώνει τους δημόσιους υπαλλήλους του (εκπαιδευτικούς, γιατρούς, στρατιωτικούς, αστυνομικούς κλπ.), να χρηματοδοτεί τα ελλείμματα των ασφαλιστικών Ταμείων και των νοσοκομείων, να ασκεί κοινωνική πολιτική, να εξασφαλίζει την αμυντική θωράκιση της χώρας, να κάνει δημόσιες επενδύσεις και να πληρώνει τα τοκοχρεολύσια του χρέους πρέπει είτε να δανείζεται είτε να εισπράττει περισσότερους φόρους. Γι’ αυτό αυξάνονται συνεχώς οι άμεσοι και έμμεσοι φόροι ενώ παράλληλα μειώνονται οι δαπάνες (μισθοί, συντάξεις κλπ.) προκειμένου να απαιτείται χαμηλότερος δανεισμός. Όλη η πρόσφατη φοροεπιδρομή του τρίτου Μνημονίου αποσκοπεί στην επίτευξη ενός πρωτογενούς πλεονάσματος με το οποίο θα πληρώνεται, μέρος μόνο, των ετησίων τόκων του Δημόσιου Χρέους. Χωρίς το εκδοτικό προνόμιο, μέσα στην Ευρωζώνη, το κράτος έχει μετατραπεί σε Ανώνυμη Εταιρεία και έτσι οι δαπάνες του εξαρτώνται αποκλειστικά από τις εισπράξεις του (φόροι – δάνεια), αφού έχει απωλέσει τη δυνατότητα έκδοσης νέου χρήματος. Ένα κράτος δε χρεοκοπεί ποτέ όταν χρωστάει (όσα κι’ αν χρωστάει) στο εθνικό νόμισμά του. Εκδίδει χρήμα και πληρώνει. Το κράτος χρεοκοπεί όταν πρέπει να πληρώσει σε άλλο νόμισμα (συνάλλαγμα). Αυτή είναι η περίπτωση της Ελλάδας μέσα στο ευρώ, αφού δεν μπορεί να εκδώσει ευρώ.

Α. ΟΙ ΦΕΤΙΧΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ

Οι λάτρεις του ευρώ, οι οπαδοί του ευρωμονόδρομου, μπορούν να ταξινομηθούν σε τέσσερις βασικές κατηγορίες:

1. Οι δωσίλογοι

Στην πρώτη ανήκουν όσοι έχουν ταυτίσει τα προσωπικά συμφέροντά τους με αυτά των δανειστών. Πρόκειται για σύγχρονους δωσίλογους που επιδιώκουν να επωφεληθούν από τη νέα ξενοκρατία και ελπίζουν ότι οι επικυρίαρχοι θα τους επιτρέπουν, σε αντάλλαγμα των χρήσιμων υπηρεσιών που προσφέρουν,  να μαζεύουν τα ψίχουλα από το τραπέζι τους. Ο ρόλος τους είναι ανάλογος με αυτόν των δωσιλόγων κατά τη γερμανική κατοχή 1941 – 1944.

Οι δανειστές υπερασπίζονται τα «γιουσουφάκια τους» ακόμη και όταν διώκονται από την ελληνική δικαιοσύνη, όπως έγινε φανερό με τις περιπτώσεις του ΤΑΙΠΕΔ και της ΕΛΣΤΑΤ. Οι «νενέκοι» αυτοί απολαμβάνουν χρήμα, αξιώματα και ρόλους στην υπηρεσία των κατακτητών της χώρας, που τους θεωρούν πανίσχυρους και αήττητους, γι’ αυτό υπερασπίζονται με λύσσα το ευρωσύστημα που αποτελεί το βασικό πυλώνα της νέας τάξης πραγμάτων, του Δ΄ Γερμανικού Ράϊχ.

2. Οι γκλομπαλιστές

Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν όσοι, ιδεολογικά και πολιτικά, έχουν αποδεχτεί το δόγμα της παγκοσμιοποίησης (globalisation), δηλαδή του καπιταλιστικού διεθνισμού, που στην Ευρώπη υλοποιείται από την ΕΕ και την Ευρωζώνη. Ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν Μανουέλ Μπαρόζο, σε ομιλία του στο πανεπιστήμιο Στάνφορντ το 2014 είχε πεί: «Η ΕΕ είναι ένα εργαστήριο της παγκοσμιοποίησης». Η Ελλάδα, από το 2010, έγινε το πειραματόζωο στο εργαστήριο.

Οι οπαδοί της παγκοσμιοποίησης είναι ουσιαστικά εθνομηδενιστές που θεωρούν ότι τα κράτη – έθνη έχουν ολοκληρώσει τον ιστορικό κύκλο τους και οι κοινωνίες πρέπει να μετεξελιχθούν σε πολυπολιτισμικές. Οι άνθρωποι αυτοί προσβλέπουν σε μια α-εθνική Ευρώπη κατά τα πρότυπα της Αμερικής και θέλουν να δημιουργήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, στην οποία όλες οι βασικές εξουσίες, συμπεριλαμβανομένης βεβαίως της νομισματικής κυριαρχίας, θα ασκούνται, ελέω παγκοσμιοποίησης, από την υπερκυβέρνηση των Βρυξελλών. Τα σημερινά κράτη μετατρέπονται ήδη σε επαρχίες της νέας πολυεθνικής αυτοκρατορίας, του γερμανικού Imperium.

Οι γκλομπαλιστές είναι μια, σχετικά, ολιγομελής ομάδα με μεγάλη όμως πρόσβαση στα μέσα επικοινωνίας ή σωστότερα στα Μαζικά Μέσα Προπαγάνδας (ΜΜΠ), που τους διαθέτουν καθημερινά και ιδίως στις κυριακάτικες εκδόσεις, άφθονο χώρο για να εκθέτουν τις απόψεις τους. Ορισμένοι απ’ αυτούς έχουν διασυνδέσεις με ξένα κέντρα όπως το Ίδρυμα για μια Ανοιχτή Κοινωνία (OpenSocietyFoundation) του διεθνούς κερδοσκόπου Τζόρτζ Σόρος, με άλλες διεθνείς ΜΚΟ (Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις) και με δεξαμενές σκέψης (thinktanks) με έδρα κυρίως στις ΗΠΑ.

Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι υπέρμαχοι μόνο της, υπό διαμόρφωση, Γιουρολάνδης αλλά και όλων των βασικών επιλογών της παγκοσμιοποίησης.Θυμίζουμε ότι:

α) Πολέμησαν το Brexit, προβλέποντας λιμούς και καταποντισμούς, αλλά ηττήθηκαν.

β) Στηρίζουν τη Χίλαρι Κλίντον για την προεδρία των ΗΠΑ ενάντια στον απρόβλεπτο για το σύστημα Ντόλαντ Τραμπ. Τη Χίλαρι Κλίντον χρηματοδοτεί και το Ίδρυμα του Τζορτζ Σόρος.

γ) Θεωρούν «κόκκινο πανί» το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία και το Κίνημα «5 Αστέρια» του Μπέπε Γκρίλο στην Ιταλία, επειδή ζητούν την έξοδο των χωρών τους από το ευρωσύστημα.

δ) Λοιδωρούν, το μεγάλο γεωπολιτικό αντίπαλο της Δύσης, τον «αυταρχικό» και «λαϊκιστή» Βλαντιμίρ Πούτιν της Ρωσίας.

ε) Στηρίζουν τη Συμφωνία ΤΤΙΡ (Διατλαντική Εμπορική και ΕπενδυτικήΣχέση) που θα ανοίξει τελείως τις αγορές ΗΠΑ και ΕΕ στους πολυεθνικούς κολοσσούς καταστρέφοντας τις εθνικές επιχειρήσεις και τους μικρούς παραγωγούς.

στ) Τάσσονται υπέρ της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας στην ΕΕ, αδιαφορώντας για τις διεκδικήσεις της εις βάρος της χώρας μας. Μιλούν για ελληνοτουρκική φιλία και υπονοούν φιλική παράδοση Ελλάδας και Κύπρου στα συμφέροντα της Τουρκίας.

ζ) Υποστηρίζουν την όποια «λύση» ή σωστότερα το «κλείσιμο» του Κυπριακού, όπως το 2004 είχαν ταχθεί υπέρ του «Σχεδίου Ανάν».

Παράλληλα οι γκλομπαλιστές, λόγω ιδεολογικού και πολιτικού προσανατολισμού, είναι υπέρμαχοι των μεταναστευτικών ροών αφού θεωρούν θετική εξέλιξη τη μετατροπή των κοινωνιών σε αμάγαλμα εθνικών, θρησκευτικών και πολιτιστικών ταυτοτήτων. Στην ουσία, επικαλούμενοι ανθρωπιστικούς λόγους, υπερασπίζονται το στρατηγικό στόχο των πολυεθνικών εταιρειών και του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου που θεωρούν τα σύνορα, τις ταυτότητες και τα εθνικά συμφέροντα εμπόδιο στην πλήρη εκμετάλλευση του ανθρώπινου δυναμικού και των φυσικών πόρων ολόκληρου του πλανήτη.  Οι άνθρωποι της κατηγορίας αυτής, ανεξάρτητα αν προέρχονται από τη νεοφιλελεύθερη Δεξιά ή την κοσμοπολίτικη Αριστερά (οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα), λειτουργούν ως ιδεολογική «Πέμπτη Φάλαγγα» στον αγώνα του ελληνικού λαού να πάρει πίσω τη χώρα του και την αξιοπρέπειά του.

3. Οι χειραγωγούμενοι

Στην τρίτη κατηγορία ανήκουν όσοι φοβούνται ότι η έξοδος από την Ευρωζώνη μπορεί να τους οδηγήσει σε ακόμη χειρότερη οικονομική κατάσταση από την τωρινή, ενώ δε λείπουν οι ανησυχίες για τη γεωπολιτική θέση της χώρας. Οι άνθρωποι αυτοί, που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών του ευρωμονόδρομου, έχουν επηρεαστεί και χειραγωγηθεί από τη γκεμπελική προπαγάνδα των επικυρίαρχων δανειστών και των κάθε είδους εγχώριων συνεργατών τους.

Η προπαγάνδα, με την κωδική  ονομασία «Επιχείρηση Φόβος», εκπορεύεται, από το 2010, με ολοκληρωτικό τρόπο, απ’ όλα τα κυρίαρχα μέσα επικοινωνίας (έντυπα και ηλεκτρονικά) και αποσκοπεί στην τρομοκράτηση των Ελλήνων πολιτών, ώστε αυτοί να μην αντιδράσουν και να υποταχθούν. Σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ, μας λένε, ότι η δραχμή θα υποτιμηθεί 60-80%, θα υπάρξει αχαλίνωτος πληθωρισμός, η αγοραστική δύναμη μισθών και συντάξεων θα συρρικνωθεί δραματικά, η φτωχοποίηση θα πάρει τριτοκοσμικές διαστάσεις, οι καταθέσεις θα εξανεμιστούν, θα υπάρξουν ελλείψεις και δελτίο σε τρόφιμα, καύσιμα και φάρμακα και τέλος ότι θα μας επιτεθεί η Τουρκία και θα χάσουμε τη Θράκη και το μισό Αιγαίο. Μας λένε ότι αν σηκώσουμε κεφάλι θα έρθει ο Αρμαγεδδών.

Μεγάλη ευθύνη για το πληθυσμιακό μέγεθος αυτής της κατηγορίας έχουν και οι δυνάμεις της αντίστασης στην ευρω-κατοχή που, μέχρι σήμερα, δεν έχουν παρουσιάσει ένα αξιόπιστο πολιτικό σχήμα (κόμμα, κίνημα, μέτωπο) και ένα λεπτομερές σχέδιο για το Grexitπου να αποκρούει τη γκεμπελική προπαγάνδα και να αποδεικνύει ότι ο εναλλακτικός δρόμος είναι όχι μόνο εφικτός αλλά και ο μόνος σωτήριος για τον ελληνικό λαό και τη χώρα.

Υποκατηγορία αυτής της ομάδας αποτελούν και όσοι φοβούνται τις γεωπολιτικές επιπτώσεις που θα προκαλέσει η σύγκρουση με τους δανειστές, σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ. Οι άνθρωποι αυτοί θεωρούν ότι μια αντιπαράθεση με τις μεγάλες Δυτικές χώρες (δανειστές) θα δώσει την ευκαιρία στην Τουρκία να εφαρμόσει τις τυχοδιωκτικές νέο-οθωμανικές επιδιώξεις της, που δυστυχώς έχουν ήδη δρομολογηθεί λόγω της ελληνικής αδυναμίας.

Η ΕΕ και η Ευρωζώνη υποτίθεται ότι έχουν κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική άμυνας, μόνο που αυτές εφαρμόζονται à lacarte. Η ΕΕ επέβαλλε κυρώσεις στη Ρωσία γιατί προσάρτησε την Κριμαία, έπειτα από δημοψήφισμα του τοπικού πληθυσμού. Τις κυρώσεις αυτές αναγκαστικά εφαρμόζει και η Ελλάδα εις βάρος των πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων της. Αντίθετα στην Τουρκία, που από το 1974 κατέχει το 37,5% του εδάφους ενός κράτους – μέλους της ΕΕ, της Κύπρου, όχι μόνο δεν επιβάλλονται κυρώσεις αλλά δε διακόπτονται ούτε οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις μαζί της. Σημειώνουμε ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία την οποία θεωρεί «εκλιπούσα», ενώ διαπράττει το, κατά το Διεθνές Δίκαιο, έγκλημα του εποικισμού στην κατεχόμενη περιοχή. Σήμερα στη Βόρεια Κύπρο οι έποικοι από την Ανατολία είναι περισσότεροι από τους Τουρκοκύπριους.

Στην κρίση των Ιμίων το 1996 η ΕΕ δε προσέφερε καμία ουσιαστική στήριξη σ’ ένα μέλος της, την Ελλάδα, του οποίου την εδαφική κυριαρχία αμφισβητούσε μια τρίτη χώρα. Η κρίση διευθετήθηκε, τελικά, με το «γκριζάρισμα» της περιοχής, μετά από παρέμβαση των Αμερικανών που δεν ήθελαν να διαταραχθεί η συνοχή της Ν.Α. πτέρυγας του ΝΑΤΟ.

Η Τουρκία απειλεί την Ελλάδα με πόλεμο (casusbelli) αν η χώρα μας τολμήσει, όπως έχει δικαίωμα από το Διεθνές Δίκαιο, να επεκτείνει τα χωρικά ύδατά της από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια, αλλά αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα για τις «αξίες» της Ε.Ε. Τα τουρκικά μαχητικά παραβιάζουν, καθημερινά, τα ελληνικά σύνορα (εναέριος χώρος) και υπερίπτανται πάνω από κατοικημένα νησιά του Αιγαίου, αλλά οι «εταίροι» μας δεν εκδίδουν ούτε μια καταδικαστική διαμαρτυρία. Η γειτονική χώρα αμφισβητεί την ελληνικότητα νησιών και νησίδων του Ανατολικού Αιγαίου που θεωρεί ότι τα κατέχουμε παράνομα, δημιουργώντας έτσι τις λεγόμενες «γκρίζες ζώνες», αλλά η ΕΕ θεωρεί ότι πρόκειται για διμερή διαφορά. Όταν το τουρκικό ερευνητικό σκάφος «Barbaros» εισέβαλε στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Κύπρου η ΕΕ δεν κούνησε το «δακτυλάκι» της για να προστατεύσει ένα μέλος της. Αλήθεια που βασίζεται η εντύπωση ότι η ΕΕ προστατεύει τα συμφέροντα του Ελληνισμού; Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει.

Οι λεγόμενοι εταίροι μας ασκούν ισχυρές πιέσεις σε Ελλάδα και Κύπρο για να υποχωρούν συνεχώς στις τουρκικές αξιώσεις, προκειμένου να εξυπηρετούν τις γεωπολιτικές επιδιώξεις τους και τα οικονομικά συμφέροντά τους στη μεγάλη τουρκική αγορά των 75 εκατομμυρίων. Γι’ αυτά τα οικονομικά συμφέροντα και ιδίως για την ενεργειακή τροφοδοσία της από τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου, μέσω αγωγού που θα διέρχεται από την Τουρκία, η ΕΕ ασκεί πιέσεις σε Κύπρο και Ελλάδα για άμεση «λύση» του κυπριακού προβλήματος. Ευρωπαίοι αλλά και Αμερικανοί ζητούν την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αντικατάστασή της από ένα μόρφωμα «Διζωνικής Δικοινωτικής Ομοσπονδίας» που θα ελέγχεται γεωπολιτικά από την Τουρκία μέσω του βέτο, σ’ όλες τις κρίσιμες αποφάσεις, του τουρκοκυπριακού συνιστώντος κρατιδίου. Αν συμβεί αυτό η επιβίωση των Ελλήνων στην Κύπρο θα τεθεί σε μέγιστο κίνδυνο.

Οι επικυρίαρχοι της ΕΕ έχουν τη δυνατότητα να εκβιάζουν, μέσω του νομίσματος  και του χρέους, την εκάστοτε κυβέρνηση με οικονομική ασφυξία και κατάρρευση αν δεν προσαρμόζεται στις δικές τους επιδιώξεις.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντά της, να έχει ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική και να χρηματοδοτεί την αμυντική ισχύ της όσο είναι, ουσιαστικά, αποικία των δανειστών. Με τα Μνημόνια επιβλήθηκαν περεταίρω μειώσεις στις, ήδη, χαμηλές αμυντικές δαπάνες, προκειμένου να πληρώνεται ο «φόρος υποτέλειας», δηλαδή οι τόκοι του χρέους, ενώ η εγχώρια αμυντική βιομηχανία συρρικνώνεται. Αντίθετα, η Τουρκία αυξάνει τους εξοπλισμούς της και αναπτύσσει μια ισχυρή, κρατική και ιδιωτική, πολεμική βιομηχανία.

Όσοι, καλοπροαίρετα, εισηγούνται πολιτικές και μέτρα για την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων θα πρέπει να προσθέτουν: «Αφού ζητήσουμε και λάβουμε την άδεια των δανειστών». Η χώρα μας πρέπει να πάψει να θεωρείται δεδομένη και προβλέψιμη από φίλους και εχθρούς προκειμένου να μπορεί να υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντά της. Πρώτο απαραίτητο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή είναι η έξοδος από την Ευρωζώνη και η αποκατάσταση της νομισματικής – οικονομικής ανεξαρτησίας, προϋπόθεση της εθνικής κυριαρχίας.

4. Οι ονειροπόλοι

Στην τέταρτη κατηγορία ανήκουν όσοι πιστεύουν ότι το νόμισμα δεν αποτελεί το βασικό πρόβλημα και ότι η Ελλάδα μπορεί να καταργήσει το πλέγμα των μνημονιακών πολιτικών, τη λιτότητα και να διαγράψει το σύνολο ή μεγάλο μέρος του Δημόσιου Χρέους παραμένοντας εντός της Ευρωζώνης. Με τον τρόπο αυτό, φαντάζονται ότι θα αντιμετωπιστεί η οικονομική ύφεση, θα σταματήσει η λιτότητα και η χώρα θα μπει σε αναπτυξιακή τροχιά που θα μειώσει την ανεργία και θα αυξήσει τα εισοδήματα των πολιτών.

Παραγνωρίζουν ότι, ακόμα κι’ αν διαγραφεί το σύνολο του χρέους, το όφελος θα είναι απειροελάχιστο γιατί τα τοκοχρεολύσια δεν πληρώνονται από τους φόρους που εισπράττει το κράτος αλλά από νέο δανεισμό. Παίρνουμε, δηλαδή, ένα νέο δάνειο με το οποίο πληρώνουμε ένα παλαιότερο που λήγει (ανακύκλωση χρέους). Το όποιο μικρό όφελος θα προέλθει από τους τόκους (περίπου 6 δις. το χρόνο) που σήμερα πληρώνουμε επίσης με νέο δανεισμό αφού το λεγόμενο πρωτογενές πλεόνασμα, όποτε καταγράφεται,  είναι λογιστικό και όχι πραγματικό.

Οι αυταπάτες των ανθρώπων της κατηγορίας αυτής είναι οι ίδιες με αυτές που έτρεφαν πολλοί μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου και κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015, μέχρις ότου οι δανειστές έκλεισαν τις τράπεζες, που ελέγχονται ως προς τη ρευστότητά τους από την ΕΚΤ και οδήγησαν την κυβέρνηση σε άνευ όρων παράδοση και την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου. Αυταπάτες αυτού του είδους διασπούν και αδυνατίζουν το αντιστασιακό μέτωπο, προκαλώντας σύγχυση στους πολίτες, καλλιεργώντας την εντύπωση ότι μπορούν να παραμείνουν στο ευρωσύστημα και παράλληλα να αντιστρέψουν την πορεία των πραγμάτων.

Μια υποκατηγορία αυτής της ομάδας αποτελούν οι περισσότεροι εγχώριοι επιχειρηματίες που, ευρισκόμενοι μπροστά στον υπάρχοντα συσχετισμό δυνάμεων και την απουσία ρεαλιστικής εναλλακτικής πρότασης, προσπαθούν να σώσουν τις επιχειρήσεις τους προσαρμοζόμενοι στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Η οικονομική ύφεση, η συνεχής έλλειψη ρευστότητας και η πώληση των «κόκκινων» δανείων σε distressfunds(κεφάλαια γύπες) που έτσι θα καταστούν ιδιοκτήτες των επιχειρήσεών τους, διαλύουν, αν δεν έχουν διαλύσει ήδη, τις αυταπάτες αυτών των επιχειρηματιών.

Β. ΟΙ ΦΕΤΙΧΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗΣ

Στο στρατόπεδο των δυνάμεων της αντίστασης κατά της ευρω-κατοχής επικρατούν, δυστυχώς, πολλές απόψεις, συχνά αλληλοσυγκρουόμενες, για τον τρόπο εξόδου από την Ευρωζώνη και την κυκλοφορία του εθνικού νομίσματος.

Παρ’ όλη τη γκεμπελική προπαγάνδα και την τρομοκρατία ένα σημαντικό τμήμα, που ορισμένες δημοσκοπήσεις το υπολογίζουν στο 44% των πολιτών, τάσσεται, ενστικτωδώς, υπέρ της επιστροφής στη δραχμή. Το τμήμα αυτό της κοινωνίας μπορεί, πολύ σύντομα, να γίνει πλειοψηφικό αν υπάρξει ένα πολιτικό μέτωπο (υποκειμενικός παράγοντας) που θα ενώσει τους Έλληνες πάνω σ’ ένα συγκεκριμένο σχέδιο μετάβασης από το ευρώ στη δραχμή, ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας και της αξιοπρέπειας της χώρας. Οι αντικειμενικές συνθήκες είναι ώριμες, όπως αποδείχθηκε με το Δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου 2015, όταν το 62% των Ελλήνων απέρριψε την υποταγή στα σχέδια των δανειστών.

Το βασικότερο σημείο του εναλλακτικού σχεδίου είναι η ισοτιμία της Νέας Δραχμής προς το ξένο νόμισμα, το ευρώ. Πάνω στο θέμα αυτό υπάρχει, δυστυχώς, μια πληθώρα απόψεων, ορισμένες από τις οποίες λειτουργούν αντικειμενικά εναντίον του επιδιωκόμενου στόχου τρομοκρατώντας τους πολίτες και επιβεβαιώνοντας την προπαγάνδα των οπαδών του ευρωμονόδρομου.

Η ισοτιμία της Νέας Δραχμής μπορεί να καθοριστεί με τρεις βασικά τρόπους:

α)  Εισαγωγή της Νέας Δραχμής με ισοτιμία ένα προς ένα σε σχέση με το ευρώ και αμέσως μετά «κλείδωμα» αυτής της ισοτιμίας.

β)  Εισαγωγή της Νέας Δραχμής αφού προηγηθεί μια υποτίμησή της (10 – 50%) σε σχέση με το ευρώ και αμέσως μετά «κλείδωμα» της νέας ισοτιμίας.

γ) Εισαγωγή της Νέας Δραχμής με ισοτιμία ένα προς ένα σε σχέση με το ευρώ και στη συνέχεια ελεύθερη διακύμανση στις αγορές, χωρίς «κλείδωμα». Στην περίπτωση αυτή το ποσοστό της υποτίμησης δεν μπορεί να προβλεφθεί.

Στη συνέχεια καταγράφουμε τις διαφορετικές απόψεις γύρω από το θέμα της ισοτιμίας κάνοντας και τον ανάλογο σχολιασμό.

1. Η κρυφή ισοτιμία

Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι δεν έχει σημασία η ισοτιμία της Νέας Δραχμής, γιατί το σημαντικό είναι η δυνατότητα αύξησης της νομισματικής κυκλοφορίας (με την έκδοση  νέου χρήματος) που θα επανεκκινήσει την οικονομία, θα μειώσει την ανεργία και θα βελτιώσει τα εισοδήματα. Η άποψη αυτή υποκρύπει ελεύθερη διακύμανση του εθνικού νομίσματος ή αρχική υποτίμηση και στη συνέχεια «κλείδωμα», αλλά οι οπαδοί της δε θέλουν να ανακοινώσουν τι από τα δύο επιλέγουν.

Όμως όταν πλανάται η υποψία μιας υποτίμησης, μικρής ή μεγάλης, οι πολίτες φοβούνται και αναρωτιούνται: Πόσο θα ακριβύνουν τα εισαγόμενα αγαθά; Πόσο θα αυξηθούν οι τιμές των εγχώριων προϊόντων; Πόσο περισσότερο θα μειωθεί η αγοραστική δύναμη των σημερινών μισθών και συντάξεων; Πόση επιπλέον φτωχοποίηση θα επέλθει μέχρι ν’ αρχίσει η ανάκαμψη; Αυτά τα ερωτήματα, στα οποία δε δίνεται απάντηση, κρατούν τους πολίτες δέσμιους της προπαγάνδας των φετιχιστών του ευρώ.

2. Υποτίμηση και «κλείδωμα»

Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι απαιτείται μια αρχική υποτίμηση πριν η Νέα Δραχμή «κλειδώσει» με το ευρώ προκειμένου να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών (τουρισμός). Διαφορετικές προτάσεις προσδιορίζουν το ποσοστό αυτής της υποτίμησης από 10 – 50%. Προκειμένου να αμβλύνουν τις δυσμενείς εντυπώσεις λένε ότι το ποσοστό του πληθωρισμού που θα δημιουργηθεί θα είναι μικρότερο του ποσοστού της υποτίμησης. Το επιχείρημα βασίζεται στο ότι, κατά το ποσοστό της υποτίμησης, θα αυξηθούν οι τιμές μόνο των εισαγόμενων προϊόντων που αντιπροσωπεύουν περίπου το 20% του ΑΕΠ. Οι τιμές των εγχωρίως παραγόμενων προϊόντων θα αυξηθούν σε μικρότερο ποσοστό αναλόγως των εισαγόμενων πρώτων υλών και εξαρτημάτων που ενσωματώνουν. Το επιχείρημα παραγνωρίζει ότι στην αγορά τα ελληνικά και τα ξένα ομοειδή προϊόντα θα διαμορφώσουν, τελικά, ίδιες ή παραπλήσιες τιμές.

Αλλά γιατί απαιτείται υποτίμηση της Νέας Δραχμής; Μια χώρα υποτιμά το εθνικό νόμισμά της για ένα και μοναδικό λόγο, προκειμένου να βελτιώσει ή να εξαλείψει το έλλειμμα στο Ισοζύγιο Εξωτερικών Πληρωμών της. Στην Ελλάδα όμως, λόγω της εσωτερικής υποτίμησης των τελευταίων έξι χρόνων, το Ισοζύγιο έχει ισοσκελιστεί. Αυτό σημαίνει ότι η χώρα μας, από τις εξαγωγές αγαθών και τις εισροές του τουρισμού και της ναυτιλίας εισπράττει όλο το συνάλλαγμα που χρειάζεται για να πληρώνει τις εισαγωγές που κάνει σήμερα. Η υποτίμηση έχει γίνει ήδη, είναι η εσωτερική υποτίμηση των μνημονιακών χρόνων, δεν απαιτείται και νομισματική υποτίμηση. Ο στόχος της υποτίμησης έχει ήδη επιτευχθεί.

Οι φετιχιστές της υποτίμησης ισχυρίζονται ότι η σημερινή εικόνα του Ισοζυγίου Εξωτερικών Πληρωμών θα ανατραπεί και θα παρουσιαστεί πάλι σημαντικό έλλειμμα μόλις επιστρέψουμε στη δραχμή και αρχίσει η ανάπτυξη. Η θέση αυτή υποκρύπτει το είδος της ανάπτυξης στο οποίο προσβλέπουν. Μια ανάπτυξη που θα προσανατολιστεί στη μεγέθυνση της εγχώριας κατανάλωσης μέσω αύξησης μισθών και συνάξεων όντως θα δημιουργήσει σημαντικό έλλειμμα στο Ισοζύγιο. Αυτό θα συμβεί γιατί η αυξημένη ζήτηση θα κατευθυνθεί,  κατά μεγάλο ποσοστό, σε εισαγόμενα αγαθά. Έχουμε μια απόλυτα αντιφατική θέση. Οι οπαδοί της άποψης αυτής θέλουν να κάνουν μια προκαταβολική υποτίμηση επειδή μετά σχεδιάζουν να ανατρέψουν το Ισοζύγιο μέσω αύξησης των εισοδημάτων, η αγοραστική δύναμη των οποίων θα έχει μειωθεί λόγω της υποτίμησης. Η απόλυτη οικονομική σχιζοφρένεια. Αν κάνεις υποτίμηση του νομίσματος και στη συνέχεια δώσεις αυξήσεις, ανάλογες του πληθωρισμού, σε μισθούς και συντάξεις, τότε έχεις ακυρώσει τα όποια οφέλη της υποτίμησης. Αν δε δώσεις αυξήσεις τότε θα φτωχοποιήσεις ακόμα περισσότερο όλους τους πολίτες.

Η υποτίμηση και στις δύο περιπτώσεις έχει πολλές αρνητικές συνέπειες. Εκτός από την αναστάτωση και τον πανικό στην αγορά,θα οδηγήσει σε άνοδο των επιτοκίων δανεισμού και θα δημιουργήσει πληθωριστική ψυχολογία. Επιχειρηματίες και έμποροι θα αυξάνουν τις τιμές προσβλέποντας στην επόμενη υποτίμηση, δημιουργώντας έτσι ένα πληθωριστικό σπιράλ.

Απ’ όλα τα ανωτέρω εξάγεται το συμπέρασμα ότι υποτίμηση ενός εθνικού νομίσματος γίνεται όταν αυτό απαιτείται λόγω σημαντικού ελλείμματος στο Ισοζύγιο. Η υποτίμηση πρέπει να γίνει άπαξ και να μη συνοδεύεται από αύξηση των εισοδημάτων για να έχει αποτέλεσμα. Επίσης, πριν την υποτίμηση, πρέπει να εκτιμηθεί αν η χώρα που την κάνει, έχει το παραγωγικό δυναμικό για να επωφεληθεί ουσιαστικά απ’ αυτήν. Αν, δηλαδή, η χώρα που υποτιμά το νόμισμά της έχει τα εργοστάσια και τις αγροτικές καλλιέργειες που μπορούν ν’ αυξήσουν σε σημαντικό βαθμό τον όγκο των εξαγωγών λόγω πιο ανταγωνιστικών τιμών. Χωρίς αυτή την προϋπόθεση η υποτίμηση δε θα έχει κανένα πραγματικό όφελος, αντίθετα θα δημιουργήσει διαλυτικές – καταστροφικές συνθήκες στην οικονομία. Οι θιασώτες της υποτίμησης αναφέρουν τα παραδείγματα διαφόρων χωρών που, κατά καιρούς, υποτίμησαν τα εθνικά νομίσματά τους και στη συνέχεια σημείωσαν αξιόλογη οικονομική ανάπτυξη. Οι χώρες αυτές, όμως, δεν ανήκαν σε μια νομισματική ένωση, όπως η Ευρωζώνη, και δεν είχαν περάσει από τη φάση της εσωτερικής υποτίμησης όπως η Ελλάδα. Πρέπει να γίνει σαφές ότι η υποτίμηση σημαίνει  μείωση της αγοραστικής δύναμης μισθών, συντάξεων και λοιπών εισοδημάτων.

Τα επιχειρήματα που αναπτύχθηκαν παραπάνω σε σχέση με την υποτίμηση του νομίσματος δεν υποκρύπτουν μια δογματική θέση. Η συναλλαγματική πολιτική είναι ένα σημαντικό όπλο στη φαρέτρα μιας χώρας με δικό της εθνικό νόμισμα. Το όπλο αυτό μπορεί και πρέπει να χρησιμοποιηθεί όταν χρειαστεί λόγω μεταβολής των οικονομικών συνθηκών. Θυμίζουμε ότι η χώρα μας είχε «κλειδωμένη» την ισοτιμία της δραχμής με το δολάριο (30 δραχμές προς 1 δολάριο) επί είκοσι χρόνια. Το 1973, λόγω του αραβο-ισραηλινού πολέμου (Γιομ Κιπούρ), εκτινάχτηκαν οι τιμές των καυσίμων που πληρώνονται σε δολάρια και η Ελλάδα αναγκάστηκε να υποτιμήσει τη δραχμή.

Το σημαντικό που θέλουμε να υπογραμμίσουμε είναι ότι οι σημερινές συνθήκες της ελληνικής οικονομίας (εσωτερική υποτίμηση – ισοσκελισμένο Ισοζύγιο) δεν απαιτούν, για τη μετάβαση από το ευρώ στη δραχμή, υποτίμηση του νέου εθνικού νομίσματος.

Μετά έξι χρόνια μνημονιακής καταστροφής, η Ελλάδα χρειάζεται άμεσα, όχι υποτίμηση αλλά, ένα ευρύ πρόγραμμα παραγωγικών επενδύσεων στον αγροτικό τομέα, τη βιοτεχνία και τη βιομηχανία για να αναπτύξει (όχι μεγεθύνει) την οικονομία της και να βελτιώσει την παραγωγικότητά της. Σ’ αυτές τις παραγωγικές επενδύσεις και όχι γενικά σε επενδύσεις παγίου κεφαλαίου όπως π.χ. τα ακίνητα, πρέπει να κατευθυνθεί η αύξηση της νομισματικής κυκλοφορίας. Οι παραγωγικές επενδύσεις προοδευτικά θα αυξάνουν τον πλούτο της χώρας, θα βελτιώνουν τα εισοδήματα και θα μειώνουν την ανεργία. Η αύξηση των εισοδημάτων πρέπει να έπεται της αύξησης του ΑΕΠ και όχι το αντίθετο.

Οι φετιχιστές της υποτίμησης θέτουν το σωστό, κατ’ αρχάς, ερώτημα: Πώς οι επιχειρηματίες θα προχωρήσουν σε παραγωγικές επενδύσεις όταν δε θα έχουν εξασφαλισμένη άμεση αύξηση  της εγχώριας ζήτησης  που θα απορροφήσει τα προϊόντα τους; Στο ερώτημα αυτό η απάντηση έχει τρία σκέλη:

α) Η πραγματοποίηση παραγωγικών επενδύσεων (έργα πολιτικού μηχανικού, αγορά και εγκατάσταση μηχανημάτων, αγορά πρώτων υλών, πρόσληψη προσωπικού κλπ.) αυξάνουν τα εισοδήματα άρα και τη ζήτηση πριν ακόμη αρχίσει η παραγωγή των προϊόντων.

β) Οι παραγωγικές επενδύσεις ανάλογα τον κλάδο πρέπει να είναι εντάσεως κεφαλαίου και όχι εργασίας ώστε τα παραγόμενα προϊόντα να απευθύνονται και στις διεθνείς αγορές. Θα πρόκειται, δηλαδή, για εξωστρεφείς επενδύσεις τα προϊόντα των οποίων θα αγοράζονται, κατά σημαντικό ποσοστό, από ξένους καταναλωτές. Η Ελλάδα έχει το ανθρώπινο δυναμικό και θα έχει τα κεφάλαια για επενδύσεις που να παράγουν προϊόντα υψηλής τεχνολογίας και ποιότητας. Αντίθετα η επιλογή επενδύσεων εντάσεως εργασίας θα την οδηγούσε σε ανταγωνισμό με τρίτες χώρες πολύ φτηνού εργατικού κόστους και θα την υποχρέωνε να μειώνει τους πραγματικούς μισθούς για να είναι ανταγωνιστική με κράτη  όπως η Κίνα, η Τουρκία, η Αίγυπτος, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές, η Ινδία κλπ.

γ) Οι παραγωγικές επενδύσεις θα αποσκοπούν, τέλος, στην υποκατάσταση μέρους των εισαγόμενων προϊόντων. Έτσι, χωρίς αύξηση της συνολικής ζήτησης  θα υπάρξει προοδευτική αύξηση της ζήτησης των εγχώρια  παραγόμενων αγαθών με αντικατάσταση εισαγόμενων.

Εκτός της μεγάλης  χρηματοδότησης των παραγωγικών επενδύσεων η εγχώρια παραγωγή πρέπει να υποστηριχθεί και με άλλα μέσα από το κράτος. Ενδεικτικά και μόνο αναφέρουμε τη μείωση των φορολογικών συντελεστών επί των κερδών των επιχειρήσεων, τη μείωση της τιμής του βιομηχανικού ρεύματος, που ένα σημαντικό μέρος του προέρχεται από τους λιγνίτες, τη σημαντική μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης καυσίμων (σε βιοτεχνίες, βιομηχανίες και αγρότες) και τη μετάταξη προϊόντων, που κατά μεγάλο ποσοστό παράγονται εγχώρια, σε χαμηλότερο συντελεστή ΦΠΑ σε σχέση με προϊόντα που, κατά κύριο λόγο, εισάγονται. Πρόκειται για μέτρα που ουσιαστικά αυξάνουν την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων στην εσωτερική και διεθνή αγορά.

3. Ελεύθερη διακύμανση

Κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι η Νέα Δραχμή θα πρέπει να αφεθεί σε ελεύθερη διαπραγμάτευση  στις αγορές που θα καθορίσουν την ισοτιμία της σε σχέση  με τα ισχυρά νομίσματα (ευρώ, δολάριο κλπ.). Οι άνθρωποι που υποστηρίζουν την άποψη αυτή αρνούνται το «κλείδωμα» της ισοτιμίας παρ’ όλο που αυτό εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται και σήμερα από διάφορες χώρες (Ελβετία, Ρωσία, Βουλγαρία, Κίνα κλπ.). Η ελεύθερη διαπραγμάτευση είναι βέβαιο ότι θα υποτιμήσει το εθνικό νόμισμα όχι μόνο για λόγους που έχουν σχέση με τα οικονομικά δεδομένα αλλά και για λόγους πολιτικούς. Ούτε οι ίδιοι οι υποστηρικτές αυτής της άποψης μπορούν να υπολογίσουν το ποσοστό της υποτίμησης. Το βέβαιο είναι ότι η Νέα Δραχμή, σε ελεύθερη διαπραγμάτευση, θα δεχτεί αλλεπάλληλες κερδοσκοπικές επιθέσεις που θα ενταθούν ιδιαίτερα, όταν η Ελλάδα ανοίξει το θέμα αμφισβήτησης του Δημόσιου Χρέους.

Όταν ερωτώνται, οι υποστηρικτές της άποψης αυτής, τι θα γίνει με τους μισθούς και τις συντάξεις, που θα χάσουν πολύ μεγάλο μέρος της αγοραστικής δύναμής τους λόγω της υποτίμησης, απαντούν ότι θα δοθούν αυξήσεις για να καλυφθούν οι απώλειες. Αλλά μόλις δοθούν οι αυξήσεις θα υπάρξει περεταίρω υποτίμηση. Νέες αυξήσεις, νέα υποτίμηση. Η χώρα θα μπει σ’ ένα φαύλο κύκλο που θα διαλύσει την οικονομία και την κοινωνία, δικαιώνοντας τους μνημονιακούς φετιχιστές του ευρώ.

Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η Νέα Δραχμή, σε ελεύθερη διαπραγμάτευση δε θα υποτιμηθεί  γιατί, τουλάχιστον στην αρχική περίοδο, δε θα υπάρχουν, σε επαρκείς ποσότητες, δραχμές στο εξωτερικό που θα αγοράζονται και θα πωλούνται στα διεθνή χρηματιστήρια συναλλάγματος. Αυτό είναι, κατ’ αρχήν, σωστό όσον αφορά το εξωτερικό. Αλλά από τις πρώτες μέρες οι εισαγωγείς θα απευθύνονται στις ελληνικές τράπεζες, θα δίνουν δραχμές και θα ζητούν συνάλλαγμα προκειμένου να πληρώσουν τις νέες αγορές τους. Σε ποια ισοτιμία θα ανταλλάσσουν οι τράπεζες τις δραχμές; Αν οι τράπεζες καθορίζουν ελεύθερα την ισοτιμία, με βάση την προσφορά και τη ζήτηση, τότε θα λειτουργούν ως χρηματιστήρια συναλλάγματος και θα υποτιμούν το εθνικό νόμισμα. Αν υποχρεωθούν από την Τράπεζα της Ελλάδος να ανταλλάσσουν τη δραχμή σε μια σταθερή ισοτιμία με το ευρώ τότε θα πρόκειται για «κλείδωμα», ανεξάρτητα αν κάποιοι δε θέλουν να το ονομάζουν έτσι.

4. Το «κλείδωμα» αλλά με τι;

Από ορισμένους υποστηρίζεται η άποψη ότι αν υπάρξει «κλείδωμα» της ισοτιμίας αυτό δεν είναι απαραίτητο να γίνει με το ευρώ, αλλά μπορεί να γίνει μ’ ένα άλλο νόμισμα π.χ. το δολάριο ή μ’ ένα «καλάθι» νομισμάτων. Οι επιλογές αυτές δεν προσφέρουν κανένα ουσιαστικό όφελος αλλά αντίθετα θα δημιουργήσουν σύγχυση στην αγορά και άνοδο τιμών μέσω των στρογγυλοποιήσεων.

Αν π.χ. η ισοτιμία της δραχμής «κλειδώσει», με σχέση ένα προς ένα, με το δολάριο και τη στιγμή εκείνη η ισοτιμία του τελευταίου με το ευρώ είναι 1 προς 1,10 (1 ευρώ προς 1,10 δολάρια) τότε όλα, οι μισθοί, οι συντάξεις, οι τιμές των προϊόντων και υπηρεσιών, οι καταθέσεις, τα δάνεια κλπ.,  θα πρέπει να αυξηθούν κατά 10% για να διατηρήσουν την ίδια αξία που είχαν με το ευρώ. Έτσι ένας μισθός 800 ευρώ πρέπει να γίνει 880 δραχμές, η τιμή ενός προϊόντος των 10 ευρώ θα  γίνει 11 δραχμές κοκ. Αν δε συμβεί αυτό και διατηρηθεί  το ίδιο ονομαστικό επίπεδο στις αμοιβές τότε θα έχουμε υποτιμήσει τη δραχμή κατά 10%. Οι τιμές γρήγορα θα προσαρμοστούν προς τα πάνω και οι καταναλωτές θα χρειάζονται 1,10 δραχμές για να αγοράσουν ό,τι αγόραζαν πριν με 1 ευρώ ενώ το εισόδημά τους σε δραχμές θα παραμείνει στο ίδιο ονομαστικό επίπεδο.

Το ίδιο ακριβώς θα συμβεί αν η Νέα Δραχμή «κλειδώσει» με το μέσο όρο ενός «καλαθιού» νομισμάτων. Εδώ οι υποστηρικτές αυτής της άποψης πρέπει να μας πουν ποια νομίσματα προτείνουν να περιλαμβάνονται στο «καλάθι» και με ποιο ποσοστό το καθένα. Σε κάθε περίπτωση πάντως θα πρέπει να γίνουν οι ίδιες ποσοστιαίες προσαρμογές που αναφέραμε πιο πάνω για το δολάριο.

Όσες χώρες «κλείδωσαν» την ισοτιμία του νομίσματός τους το έκαναν με αυτό του βασικού εμπορικού εταίρου τους ή σε ορισμένες περιπτώσεις με το νόμισμα που τιμολογούν  τα σημαντικότερα εξαγώγιμα προϊόντα τους. Η Αργεντινή είχε «κλειδώσει» επί μία δεκαετία το πέσος με το δολάριο. Η Ρωσία είχε «κλειδώσει» το ρούβλι με το δολάριο. Η Κίνα έχει «κλειδωμένο» το γιουάν επίσης με το δολάριο. Η Ελβετία, από το 2011 μέχρι το 2015, είχε «κλειδώσει» το φράγκο με το ευρώ. Η Βουλγαρία έχει «κλειδωμένο» το λέβα με το ευρώ.

Αν η Ελλάδα «κλειδώσει» το εθνικό νόμισμά της αυτό πρέπει να το κάνει με το ευρώ. Δύο λόγοι συνηγορούν σε αυτό: Ο πρώτος είναι ότι το ευρώ είναι το σημερινό νόμισμα με το οποίο γίνονται οι συναλλαγές στο εσωτερικό της χώρας και έτσι  η μετάβαση θα γίνει ομαλά. Ο δεύτερος είναι ότι με τη ζώνη του ευρώ διεξάγεται το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού εξωτερικού εμπορίου. Το 2015 το 53,3% των ελληνικών εξαγωγών κατευθύνθηκαν προς την ΕΕ και το 51,8% των εισαγωγών προήλθαν απ’ αυτήν.

Το «κλείδωμα» της ισοτιμίας με άλλο νόμισμα ή μ’ ένα «καλάθι» νομισμάτων δεν εξυπηρετεί σε τίποτα τη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα. Το μόνο που προσφέρει είναι η δικαιολογία για μια έμμεση και όχι άμεση  υποτίμηση της Νέας Δραχμής, εφ’ όσον δεν ακολουθηθεί από αναπροσαρμογή στις αμοιβές.

5. Το αριστερό πρόσημο

Πολλοί από τους οπαδούς της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, από το χώρο της Αριστεράς, υποστηρίζουν ότι το Grexit πρέπει να έχει αριστερό πρόσημο. Με αυτό εννοούν ότι πρέπει να συνοδεύεται με παράλληλη έξοδο από την ΕΕ και μια φιλολαϊκή πολιτική που θα υποκαταστήσει τις απώλειες που υπέστησαν οι μισθοί και οι συντάξεις κατά τη εξαετή μνημονιακή περίοδο. Άλλοι προτείνουν μερική αποκατάσταση και άλλοι επαναφορά των εισοδημάτων στα επίπεδα του 2009. Όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι, οι προτάσεις αυτές αποσκοπούν στο να κερδηθεί η υποστήριξη της πλειοψηφίας των λαϊκών στρωμάτων στο εγχείρημα της εξόδου από το ευρώ. Από το χώρο της Αριστεράς υπάρχουν και πιο «προχωρημένες» θέσεις για άμεση έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, εθνικοποίηση μεγάλων επιχειρήσεων και επιβολή υψηλής φορολογίας στο μεγάλο κεφάλαιο συμπεριλαμβανομένου του εφοπλιστικού, προκειμένου να γίνει αναδιανομή του πλούτου.

Όλες αυτές οι απόψεις αναμφίβολα δεν προέρχονται από κάποιο σχέδιο προσαρμοσμένο στις σημερινές συνθήκες της ελληνικής οικονομίας αλλά απορρέουν από ιδεολογικές θέσεις, μερικές από τις οποίες διαμορφώθηκαν από τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το Grexit, με πρόσημο ή όχι, από τη φύση του, είναι μια επανάσταση ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, δηλαδή, ενάντια στο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα, γι’ αυτό είναι προοδευτικό και άρα αριστερό. Το εγχείρημα είναι πρωτόγνωρο και προσομοιάζει με ένα λαό που επαναστατεί, αποσπάται από ένα μεγαλύτερο κράτος ή μία αυτοκρατορία και αφού κερδίσει την εθνική κυριαρχία του εισάγει το δικό του νόμισμα. Η σύγκρουση με τους πανίσχυρους δανειστές απαιτεί συσπείρωση όλων των Ελλήνων σ’ ένα εθνικοαπελευθερωτικό μέτωπο και όχι τη διάσπασή τους κάτω από ταμπέλες όπως Δεξιά – Κέντρο – Αριστερά που στις μέρες μας δεν αντιπροσωπεύουν πολλά πράγματα. Η ΝΔ αυτοπροσδιορίζεται ως «κεντροδεξιά» παράταξη, αλλά, στην ουσία, είναι ο εκφραστής του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού, των ανοικτών αγορών και όλων των συμφερόντων των δανειστών. Το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι θέλουν να επανασυστήσουν την «κεντροαριστερά» ως βασική  συνιστώσα του ευρύτερου μνημονιακού κόμματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που αυτοπροσδιορίζεται ως «η Αριστερά», αποδέχτηκε και υλοποιεί, συναγωνιζόμενος τη ΝΔ, τις επιταγές της παγκοσμιοποίησης και του υποσυνόλου της, του γερμανικού Imperium. Το ΚΚΕ εκφράζει την κομμουνιστική Αριστερά, με βασικό πρότυπο την εκλιπούσα Σοβιετική Ένωση. Ένα πρότυπο που είναι απωθητικό για τους περισσότερους πολίτες. Διάφορες εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις, που αυτοπροσδιορίζονται ως επαναστατική – διεθνιστική Αριστερά, επικεντρώνονται στην υπεράσπιση των κάθε είδους μεταναστών, έχοντας αναγάγει ως βασική αντίθεση, στην κατεχόμενη Ελλάδα, τη σύγκρουση μεταξύ ρατσιστών και αντιρατσιστών. Η ΧΑ  που θέλει να εκφράσει τους εθνικιστές, εκτός από την αντίθεσή της στις μεταναστευτικές ροές, δεν προτείνει τίποτα το συγκεκριμένο (νόμισμα, χρέος) για το πώς θα απελευθερωθεί η χώρα από τα δεσμά των δανειστών.

Οι υπάρχουσες πολιτικές ηγεσίες είναι είτε ετεροπροσδιορισμένες, είτε κατώτερες των περιστάσεων. Εν των μεταξύ, οι μισοί Έλληνες έχουν διαμορφώσει μια παθητική στάση  (ιδιωτία) απέναντι στα κοινωνικά δρώμενα και απογοητευμένοι απ’ όλους και όλα,  απέχουν από τις εκλογές. Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι τα προβλήματα, για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού,  είναι κοινά και  ο αγώνας πρέπει να είναι κοινός. Ένα εθνικοαπελευθερωτικό μέτωπο είναι απαραίτητο όσο ποτέ άλλοτε για την επιβίωση των Ελλήνων. Πάντα βεβαίως, όπως διδάσκει η ιστορία, θα υπάρχουν Εφιάλτες, Νενέκοι και Γερμανοτσολιάδες.

Το ανέλπιστο αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος, η μεγάλη νίκη του Βrexit, ενθουσίασε τους οπαδούς του εθνικού νομίσματος. Το πρώτο τούβλο αφαιρέθηκε από τη βάση του τοίχου. Ένα ή δύο ακόμη τούβλα να αφαιρεθούν και ο τοίχος θα καταρρεύσει. Πολλοί λοιπόν ζήτησαν τη διενέργεια ανάλογου δημοψηφίσματος και στην Ελλάδα για ταυτόχρονη έξοδο από την ΕΕ και την Ευρωζώνη.

Η Βρετανία είναι όμως μια διαφορετική περίπτωση, σε σχέση με τη χώρα μας, γιατί διαθέτει το δικό της νόμισμα, τη λίρα. Έτσι μπορεί να ανταπεξέλθει στις διετείς διαπραγματεύσεις για την έξοδό της από την ΕΕ. Πώς μπορεί όμως η χώρα μας, μέσα στην Ευρωζώνη, να διαπραγματευτεί τις εμπορικές σχέσεις της με την ΕΕ, αλλά και τρίτες χώρες, το δασμολογικό καθεστώς των εξαγωγών – εισαγωγών, την παροχή και λήψη υπηρεσιών, τη διατραπεζική διακίνηση κεφαλαίων και πολλά άλλα; Η Ελλάδα δεν μπορεί να επικαλεστεί το άρθρο 50 της Συνθήκης της Λισαβόνας, γιατί, όχι σε δύο χρόνια αλλά, σε δύο εβδομάδες το Βερολίνο, η Κομισιόν και η ΕΚΤ θα μας έχουν διαλύσει με το υπερόπλο του νομίσματος.

Η χώρα μας πρέπει πρώτα να βγει από το ευρώ και να θέσει σε κυκλοφορία το δικό της εθνικό νόμισμα, τη Νέα Δραχμή. Με την πράξη αυτή θα θωρακίσει την ελληνική οικονομία η οποία θα μπορεί να λειτουργεί χωρίς να υπόκειται σε εκβιασμούς με τη στέρηση της ρευστότητας και το κλείσιμο των τραπεζών από την ΕΚΤ. Στη συνέχεια και την κατάλληλη στιγμή μπορεί να διενεργήσει δημοψήφισμα για την αποχώρηση ή όχι από την ΕΕ. Αν θέλεις να κερδίσεις τον πόλεμο χρειάζεσαι στρατηγικό σχέδιο.

Στο ευαίσθητο θέμα της αύξησης των εισοδημάτων αναφερθήκαμε και προηγουμένως. Μετά τα επτά μνημονιακά χρόνια οι πολίτες βλέπουν με πολύ δυσπιστία όποιον τους υπόσχεται ότι «λεφτά υπάρχουν» αρκεί να πάμε στη δραχμή. Θεωρούν ότι θα τους κοροϊδέψουν για μια ακόμη φορά, για να «κλέψουν» την ψήφο τους. Πολύ πιο έντιμο και αποτελεσματικό είναι να πούμε ότι η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη αλλά, αν επιστρέψουμε στο εθνικό νόμισμα, από την πρώτη στιγμή τα πράγματα θα σταματήσουν να χειροτερεύουν και σιγά – σιγά θα βελτιώνονται. Ένα σπίτι γκρεμίζεται σε δύο μέρες αλλά χρειάζεται δύο χρόνια για να ξαναχτιστεί και σ’ εμάς τους Έλληνες μας γκρέμισαν την πατρίδα μας και θα χρειαστούμε πολύ κόπο και ιδρώτα για να την ανορθώσουμε.

Η αύξηση των εισοδημάτων, κατά την αρχική φάση, δε θα δημιουργήσει πληθωρισμό λόγω της ύφεσης στην οποία βρίσκεται η ελληνική οικονομία, θα προκαλέσει όμως έλλειμμα στο Ισοζύγιο. Το κράτος θα «κόβει» δραχμές και θα τις δίνει στους πολίτες οι οποίοι θα αγοράζουν, με το μεγαλύτερο μέρος αυτών, εισαγόμενα προϊόντα. Στη συνέχεια το κράτος θα πρέπει να πληρώνει αυτές τις εισαγωγές με συνάλλαγμα που δε θα έχει, Θυμίζουμε ότι το 2009 το Ισοζύγιο Αγαθών και Υπηρεσιών παρουσίαζε έλλειμμα 18 δις. ευρώ.

Αν παρουσιαστεί πάλι ένα ανάλογο έλλειμμα τότε η Ελλάδα θα πρέπει είτε να συνάψει νέα δάνεια σε συνάλλαγμα είτε να υποτιμήσει τη δραχμή είτε να κάνει και τα δύο. Μια πολιτική  που θα μοιράζει λεφτά τα οποία δε θα προέρχονται από αύξηση της παραγωγής θα οδηγήσει σύντομα σε νέα πολιτική λιτότητας. Εξαιρέσεις βεβαίως πρέπει να υπάρξουν για τις πιο ευάλωτες  κοινωνικές ομάδες (άνεργοι, χαμηλοσυνταξιούχοι, πολύτεκνες οικογένειες κλπ.) ώστε όλοι οι Έλληνες να έχουν εξασφαλισμένο ένα, χαμηλό έστω, επίπεδο διαβίωσης, που προοδευτικά θα βελτιώνεται όσο θα αυξάνεται ο παραγόμενος πλούτος. Η Αριστερά δεν πρέπει να μοιράζει λεφτά που δεν υπάρχουν αλλά να εφαρμόζει πολιτικές που θα αυξήσουν τα λεφτά (τον παραγόμενο πλούτο)  και στη συνέχεια αυτά να κατανέμονται με δίκαιο τρόπο μεταξύ των παραγωγικών τάξεων.

Η επανάσταση του Grexitδεν είναι η ευκαιρία, όπως μερικοί φαντάζονται, για να εξοντώσουμε τις ελληνικές επιχειρήσεις που απέμειναν στη χώρα, ώστε να αναγκαστούν να μεταναστεύσουν και αυτές στο εξωτερικό ή να διώξουμε τους εφοπλιστές από τον Πειραιά μέσω μιας υψηλής φορολογίας. Όλοι αυτοί είναι απαραίτητοι για την επόμενη μέρα αν δε θέλουμε η Ελλάδα να μετατραπεί σε χώρα της υποσαχάριας Αφρικής χωρίς επιχειρηματική τάξη και χωρίς παραγωγικά κεφάλαια. Εκτός αν ορισμένοι ονειρεύονται το αποτυχημένο σοβιετικό Gosplanκαι τα σοβχόζ.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Απ’ όλα  όσα εκθέσαμε παραπάνω είναι φανερό ότι η έξοδος από την Ευρωζώνη και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα αποτελεί τη μόνη σωτήρια λύση στο δράμα που βιώνει εδώ και έξι χρόνια ο ελληνικός λαός.

Ο πιο ομαλός τρόπος μετάβασης είναι η εισαγωγή της Νέας Δραχμής με ισοτιμία ένα προς ένα σε σχέση με το ευρώ  και αμέσως μετά το «κλείδωμά» της. Όλα, μισθοί, συντάξεις, οι τιμές των αγαθών και υπηρεσιών, δάνεια και καταθέσεις θα μετατραπούν με αυτή την ισοτιμία. Ειδικότερα, οι καταθέσεις θα έχουν «ρήτρα ευρώ» ώστε κανείς να μην ανησυχεί για μείωση της περιουσίας του από μία υποτιθέμενη υποτίμηση. Η Τράπεζα της Ελλάδος θα επιβάλλει στις εγχώριες τράπεζες να ανταλλάσσουν τις δραχμές με  ισοτιμία ένα προς ένα σε σχέση με το ευρώ. Όταν οι σημερινές καταθέσεις  εκταμιεύονται στην εσωτερική αγορά θα μετατρέπονται σε δραχμές, όταν εκταμιεύονται για εισαγωγές προϊόντων, για τουρισμό, για λόγους υγείας και για σπουδαστικό συνάλλαγμα σε ευρώ. Με τον τρόπο αυτό μετάβασης, δηλαδή, ισοτιμία ένα προς ένα και αμέσως μετά «κλείδωμα» δε θα αυξηθούν οι τιμές των εισαγόμενων προϊόντων και δε θα εμφανιστούν πληθωριστικές πιέσεις. Η ισοτιμία αυτή θα διατηρηθεί καθ’ όλη τη μεταβατική περίοδο σταθεροποίησης της οικονομίας (3-5 χρόνια) χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μετά η Νέα Δραχμή θα υποτιμηθεί. Αντίθετα όσο θα αυξάνεται το ΑΕΠ, λόγω των επενδύσεων, το εθνικό νόμισμα θα ισχυροποιείται.

Κάποιοι αναρωτιούνται: Μπορεί να είναι τόσο ισχυρή η δραχμή ώστε να αντιστοιχεί σ’ ένα ευρώ; Η αριθμητική σχέση  δύο νομισμάτων δεν εκφράζει την πραγματική αξία τους. Η σχέση του ευρώ προς το ιαπωνικό γιεν είναι 1 προς 110 (ένα ευρώ ανταλλάσσεται με 110 γιεν), αυτό δεν σημαίνει ότι το ευρώ είναι 110 φορές πιο ισχυρό από το γιεν. Απλά ένας μισθός 1.000ευρώ στη Γερμανία αντιστοιχεί σ’ ένα μισθό 110.000 γιεν στην Ιαπωνία, το ίδιο γίνεται με τις τιμές των προϊόντων και όλες τις αξίες. Η ισοτιμία της δραχμής  θα μπορούσε, αντί ένα προς ένα, να οριστεί π.χ. σε ένα προς δέκα (1 ευρώ προς 10 δραχμές) αλλά σ’ αυτή την περίπτωση θα έπρεπε να προσθέσουμε ένα μηδενικό στους μισθούς, στις συντάξεις, στις τιμές των προϊόντων και υπηρεσιών, στις καταθέσεις, τα δάνεια κλπ. Τίποτα δε θα άλλαζε, απλώς θα δημιουργείτο μια αχρείαστη σύγχυση. Αν δεν προσθέσουμε το μηδενικό σ’ όλες τις αξίες  θα πρόκειται για υποτίμηση.

Βασικός παράγοντας επιτυχίας του εγχειρήματος επιστροφής στο εθνικό νόμισμα είναι η διατήρηση ισοσκελισμένου του Ισοζυγίου Αγαθών και Υπηρεσιών. Πρέπει από την πρώτη στιγμή να διασφαλιστεί, με κατάλληλες ρυθμίσεις, ότι το συνάλλαγμα από τις εξαγωγές και τον τουρισμό δε θα διαφεύγει σε τράπεζες του εξωτερικού. Παράλληλα θα πρέπει να ληφθούν όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε το ναυτιλιακό συνάλλαγμα να εξακολουθήσει να εισρέει στη χώρα.

Άμεσα θα μπει σε εφαρμογή, με τη συνεργασία των παραγωγικών τάξεων, ένα ευρύ σχέδιο δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων, όπως έχουμε προαναφέρει.

Τέλος, μία σύντομη αναφορά στο Δημόσιο Χρέος που δεν αποτελεί αντικείμενο αυτού του κειμένου αλλά συνδέεται με την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Η Ελλάδα πρέπει πρώτα να βγει από την Ευρωζώνη και να θέσει σε κυκλοφορία τη Νέα Δραχμή ώστε να θωρακίσει την οικονομία της. Μετά θα καταγγείλει τις τρεις Δανειακές Συμβάσεις και τα συνημμένα Μνημόνια και θα σταματήσει την πληρωμή των τοκοχρεολυσίων. Παράλληλα θα ολοκληρώσει το λογιστικό έλεγχο του χρέους και θα διεκδικήσει τις γερμανικές οφειλές. Όποιο τμήμα του χρέους αναγνωριστεί τελικά, μετά από μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις, πρέπει να αποπληρωθεί σε δραχμές και όχι σε ευρώ.

Το κείμενο αυτό γράφτηκε σε μια προσπάθεια να διαλυθεί η σύγχυση που επικρατεί σχετικά με το πως μπορεί και πρέπει να γίνει η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Όπως είχε πει ο Φερδινάνδος Λασάλ «Μη μας δείχνετε το στόχο, αν δε μας πείτε τον τρόπο. Γιατί οι στόχοι και οι τρόποι συγχέονται τόσο σ’ αυτή τη γη, που αν αλλάξεις τον τρόπο αλλάζεις το στόχο…». Οι αντικρουόμενες απόψεις που ακούγονται και γράφονται για μικρή υποτίμηση, για μεγαλύτερη υποτίμηση, για ελεύθερη διακύμανση φοβίζουν τους πολίτες και τους εγκλωβίζουν στην προπαγάνδα των μνημονιακών φετιχιστών του ευρώ. Απαιτείται, πριν να είναι πολύ αργά, η παρουσίαση στον ελληνικό λαό, από τις δυνάμεις της αντίστασης, ενός συγκεκριμένου και ρεαλιστικού σχεδίου εξόδου από την Ευρωζώνη και η συγκρότηση του Εθνικοαπελευθερωτικού Μετώπου που θα το υλοποιήσει.

«Ορθά επιχειρήματα μας λείπουν των Ελλήνων και …χανόμαστε

Βάλτος από ιδεολογήματα ο βιός μας και …σαπίζουμε

Χωρίς ενιαίο στρατηγικό – πολιτικό δόγμα και …διαμελιζόμαστε.

Έως πότε θα αντέξει έτσι αυτό το έθνος μας!»

(Δημήτρης Ν. Δημητρίου – Καπετάν Νικηφόρος του ΕΛΑΣ)

Αθήνα, Σεπτέμβριος 2016

Του Νίκου Ιγγλέση https://greekattack.wordpress.com

Η διακρατική συμφωνία, που υπογράφτηκε στην Αθήνα στις 2-1-2020.

Η διακρατική συμφωνία, που υπογράφτηκε στην Αθήνα στις 2-1-20, για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Eastern Mediterranean Pipeline (East Med) έχει προκαλέσει μια πολιτική αντιπαράθεση βασισμένη σε υπερβολές, μισές αλήθειες, μύθους, ιδεοληπτικά στερεότυπα και πολιτικές σκοπιμότητες.

Οι κυβερνήσεις.

Οι κυβερνήσεις σε Αθήνα και Λευκωσία μαζί με όλο το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα πανηγυρίζουν, θεωρώντας ότι ο East Med θωρακίζει τα συμφέροντα του Ελληνισμού στην Αν. Μεσόγειο από την τουρκική επιθετικότητα.

Από την άλλη πλευρά, η πέραν του ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά (ΚΚΕ, ΜέΡΑ 25, εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις) στην Ελλάδα και (ΑΚΕΛ) στην Κύπρο  θεωρούν ότι ο αγωγός δεν εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα αλλά μόνο αυτά του αμερικανονατοϊκού ιμπεριαλισμού και του σιωνιστικού Ισραήλ.

Η πολιτική ανικανότητα, οι σκοπιμότητες, τα φοβικά σύνδρομα και η γεωστρατηγική αφέλεια όλων, καλλιεργούν τη σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό των πολιτών, υπονομεύοντας έτσι την εθνική ασφάλεια της χώρας.

Τι είναι ο East Med;

O East Med θα είναι ένας αγωγός φυσικού αερίου που θα ξεκινάει από το κοίτασμα «Λεβιάθαν» στην ΑΟΖ του Ισραήλ, θα διέρχεται από την ΑΟΖ της Κύπρου, θα φθάνει στην Κρήτη και από εκεί στην Πελοπόννησο και στη συνέχεια θα διασχίζει τη Δυτική Ελλάδα μέχρι τη Θεσπρωτία.

Στο σημείο αυτό θα συνδεθεί με τον αγωγό IGI – Poseidon, για να μεταφέρει το αέριο στο Οτράντο της Ιταλίας.

Ο East Med, με δυνατότητα μεταφοράς 20 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων φυσικού αερίου το χρόνο, θα έχει μήκος περίπου 1.872 χιλιόμετρα από τα οποία τα 1.335 θα είναι υποθαλάσσια και τα 537 χερσαία.

Σε ορισμένα σημεία ο αγωγός θα πρέπει να ποντιστεί σε βάθη που ξεπερνούν τα 3.000 μετρα και αυτό παρουσιάζει τεχνικές δυσκολίες που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν.

Ο East Med προβλέπεται να λειτουργήσει μετά το 2025 υπό την προϋπόθεση ότι τα κοιτάσματα του Ισραήλ, της Κύπρου και τα δυνητικά κοιτάσματα νότια-δυτικά της Κρήτης και του Ιονίου θα του εξασφαλίζουν τις αναγκαίες ποσότητες αερίου, που θα μπορούν να τον γεμίσουν.

Εκτός απ’ αυτή την προϋπόθεση, η πραγματοποίηση του έργου εξαρτάται και από τις προβλέψεις για τις διεθνείς τιμές πώλησης του φυσικού αερίου προκειμένου να αποσβεστεί μια επένδυση που υπολογίζεται μεταξύ 7 και 11 δισεκ. δολαρίων.

Ποιοί θέλουν και ποιοί όχι τον East Med;

Η διακρατική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ αναμφισβήτητα αναβαθμίζει τη γεωπολιτική αξία της Ελλάδας, αλλά ιδιαίτερα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ένας ισχυρός παράγοντας της περιοχής, το Ισραήλ, αναγνωρίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου στην ΑΟΖ της και το δικαίωμα να εκμεταλλεύεται τους φυσικούς πόρους της.

Παράλληλα αναγνωρίζει, εμμέσως, ότι οι θαλάσσιες ζώνες των τριών χωρών αποτελούν η μία συνέχεια της άλλης.

Οι μονομερείς και παράνομες αμφισβητήσεις της Τουρκίας ή του δήθεν κράτους των Τουρκοκυπρίων στην ΑΟΖ της Κύπρου και την Αν. Μεσόγειο δεν αναγνωρίζονται από τους Ισραηλινούς και όχι μόνο από αυτούς.

Αυτό δε σημαίνει ότι το Ισραήλ θα υπερασπιστεί με στρατιωτικά μέσα τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΑΟΖ της ή θα υπερασπιστεί τα αντίστοιχα δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα και την εν δυνάμει ελληνική ΑΟΖ στην Αν. Μεσόγειο.

Το Ισραήλ απλώς θα υπερασπιστεί την απρόσκοπτη λειτουργία του αγωγού όταν αυτός κατασκευαστεί.

Γι’ αυτό όσοι ισχυρίζονται ότι η συμφωνία για τον East Med θα αποτρέψει την τουρκική επιθετικότητα είναι είτε αφελείς είτε το κάνουν συνειδητά προκειμένου οι ίδιοι να μην κάνουν αυτό που οφείλουν, δηλαδή, να ενισχύσουν τις αποτρεπτικές δυνατότητες του Ελληνισμού και στις δύο κρατικές οντότητές του.

Οι αντιδράσεις.

Από την άλλη όσοι αντιτίθενται στην κατασκευή του East Med ουσιαστικά προτρέπουν την Κύπρο και το Ισραήλ να διοχετεύουν τις πλεονάζουσες ποσότητες του αερίου τους σε αγωγό που θα διέρχεται από την Τουρκία. Θέλουν, δηλαδή, να αναβαθμιστεί η γεωπολιτική αξία της Τουρκίας.

Είναι φιλότουρκοι ή τουρκόφοβοι ή και τα δύο; Ευτυχώς που το Ισραήλ είναι σοβαρό κράτος και δε θέλει το αέριο του να εξαρτάται από τους νεο-Οθωμανούς της Άγκυρας.

Τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Αν. Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένων και των ελληνικών που πιθανόν να ανακαλυφθούν, αποτελούν μια εναλλακτική πηγή ενέργειας για την ΕΕ ώστε να μειώσει την εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο.

Το ίδιο επιδιώκουν και οι Αμερικανοί για γεωπολιτικούς λόγους, ώστε οι υδρογονάνθρακες να μη δεσμεύουν τις πολιτικές – οικονομικές επιλογές της Ευρώπης.

Αντίθετα η Ρωσία δεν έχει κανένα συμφέρον από την εκμετάλλευση των πεδίων της Αν. Μεσογείου και την κατασκευή ενός αγωγού όπως ο East Med.

Ο χάρτης

Γι’ αυτό κατασκεύασε και σύντομα θέτει σε λειτουργία νέους  δικούς της αγωγούς όπως ο Nord Stream 2 (λειτουργεί ήδη ο Nord Stream 1) στη Βαλτική και ο Turk Stream (λειτουργεί ήδη ο Blue Stream) στη Μαύρη Θάλασσα.

Ορισμένοι από αυτούς που αντιτίθενται στην προοπτική του East Med θεωρούν ότι πρέπει να προμηθευόμαστε το ρωσικό αέριο μέσω Τουρκίας. Ο Turk Stream καταλήγει στην Ανατολική Θράκη. Γιατί όμως το εθνικό συμφέρον της Ελλάδας είναι να εισάγει ρωσικό αέριο μέσω Τουρκίας;

Επειδή είναι απλά ρωσικό; Οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι ο Ελληνισμός δεν πρέπει να έχει καμιά συναλλαγή με το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ που καταπιέζει και σκοτώνει τους Παλαιστίνιους.

Αλλά η Τουρκία τι κάνει; Δεν είναι μια αναθεωρητική χώρα που κατέχει το 37,5% της Κύπρου έχοντας σκοτώσει χιλιάδες Ελληνοκύπριους, που απειλεί την Ελλάδα και αμφισβητεί την κυριαρχία της στο Αιγαίο, που καταπιέζει και δολοφονεί τους Κούρδους;

Όλοι αυτοί, εγκλωβισμένοι σε ιδεολογήματα της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, προτιμούν τη συνεργασία με τους Τούρκους αλλά όχι με τους Ισραηλινούς. Μόνο που τα σοβαρά κράτη δρουν αποκλειστικά με βάση τα εθνικά συμφέροντά τους και όχι με βάση τις οποιεσδήποτε ιδεολογικές συμπάθειες.

Συμπέρασμα

Η συμφωνία για τον East Med είναι μια θετική εξέλιξη, ανεξάρτητα αν τελικά κατασκευαστεί η όχι ο αγωγός. Αλλά αυτό δεν πρόκειται να αναχαιτίσει τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις της Άγκυρας.

Η Τουρκία επιδιώκει διαχρονικά να καταστεί ηγεμονική περιφερειακή δύναμη στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής – Αν. Μεσογείου.

Επιδιώκει να ανασυστήσει, έστω εν μέρει, την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Γι’ αυτό θέλει να εξαφανίσει την Κυπριακή Δημοκρατία ως ανεξάρτητη οντότητα και να μετατρέψει σε γεωπολιτικό δορυφόρο της την Ελλάδα, που προσώρας είναι το ισχυρότερο κράτος στα σύνορά της.

Οι πολιτικές ηγεσίες στην Αθήνα και τη Λευκωσία έχουν εθνική υποχρέωση να ενισχύσουν, πάση θυσία, την αποτρεπτική ισχύ των ενόπλων δυνάμεων του Ελληνισμού.

Καλό είναι το Διεθνές Δίκαιο, οι δηλώσεις συμπαράστασης από την ΕΕ, οι διπλωματικές πρωτοβουλίες, η προβολή της χώρας ως «πυλώνα σταθερότητας» ή ως «ενεργειακό κόμβο», αλλά   μόνο η ισχύς μπορεί να αντιμετωπίσει την τουρκική λαίλαπα.

Είναι το μόνο νόμισμα που έχει αντίκρισμα στο σύγχρονο πολυπολικό άναρχο και ανταγωνιστικό κόσμο.

Ο Νίκος Ιγγλέσης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Το τελευταίο βιβλίο του ¨Στρατηγικές Επιλογές Επιβίωσης του Ελληνισμού» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Στοχαστής».

Η απέραντη απειλή.

Βασισμένη η συνέντευξη στο άρθρο του Νίκου Ιγγλέση με τίτλο «ο πόλεμος».

Ο Νίκος Ιγγλέσης, που είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας, ένας από τους εμπειρότερους ανθρώπους που ξέρει πως λειτουργεί όλο το ευρώ – σύστημα.

Στο άρθρο αυτό με τίτλο «ο πόλεμος», εξηγεί με απλά λόγια τα αυτονόητα, για το που οδηγούμαστε αυτά τα χρόνια.

Ο Νίκος Ιγγλέσης μιλάει στον δημοσιογράφο Γιώργο Σαχίνη στο Ράδιο Νέα Κρήτη 98.4 Fm, σχετικά με αυτό το άρθρο που έγραψε.

Ο δημοσιογράφος Νίκος Ιγγλέσης μας λέει στην ραδιοφωνική του συνέντευξη τα παρακάτω. Μερικά από τα σημαντικά που αναφέρθηκαν είναι τα παρακάτω.

Ο πόλεμος δεν είναι η ένοπλη σύγκρουση, ενώ προετοιμάζεται πριν με πολλές άλλες ενέργειες και ότι η σύγκρουση είναι το τελευταίο στάδιο. Ο εχθρός έχει ένα πλάνο. ΄Όπως ενισχύει τις ένοπλες δυνάμεις του, αποκτά οπλισμό, προπαγάνδα κτλ..

Αυτός ο πόλεμος έχει ξεκινήσει από την πλευρά της Τουρκίας στην Ελλάδα. Από την κατάληψη της Κύπρου.

Αυτός ο πόλεμος φτάνει πιά στην τελική του έκβαση. Με το γεγονός της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας μεταξύ της Τουρκίας και της Λιβύης, είναι ένα επεισόδιο αυτού του πολέμου.

Πρέπει να βλέπουμε τους στόχους που έχει η νέο Οθωμανική Τουρκία

Λόγο του μεγέθους της του μεγάλου πληθυσμού της και της μεγάλης ηγεσίας της η Τουρκία επιδιώκει την μερική ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Για την υλοποίηση των στόχων, έχει εισβάλει στην Κύπρο, στη Συρία, στο Ιράκ, έχει βάσεις στο Κουβέιτ στο Σουδάν και τώρα προσπαθεί να κάνει ένα προγεφύρωμα στη Λιβύη. Το κάνει ήδη.

Να υπενθυμίσουμε ότι η Λιβύη πριν κατακτηθεί από τους Ιταλούς, ήτανε κομμάτι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Αυτό είναι αναπόφευκτο και θα πρέπει να αντιπαραταχτούμε, αν θέλουμε να επιβιώσουμε σαν Ελληνικό Έθνος, ώς ανεξάρτητη χώρα.

Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που μπορεί να αντισταθεί από μόνη της. Οι άλλες γύρω της είναι απλά διαλυμένα κράτη.

Η Τουρκία η απέραντη απειλή.

Η Τουρκία είναι μια απέραντη απειλή για την Ελλάδα.

Οι πολιτικές ηγεσίες θα πρέπει να το κατανοήσουν αυτό και να ενισχύσουν την αποτρεπτική ισχύ της χώρας.

Η Τουρκία δεν καταλαβαίνει ούτε από διεθνές δίκαιο, ούτε από παραινέσεις της Ευρωπαϊκής ένωσης. Η Τουρκία βασίζεται στην στρατιωτικής της Ισχύ.

Η Τουρκία έχει δημιουργήσει δικές της  βάσεις. Έχει θέσει σε εφαρμογή ένα τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα, έχει δημιουργήσει δικές της αμυντικές βιομηχανίες, συναλλάσετε ως ίσος προς ίσο με της μεγάλες δυνάμεις και ακολουθεί μια δική της πολιτική !

Η Τουρκία έχει αυτονομηθεί και έχει δικούς της στόχους.

Η Τουρκία θέλει να μας υποτάξει, ολοκληρωτικά, να μας θέσει υπό τον γεωπολιτικό της έλεγχο. Να μην μπορούμε να πάρουμε καμιά απόφαση αν δεν έχουμε την συγκατάθεσή της.

Η κάθε προσπάθεια εξημέρωσης του τουρκικού θηρίου, δείχνει την δική  μας φοβία και αναποφασιστικότητα.

Η απάντηση σε όλα αυτά είναι η ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων στην Ελλάδα.

Στα δέκα χρόνια των μνημονίων, δεν αγοράστηκε ούτε μια βίδα για τα οπλικά συστήματα.

Σήμερα η Ελλάδα έχει χρήματα, αλλά δεν μπορεί να τα χρησιμοποιήσει για τις ένοπλες δυνάμεις.

Στον προϋπολογισμό του 2020, θα δούμε ότι οι συνολικές αμυντικές δαπάνες, που περιλαμβάνουν από τις μισθοδοσίες μέχρι και τα τρόφιμα, όχι τα όπλα, είναι ελάχιστες, αλλά και λίγο μειωμένες σε σχέση με το 2019.

Αυτά και άλλα πολλά που αξίζει να ακούσετε για το Ελληνοτουρκικό θέμα, σε αυτήν την πολυσυζητημένη συνέντευξη.

Η Τουρκία επιθυμεί να καταστεί περιφερειακή ηγεμονική δύναμη στη Μέση Ανατολή

Του Νίκου Ιγγλέση https://greekattack.wordpress.com

Η φιλόδοξη και αναθεωρητική Τουρκία επιθυμεί να καταστεί περιφερειακή ηγεμονική δύναμη στη Μέση Ανατολή – Ανατολική Μεσόγειο και να συναλλάσσεται ως ίσος προς ίσον με τις Μεγάλες Δυνάμεις.

Το τελευταίο το έχει επιτύχει ήδη σε σημαντικό βαθμό. Επιδιώκει την, μερική έστω, ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (έχει εισβάλει σε Συρία, Ιράκ, διατηρεί βάσεις σε Κατάρ, Σουδάν και επεμβαίνει στη Λιβύη). Παράλληλα εμφανίζεται ως παγκόσμιος προστάτης του σουνιτικού Ισλάμ.

Η Ελλάδα, ως το ισχυρότερο κράτος στα σύνορά της, αποτελεί το σημαντικότερο εμπόδιο στις γεωστρατηγικές επιδιώξεις της και γι’ αυτό πρέπει να ηττηθεί και να υποταχθεί.

Ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος και όσο γρηγορότερα το συνειδητοποιήσει αυτό ο Ελληνισμός τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης θα έχει. «Πρέπει να ξέρετε ότι ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος και επομένως όσο πιο πρόθυμα τον δεχτούμε τόσο πιο εύκολα τον αποτρέπουμε καθιστώντας λιγότερο επιθετικούς τους αντιπάλους μας» Θουκυδίδης.

Τα είδη πολέμων.

Υπάρχουν διαφορετικών ειδών πόλεμοι: επιθετικός, επιδρομικός, προληπτικός, πόλεμος διά αντιπροσώπων, αμυντικός, εθνικοαπελευθερωτικός, κοινωνικός (εμφύλιος) κ.ά. Η ένοπλη σύγκρουση είναι το τελευταίο και καθοριστικό στάδιο ενός πολέμου.

Προηγούνται ο καθορισμός των στόχων του και ο σχεδιασμός για την υλοποίηση τους, η ενίσχυση και διάταξη των ενόπλων δυνάμεων, η απόκτηση των απαραίτητων οπλικών συστημάτων, οι απειλές και ο εκφοβισμός του αντιπάλου, οι υβριδικές επιχειρήσεις κατά της κοινωνικής συνοχής και του πατριωτικού φρονήματος του εχθρού, οι ψυχολογικές επιχειρήσεις, η προπαγάνδα, η δημιουργία συμμαχιών και πολλά άλλα.

Όταν όλα αυτά θα έχουν γίνει, τότε αρχίζει η ένοπλη σύρραξη που μπορεί να είναι περιορισμένη αν ο αντίπαλος ηττηθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα (ίσως εντός ωρών) ή γενικευμένη αν ο αντίπαλος προβάλλει σθεναρή αντίσταση.

Η νέο-οθωμανική Τουρκία αντιπροσωπεύει και για τις δύο κρατικές οντότητες του Ελληνισμού – Ελλάδα και Κύπρο – μια απέραντη απειλή, δηλαδή, μια απειλή με ολιστικό περιεχόμενο που δεν περιορίζεται σ’ έναν στόχο (π.χ. υδρογονάνθρακες της Α. Μεσογείου) αλλά στην ολοκληρωτική υποταγή.

Για τη στρατηγική της Άγκυρας ο ελλαδικός – κυπριακός χώρος πρέπει να ενταχθεί στο γεωπολιτικό έλεγχο της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπως ήταν πριν το 1821. Η υλοποίηση αυτού του στόχου γίνεται με σταθερά βήματα από το 1974 (εισβολή και κατοχή του 37,5% του εδάφους της Κύπρου).

Η Τουρκία απειλεί (από το 1995) την Ελλάδα με πόλεμο (casus-belli) αν επεκτείνει τα χωρικά ύδατά της στα 12 ναυτικά μίλια, όπως έχει δικαίωμα. Θεωρεί νησιά και βραχονησίδες του Αιγαίου ως «γκρίζες ζώνες» που κατέχονται παράνομα από τη χώρα μας (Ίμια 1996). Παραβιάζει καθημερινά τον εναέριο χώρο και τα χωρικά ύδατα της πατρίδας μας.

Υποστηρίζει ότι τα κατοικημένα νησιά δεν δικαιούνται υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, όπως προβλέπεται από το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας του ΟΗΕ (UNCLOS). Έτσι απαιτεί κυριαρχικά δικαιώματα στο μισό Αιγαίο και θεωρεί ότι η υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας συνορεύει με αυτές της Λιβύης και της Αιγύπτου. Αμφισβητεί την οριοθετημένη ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και έχει εισβάλει σ’ αυτήν με ερευνητικά πλοία και γεωτρύπανα που προστατεύονται από τουρκικές φρεγάτες και αεροσκάφη.

Έχει εργαλειοποιήσει τις μεταναστευτικές ροές (υβριδική επιχείρηση) και στέλνει κατά το δοκούν κύματα αλλοεθνών μουσουλμάνων στην Ελλάδα και την ελεύθερη Κύπρο με στόχο τη δημιουργία στρατηγικής μειονότητας για τη διάβρωση της κοινωνικής συνοχής. Θεωρεί τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης ως τουρκική και τη χειραγωγεί μέσω του Προξενείου της Κομοτηνής.

Η συμφωνία Άγκυρας – Τρίπολης

Η υπογραφή πρόσφατα (27-11-19) δύο μνημονίων, ένα για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και ένα αμυντικής συνεργασίας μεταξύ της Άγκυρας και της κυβέρνησης της Τρίπολης (και περιχώρων), δίνει στην Τουρκία μια επίφαση νομιμότητας στη δική της ερμηνεία – σύμφωνα με τα συμφέροντά της – για το Δίκαιο της Θάλασσας.

Η κυβέρνηση στην Αθήνα «πιάστηκε στον ύπνο». Τα τουρκικά γεωτρύπανα, με «την κάλυψη μιας διεθνούς συμφωνίας» θα μπορούν τώρα να δραστηριοποιηθούν γύρω από το Σύμπλεγμα της Μεγίστης, νότια της Ρόδου, της Καρπάθου, της Κάσου και της Κρήτης. Όποιος αμφισβητήσει τα «κυριαρχικά δικαιώματα» της Άγκυρας αλλά και της κυβέρνησης της Τρίπολης, θα έχει να κάνει με τις ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας, που υπερασπίζονται τη «Γαλάζια Πατρίδα» των Νεο-Οθωμανών.

Οι κυβερνήσεις σε Αθήνα και Λευκωσία αποδεικνύονται καθημερινά κατώτερες των απαιτήσεων επιβίωσης του ελληνικού έθνους. Δειλές, φοβικές, ανίκανες, αφελείς και ανιστόρητες αδυνατούν να κατανοήσουν την απέραντη απειλή που αντιπροσωπεύει η Τουρκία και να προετοιμάσουν τον Ελληνισμό για την αναπόφευκτη μάχη «υπέρ βωμών και εστιών».

Ολόκληρο το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα επιχειρεί να καθησυχάσει και να αποκοιμίσει τους Έλληνες με φληναφήματα ότι δήθεν έχουμε το Διεθνές Δίκαιο με το μέρος μας και ότι τα σύνορά μας, που είναι και σύνορα της ΕΕ θα προστατευθούν από αυτήν. Πρόκειται για ψευδαισθήσεις και αυταπάτες που θα πληρωθούν, κάποια στιγμή, πολύ ακριβά.

Το Διεθνές Δίκαιο επιβάλλεται όταν υπάρχει η απαραίτητη στρατιωτική, ναυτική και αεροπορική ισχύς. Δεν υπάρχει «διεθνής αστυνομία» που να επιβάλλει την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου και να «συλλαμβάνει» τους παραβάτες του. Η ΕΕ δεν έχει ούτε τη δυνατότητα ούτε τη θέληση να προστατεύσει τα σύνορα του Ελληνισμού.

Τα «διπλωματικά τείχη» της ΕΕ

Στα Συμπεράσματα του τελευταίου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (12-12-19) αναφέρονται μεταξύ άλλων : «Το μνημόνιο συνεννόησης Τουρκίας – Λιβύης για την οριοθέτηση περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας στη Μεσόγειο παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα τρίτων κρατών, δεν συνάδει με το Δίκαιο της Θάλασσας και δεν μπορεί να παράγει έννομες συνέπειες για τρίτα κράτη. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επαναβεβαιώνει απερίφραστα την αλληλεγγύη του προς την Ελλάδα και την Κύπρο έναντι των συγκεκριμένων ενεργειών της Τουρκίας». Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν προβλέπονται κανενός είδους κυρώσεις. Έτσι τα κράτη της ΕΕ μπορούν να συνεχίσουν να πουλάνε όπλα στην Τουρκία (π.χ. η Γερμανία τα υποβρύχια Type 214). Αυτοί είναι οι ισχυροί σύμμαχοί μας κ. Μητσοτάκη; Θυμίζουμε ότι παρεμφερείς δηλώσεις είχαν γίνει και παλαιότερα από την ΕΕ για πειρατικές ενέργειες της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ. Αποτέλεσμα μηδέν. Αυτή η ανέξοδη φραστική αλληλεγγύη δεν μπορεί να σταματήσει τα γεωτρύπανα και τις φρεγάτες των Νεο-Οθωμανών, που εδραιώνουν τα τετελεσμένα τους. Χρησιμεύουν μόνο ως «φύλο συκής» για το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα σε Αθήνα και Λευκωσία για να μην κάνει όσα οφείλει να κάνει. Τα «διπλωματικά τείχη» που δήθεν εξασφάλισε ο κ. Μητσοτάκης είναι εκ κατασκευής διάτρητα.

Απαιτείται οι όποιες διαπραγματεύσεις για «λύση» του Κυπριακού στη βάση μιας Διζωνικής – Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα (veto των Τουρκοκυπρίων) να τερματιστούν άμεσα γιατί αναβαθμίζουν την κατεχόμενη ζώνη – ΤΔΒΚ (η Τουρκία τής αναγνωρίζει θαλάσσια δικαιώματα), σε ισότιμο συνομιλητή ενός διεθνώς αναγνωρισμένου κράτους. Καμιά συζήτηση για το Κυπριακό δεν πρέπει να επαναρχίσει, μέχρις ότου οριοθετηθεί η ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας, με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.

Η Ελλάδα πρέπει να σταματήσει να αναφέρεται σε υφαλοκρηπίδα και να προετοιμάσει το έδαφος για την επέκταση των χωρικών υδάτων της στα 12 ναυτικά μίλια και την ανακήρυξη ΑΟΖ, που άμεσα θα οριοθετήσει τουλάχιστον με αυτήν της Κύπρου. Κάποιοι θα αντιτείνουν ότι η Τουρκία δε θα αποδεχτεί κάτι τέτοιο και θα αμφισβητήσει εμπράκτως την ΑΟΖ, με εισβολή φρεγατών, όπως κάνει στην Κύπρο. Είναι όμως προτιμότερο να έχουμε ορίσει την ιδιοκτησία μας και κάποιοι παράνομα να την παραβιάζουν, παρά κάποιοι να εισέρχονται σε ένα χώρο που είναι απλώς δυνητικά δικός μας.

Η κατευναστική πολιτική που ασκείται, από την εποχή των κυβερνήσεων Σημίτη, οφείλει άμεσα να τερματιστεί. Η κατευναστική πολιτική δεν εξημερώνει το «θηρίο» αλλά του ανοίγει ακόμα περισσότερο την όρεξη, γιατί δείχνει αδυναμία και έλλειψη αποφασιστικότητας. Ήδη εμφανίστηκαν ξανά αρκετοί εκπρόσωποι του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος να ζητούν διαπραγματεύσεις με καλή διάθεση (καζάν-καζάν όπως προτείνει ο Ρ.Τ. Ερντογάν), υποχωρήσεις και επώδυνους συμβιβασμούς ή προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (αδύνατη χωρίς συνυποσχετικό με την Τουρκία). Είχαν προηγηθεί πρώην υπουργοί των Εξωτερικών που μας είχαν πει ότι «δεν πρέπει να είμαστε μοναχοφάηδες» (Ν.Κοτζιάς) και ότι «η Τουρκία έχει τη μεγαλύτερη ηπειρωτική ακτογραμμή» (Γ.Κατρούγκαλος). Μόνο που η Ελλάδα έχει συνολικά μεγαλύτερη, ηπειρωτική και νησιωτική, ακτογραμμή. Όλοι αυτοί, οι σύγχρονοι «μηδίσαντες», καλλιεργούν, με ψυχραιμία, την ηττοπάθεια στους Έλληνες και ουσιαστικά λειτουργούν ως «Πέμπτη Φάλαγγα».

Ο Ελληνισμός χρειάζεται αξιόπιστη και επαρκή αποτρεπτική πολιτική. Χρειάζεται ισχυρές ένοπλες δυνάμεις. Τη δεκαετή εποχή των μνημονίων δεν αγοράστηκε «ούτε μία βίδα» κάποιου νέου οπλικού συστήματος. Το μοναδικό ενδιαφέρον ήταν η παραμονή της χώρας στο Ευρωσύστημα. Το 2019 η Ελλάδα δανείστηκε 9 δις, μέσω της έκδοσης ομολόγων, αλλά από αυτά, ούτε ένα ευρώ δεν πήγε για την άμυνα. Υπάρχουν πάνω από 20 δις σε ταμειακά διαθέσιμα, αλλά προορίζονται για την εξυπηρέτηση του συναλλαγματικού χρέους, που δημιούργησε το ευρώ και απαγορεύεται από τους δανειστές να χρησιμοποιηθούν για άλλους σκοπούς. Η αμυντική βιομηχανία συρρικνώθηκε, απαξιώθηκε και εκποιήθηκε όταν η αντίστοιχη τουρκική αναπτύσσεται με ραγδαίους ρυθμούς και καλύπτει ήδη πάνω από το 60% των αναγκών σε οπλικά συστήματα της γειτονικής – εχθρικής χώρας.

Το ετεροπροσδιορισμένο κυρίαρχο πολιτικό σύστημα θα εξακολουθήσει να επαιτεί, κατά καιρούς, κάποια δήλωση συμπαράστασης από την ΕΕ ή το ΝΑΤΟ για να καθησυχάζει τους Έλληνες. Δεν πρόκειται όμως να κάνει αυτό που οφείλει να κάνει, δηλαδή, να ενισχύσει αποφασιστικά την αποτρεπτική ισχύ της χώρας, γιατί τα χρήματα που απαιτούνται πηγαίνουν, κατά προτεραιότητα, στους επικυρίαρχους δανειστές. Το 2019 για τόκους και χρεολύσια πληρώθηκαν συνολικά 24 δις ευρώ.

Καμιά αυταπάτη δεν επιτρέπεται, γιατί σε τελική ανάλυση δικά μας είναι μόνο ότι μπορούμε να υπερασπίσουμε με τις δικές μας δυνάμεις.

*«Πόλεμος πάντων μεν πατήρ έστι, πάντων δε βασιλεύς και τους μεν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε, τους δε ελεύθερους.» Ηράκλειτος.

Ο Νίκος Ιγγλέσης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Το τελευταίο βιβλίο του «Στρατηγικές Επιλογές Επιβίωσης του Ελληνισμού» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Στοχαστής».

Μια συνέντευξη του Νίκου Ιγγλέση στο Ιονιον Fm και στον δημοσιογράφο Δημήτρη Κολόκα.

Με αφορμή την συνάντηση που έκανε ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας με  τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, γνωστός συγγραφέας και δημοσιογράφος Νίκος Ιγγλέσης παραχώρησε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στον Δημήτρη Κολόκα.

Παρακάτω το σχετικό Video.

Ο δωσιλογισμός στα χρόνια μας.

Οι εκτελεστές των Ελλήνων.

Τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια των μνημονίων, τα χρόνια που ξεκινήσαν να χρεώνουν τον Έλληνα και βάλθηκαν να τον καταστρέψουν, ο εχθρός ήρθε από τα έσω της χώρας.

Δωσίλογοι: Οι Έλληνες που στρέφονται κατά των Ελλήνων.

Αύξηση των φόρων, επιπρόσθετοι φόροι, παράλογοι φόροι, φόροι που δεν έχουν λόγο ύπαρξης και φυσικά που επιβλήθηκαν μέσα στα μνημονιακά χρόνια, τα χρόνια που θέλουμε να λέμε ότι ζούμε σε δημοκρατικό πολίτευμα, φόροι και πρόστιμα που σκοπό έχουν να εξαφανίσουν τον Έλληνα , να του αφαιρέσουν την περιουσία, φυσικά με τις ευλογίες των Γερμανών και την εκκλησίας.

Το βρώμικο αυτό και τρισάθλιο σύστημα, έχει απλώσει τα ποδάρια του παντού. Έχει στήσει έτσι τον μηχανισμό, που ο μόνος τρόπος να δικαιωθείς, αν είσαι τυχερός, να πέσεις σε κάποιο Έλληνα δικαστή, αλλιώς θα πρέπει να αναγκαστείς να χειροδικήσεις ή ακόμα να πράξεις παρά τη θέλησή σου.

Το σύστημα αυτό έχει στήσει δωσίλογους σε κάθε υπηρεσία.

Άτομα, ανθέλληνες, που ο σκοπός τους είναι να καταστρέψουν τον Έλληνα, να κλείσουν σπίτια, οικογένειες, να κλείσουν τις Ελληνικές επιχειρήσεις, φυσικά με το αζημίωτο.

Μερικοί από αυτούς είναι οι εφοριακοί, που κάνουν τους ελέγχους στις μικρές επιχειρήσεις, μεγάλη μερίδα ΔΕΔΔΗΕ - τζήδων που πάνε και κόβουν τα ρεύματα από φτωχές οικογένειες, καθώς και αφεντικά αυτών που βγάζουν τις εντολές και επίσης και κάτι υπαλληλάκια, που εργάζονται στις υπηρεσίες ύδρευσης και κόβουν τα νερά στα σπίτια.

Πάντα υπήρχαν δωσίλογοι στην Ελλάδα. Τότε στον πόλεμο τώρα στις υπηρεσίες. 

Παράλληλα η δράση όλων αυτών ενισχύεται από τον φόβο που τροφοδοτούν τα ΜΜΕ στον κόσμο, όπως βέβαια και τις ενοχές που προσπαθούν να καλλιεργήσουν όλοι αυτοί για τον Έλληνα που δεν μπορεί να πληρώσει τους παράνομους λογαριασμούς.

Ταμπέλες όπως, μπαταχτσής, κακοπληρωτής και άλλες, που συχνά ακούμε στις ειδήσεις για τις μερίδες των Ελλήνων που αδυνατούν να πληρώσουν τους δυσβάσταχτους λογαριασμούς.

Ποιος θα σας έλεγε για ένφια πριν από 10 χρόνια και θα γελούσατε, θα τον περνάγατε για χαζό. Ποιος θα σας έλεγε για προκαταβολή φόρου και θα τον πέρνατε με τις πέτρες…

Και όμως.  Αυτά και άλλα πολλά παράλογα χαράτσια μας τα περάσανε και με την ανοχή μας τα πληρώνουμε.

Κανείς δεν αντιστάθηκε. Έτσι θεσπίσανε και νόμους και μας υποδουλώσανε.

Όλοι οι φόροι στα Γερμανικά ταμεία. Ξανά η Γερμανία κατακτά την Ελλάδα. Δεν ζούμε σε ελεύθερη χώρα. Είμαστε υπό Γερμανική κατοχή.

• Είμαστε η μοναδική χώρα που γιορτάζουμε την απελευθέρωσή μας από τον Γερμανικό ζυγό, ενώ παράλληλα, είμαστε σκλαβωμένοι οικονομικά στους Γερμανούς ! Τραγικό ε ? Και όμως !

Πως πρέπει να αμυνθούμε.

Επειδή δεν μας έχουν απομείνει πολλές επιλογές, οι λύσεις θα πρέπει να ξεκινήσουν από την επαρχία. Στις επαρχιακές πόλεις, επειδή ο πληθυσμός είναι μικρός σε αριθμό, λίγο πολύ όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους. Εκεί θα πρέπει να καταδεικνύουμε αυτούς τους υπαλλήλους – δωσίλογους – εκτελεστές εφοριακούς που κόβουν πρόστιμα, ΔΕΔΔΗΕδες που κόβουν ρεύματα σε φτωχές οικογένειες, υπαλλήλους ύδρευσης, που κόβουν το πολύτιμο για την ζωή νερό.

Θα πρέπει όλοι μας να γνωρίζουμε ποιοι είναι αυτοί και να τους περιθωριοποιούμε.

Μόνο έτσι ίσως βάλουν μυαλό και καταλάβουν το κακό που κάνουν στους συμπολίτες τους και συμπατριώτες τους.

Την ίδια ώρα το ανθελληνικό κράτος έχει μπάσει χιλιάδες λαθρομετανάστες και τους ταΐζει και ποτίζει τζάμπα, από τα χρήματα των Ελλήνων.

Θα πρέπει να ξυπνήσουμε σύντομα, πριν ο καρκίνος αυτός εξαπλωθεί και είναι αργά και όλοι μαζί σαν μια γροθιά να τους τσακίσουμε.

Να τσακίσουμε τον φασισμό που κυριαρχεί στην χώρα μας, τα φασιστάκια του κρατικού μηχανισμού, τους ρατσιστές των Ελλήνων και κάθε ανθελληνικό σκουπίδι που ζει ανάμεσά μας.

ο Σφαγέας.

Εδώ Πολυτεχνείο, εκεί Πολυτεχνείο, τι μας κρύβουν, τα ψέματα και οι αλήθειες.

Κάθε χρόνο στις 17 Νοέμβρη, συμβαίνουν στην Ελλάδα τα ίδια έκτροπα. Φασαρίες , πορείες διαδηλώσεις για μια «γιορτή» της δήθεν απελευθέρωσης της Ελλάδος από την δικτατορία του Γεώργιου Παπαδόπουλου.

Γίνεται λόγος για τους νεκρούς του πολυτεχνείου, τους φοιτητές που χάσαν τις ζωές τους και για τόσα άλλα, που μας κάνουν προβληματιστούμε.

Κανείς νεκρός από πυρά Ελλήνων στρατιωτικών – φαντάρων της τότε δικτατορίας και κανείς νεκρός εντός του Πολυτεχνείου.

Οι νεκροί ήταν καθαρές δολοφονίες από άγνωστους (μάλλον εβραϊκής καταγωγής) μισθοφόρους, οι οποίοι είχαν ακροβολιστεί στις ταράτσες και σημαδεύαν τυχαία κόσμο την ίδια χρονική στιγμή, που τα γεγονότα κορυφωνόταν στο Πολυτεχνείο.

Το μόνο λάθος του Ελληνικού στρατού, ήταν το ότι χρησιμοποιήσαν το τανκ, για να ρίξουν την πύλη.

Περισσότερα στο αποκαλυπτικό βίντεο που ακολουθεί, με την μαρτυρία του Δημήτρη Μπεθάνη.

Διοργάνωση, σχολείου Ελεύθερης Κατάδυσης 1ου & 2ου επιπέδου από 6 έως 11 Νοεμβρίου στην Καβάλα.

Η ελεύθερη κατάδυση, όπως προδίδει και η ονομασία της, είναι η κατάδυση χωρίς την χρήση αναπνευστικών συσκευών.

Ο δύτης καταδύεται με τις δικές του «δυνάμεις», δηλαδή με τον αέρα που έχει πάρει από την επιφάνεια και «κρατάει» την αναπνοή του μέχρι να επιστρέψει πίσω σε αυτήν.

Η ελεύθερη κατάδυση είναι τόσο αρχαία όσο και η ίδια η ανθρωπότητα. Για χιλιάδες χρόνια, πριν από την εφεύρεση των μηχανικών συσκευών υποστήριξης υποβρύχιας κατάδυσης, η ελεύθερη κατάδυση ήταν ο μοναδικός τρόπος να προσεγγίσουν οι άνθρωποι το βυθό.

Στην Ελλάδα, οι πιο γνωστοί βετεράνοι αυτής της δραστηριότητας ήταν οι σφουγγαράδες της Καλύμνου. Πλέον, η ελεύθερη κατάδυση αποτελεί ένα σπορ που ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι παγκοσμίως θέλουν να δοκιμάσουν.

Τα κίνητρα είναι πολλά και διαφορετικά : η παρατήρηση του βυθού χωρίς τον θόρυβο που κάνουν οι φυσαλίδες από τον εξοπλισμό scuba, το υποβρύχιο κυνήγι (το οποίο βάση νόμου γίνεται μόνο με ελεύθερη κατάδυση),  η υποβρύχια φωτογραφία, η συμμετοχή σε αγώνες ελεύθερης κατάδυσης & άπνοιας, η χαλάρωση και η ηρεμία που προσφέρει κ.α.

Ο εξοπλισμός του ελεύθερου δύτη είναι απλός: μία μάσκα, ένας αναπνευστήρα, ένα ζευγάρι πέδιλα και μία στολή σε περίπτωση που τα νερά είναι κρύα. 

Η Ε/Κ  ΔΕΝ  είναι μία δραστηριότητα μόνο για άτομα με εξαιρετική φυσική κατάσταση όπως πολλοί λανθασμένα νόμιζαν παλαιότερα.

Το μόνο που χρειάζεται είναι να περάσει κανείς μία σωστή εκπαιδευτική διαδικασία έτσι ώστε να μάθει κάποιους βασικούς κανόνες που διέπουν το συγκεκριμένο σπορ. 

Σε αυτό το πλαίσιο, διοργανώνεται στην Καβάλα, Σχολείο Ελεύθερης Κατάδυσης 1ου & 2ου επιπέδου από 6 έως 11 Νοεμβρίου. 

Το σχολείο απευθύνεται σε άτομα που θέλουν να γνωρίσουν τη δραστηριότητα της ελεύθερης κατάδυσης ή σε άτομα που ήδη ασχολούνται με την ελεύθερη κατάδυση & το υποβρύχιο κυνήγι και επιθυμούν να βελτιώσουν τις ικανότητες τους και να καταδύονται με ασφάλεια.

Περιλαμβάνει θεωρητικά καθώς και πρακτικά μαθήματα σε πισίνα και θάλασσα. 

Διεξάγεται σύμφωνα με το εκπαιδευτικό σύστημα της AIDA International- του Διεθνούς Οργανισμού για την Ανάπτυξη της Άπνοιας. 

Υπεύθυνος για το σχολείο είναι ο Κοθωνίδης Ιωάννης - εκπαιδευτής Ε/Κ AIDA και αθλητής Ε/Κ με διακρίσεις σε πανελλήνιο και παγκόσμιο επίπεδο. 

Για περισσότερες πληροφορίες:

Τηλ: 6944887952 & 6944611841

Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Με προσωπικό μήνυμα στο Facebook

ΠΗΓΗ: ΣΦΑΓΗ GR - https://www.sfagi.gr

Με μεγάλη επιτυχία διεξήχθη το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Πυγμαχίας, Παίδων – Παμπαίδων – Κορασίδων – Παγκορασίδων, 2019, στην Καβάλα στο 6ο Μουσικό Λύκειο (πρώην Πολυκλαδικό)

Για τρείς ολόκληρες ημέρες τα φώτα του αθλητισμού είχαν στραφεί στην Καβάλα και στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Πυγμαχίας, που την ανέδειξε για ακόμα μια φορά στον χώρο του αθλητισμού.

Από την Πέμπτη 17 Οκτωβρίου, μέχρι και την Κυριακή 20 Οκτωβρίου του 2019, έλαβε χώρα στο κλειστό γυμναστήριο του 6ου Μουσικού Λυκείου (πρώην Πολυκλαδικού), το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Πυγμαχίας, παίδων – παμπαίδων, κορασίδων – παγκορασίδων.

Με τεράστια επιτυχία στα χρονικά του αθλήματος, στην χώρα μας, με συμμετοχές αθλητών, που φτάσανε σε αριθμό τους 180, από 47 σωματεία και από όλα τα γεωγραφικά διαμερίσματα της Χώρας.

Νέοι αθλητές και νέες αθλήτριες πυγμάχοι, από 13 ετών, έως και την ηλικία των 16 ετών, προσέφεραν μοναδικό θέαμα στο κοινό που είχε παρευρεθεί στον χώρο, με πάνω από 90 αγώνες πυγμαχίας.

Πλήθος κόσμου πέρασε από το κλειστό γυμναστήριο για να παρακολουθήσει τους αγώνες πυγμαχίας, γεγονός που συντέλεσε μεγάλο παράγοντα στην επιτυχία της διοργάνωσης.

Βασικοί παράγοντες για την επιτυχία της όλης διοργάνωσης ήταν ο Γενικός Γραμματέας της Ελληνικής Ομοσπονδίας Πυγμαχίας (Ε.Ο.Π.) και Πρόεδρος του Αθλητικού Ομίλου «Ορμή», κ. Βασίλης Βεργόπουλος, που είχε την διαχείριση διεξαγωγής του πρωταθλήματος, ο οποίος παρόλα τα προβλήματα που προέκυψαν τους τελευταίους μήνες, κατάφερε να ετοιμάσει στο ακέραιο, όλο αυτό το υπερθέαμα πυγμαχίας που απολαύσαμε.

Βέβαια, στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσουμε πως η Ελληνική Ομοσπονδία Πυγμαχίας, ευχαριστεί μέσω του κ. Γενικού Γραμματέα, τον νέο Αντιδήμαρχο Αθλητισμού, Παιδείας και Πολιτισμού του Δήμου Καβάλας, κ. Απόστολο Μουμτσάκη, που πίστεψε στην διεξαγωγή αυτή και με την πολύτιμη προσωπική εργασία αλλά και μέσα από τη θεσμική θέση του Αντιδημάρχου, ήταν κύριος συντελεστής της επιτυχίας, καθώς βέβαια και τον Δήμαρχο του Δήμου Καβάλας κ. Θεόδωρο Μουριάδη, ο οποίος “αγκάλιασε”, το γεγονός αυτό από την πρώτη στιγμή, πιστεύοντας στους νέους και στο πνεύμα του αθλητισμού.

Μουμτσάκης Απόστολος
Αντιδήμαρχος Αθλητισμού, Παιδείας και Πολιτισμού Δήμου Καβάλας

Είναι αλήθεια, ότι ένα τέτοιου μεγάλου βεληνεκούς γεγονός, έχει πολλά θετικά πρόσημα για τον τόπο όπου διεξάγεται. Μια πόλη, συγκεκριμένα ή πόλη της Καβάλας, βρέθηκε τον τελευταίο καιρό στο επίκεντρο του αθλητισμού, φιλοξενώντας για 4 ημέρες, πάνω από 400 άτομα, τα οποία πέραν από τους αθλητές, συντελεστές και συγγενείς αυτών, ήταν και φίλοι οι οποίοι επισκέφτηκαν την Καβάλα, με αφορμή τους αγώνες Πυγμαχίας.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ, οφείλουμε ως πολίτες να πούμε στους υπόλοιπους χορηγούς και υποστηριχτές της διοργάνωσης, που αξίζουν συγχαρητήρια, διότι αυτοί με την σειρά τους, τελειοποιήσανε αυτό το μεγάλο αθλητικό γεγονός.

Παρακάτω οι φωτογραφίες και τα βίντεο που έχουμε ετοιμάσει για εσάς μιλούν από μόνα τους.

VIDEO 1

VIDEO 2

VIDEO 3

VIDEO 4

 Ο Γενικός Γραμματέας της Ελληνικής Ομοσπονδίας Πυγμαχίας, κ. Βασίλης Βεργόπουλος, εξηγεί στην «Σφαγή», για το τετραήμερο του Πανελλαδικού Πρωταθλήματος Πυγμαχίας, που διεξήχθη στην Καβάλα από τις 17 Οκτωβρίου, έως και τις 20 Οκτωβρίου, καθώς δε, μεταφέρει τις ευχαριστίες του σε όλους τους σημαντικούς συντελεστές, όπου η συμβολή τους ήταν καθοριστική για την διεξαγωγή αυτού του μεγάλου αθλητικού γεγονότος. (video)

 VIDEO

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΥΧΕΡΩΝ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ
(πρώην Ο.Ε.Σ.Ι.Κ.)

Αθήνα, 21.10.2019
Προς: 1. Αξιότιμο Πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη
2. Υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων κ. Άδωνι – Σπυρίδων Γεωργιάδη
3. Υπουργό Οικονομικών κ. Χρήστο Σταϊκούρα
4. Υπουργό Εργασίας κ. Ιωάννη Βρούτση
Κοινοποιούμενη:
1. Κόμματα & Βουλευτές Ελληνικού Κοινοβουλίου
2. Επιτροπή Ελέγχου και Εποπτείας Παιγνίων
3. Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας
4. Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης

Θέμα: «Φωτογραφικές διατάξεις στο σχέδιο νόμου “Επενδύω στην Ελλάδα” με διευκολύνσεις σε συγκεκριμένους επιχειρηματίες»

Κύριε Πρωθυπουργέ,
Κύριοι Υπουργοί,
Το σχέδιο νόμου με τίτλο «Επενδύω στην Ελλάδα», πέραν από τις γνωστές αντεργατικές διατάξεις που εμπεριέχει και τις οποίες όλοι έχουμε διαβάσει, εμπεριέχει και άλλες διατάξεις (εμπεριέχουσες φωτογραφικές προς συγκεκριμένους επιχειρηματίες διευκολύνσεις) που καταστρατηγούν εργασιακά δικαιώματα και επιβραβεύουν τους ασυνεπείς και παραβάτες εργοδότες.

Συγκεκριμένα αναφερόμαστε στο άρθρο 162 του νομοσχεδίου, το οποίο τροποποιεί την παράγραφο 18 του άρθρου 378 του ν. 4512/2018 που ανέφερε: «Κάθε μη έγκαιρη και πλήρης καταβολή της συμμετοχής του Ελληνικού Δημοσίου της παραγράφου 15, και των οικονομικών υποχρεώσεων της παραγράφου 16 του παρόντος άρθρου, συνιστά αυτοτελή παράβαση, η οποία διαπιστώνεται με την πράξη που εκδίδει η ΕΕΕΠ, με βάση τη διάταξη της παραγράφου 17 του άρθρου αυτού. Ανεξάρτητα από τις συνέπειες της παραγράφου 17, η διαπίστωση τριών (3) τέτοιων παραβάσεων, ανά έτος, καθώς και η άνω των τριάντα (30) ημερών καθυστέρηση καταβολής των οφειλόμενων μισθών του διοικητικού, τεχνικού, κύριου ή βοηθητικού προσωπικού, επιφέρει προσωρινή ανάκληση της άδειας για δύο (2) μήνες. Προσωρινή ανάκληση της άδειας, πριν την παρέλευση των δύο (2) επόμενων της προηγούμενης ανάκλησης, οικονομικών ετών, επιφέρει οριστική ανάκληση της άδειας και καταγγελία της σύμβασης από την ΕΕΕΠ.» Η ψήφιση της ως άνω διάταξης, κατά το μέρος που επέβαλε έλεγχο στην εμπρόθεσμη καταβολή της μισθοδοσίας του προσωπικού των Καζίνο θεωρήθηκε επιβεβλημένη, ένεκα της υπερημερίας που εδώ και πολλά χρόνια εμφάνιζαν συγκεκριμένα Καζίνο της Χώρας προς το προσωπικό τους. Μετά την ψήφιση μάλιστα της διάταξης αυτής το σύνολο σχεδόν των Καζίνο της Χώρας συμμορφώθηκε και εξόφλησε το προσωπικό του, πλην ενός επιχειρηματία εργοδότη, του κ. Κωνσταντίνου Πηλαδάκη, ο οποίος διατηρεί 3 Καζίνο στην Χώρα και συγκεκριμένα, στην Αλεξανδρούπολη, στο Ρίο και στην Κέρκυρα. Στον παραπάνω επιχειρηματία, τους προηγούμενους μήνες επεβλήθη, σε εφαρμογή της ως άνω διάταξης από την ΕΕΕΠ, προσωρινή ανάκληση της αδείας του για το Καζίνο της Αλεξανδρούπολης, αναγκάζοντάς τον να συμμορφωθεί με την αυτονόητη υποχρέωσή του να πληρώνει τους εργαζομένους του. Επίσης κατά αυτού έχει εκκινηθεί και διαδικασία της ΕΕΕΠ προς ανάκληση και της αδείας για το Καζίνο του Ρίο, η οποία όμως όλως αδικαιολογήτως μέχρι και σήμερα βρίσκεται σε εκκρεμότητα, περιμένοντας προφανώς κάτι.

Προσφάτως, από σχετικό δημοσίευμα, ενημερωθήκαμε ότι ο ανωτέρω επιχειρηματίας, παρέα με τον φίλο και κουμπάρο του, τραγουδιστή Αντώνη Ρέμο, περιφέρονταν σε Υπουργικά γραφεία και ζητούσαν την κατάργηση της εν λόγω διάταξης. Δεν μπορούσαμε βεβαίως να πιστέψουμε ότι μία τέτοια διάταξη, που διασφαλίζει απλώς την νόμιμη υποχρέωση κάθε εργοδότη και τον βιοπορισμό του εργαζόμενου, θα βρισκόταν Υπουργός πρόθυμος να καταργήσει.
Παρά ταύτα, με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι στο άρθρο 162 του προς ψήφιση ν/σ η παρ. 18 του άρθρου 378 του ν. 4512/2018 αντικαθίσταται ως εξής: «Κάθε μη έγκαιρη και πλήρης καταβολή της συμμετοχής του Ελληνικού Δημοσίου της παραγράφου 15, και των οικονομικών υποχρεώσεων της παραγράφου 16 του παρόντος άρθρου, συνιστά αυτοτελή παράβαση, η οποία διαπιστώνεται με την πράξη που εκδίδει η ΕΕΕΠ, με βάση τη διάταξη της παραγράφου 17 του άρθρου αυτού. Ανεξάρτητα από τις συνέπειες της παραγράφου 17, η διαπίστωση τριών (3) τέτοιων παραβάσεων, ανά έτος, και η άνω των εξήντα (60) ημερών καθυστέρηση καταβολής ή ρύθμισης των οφειλόμενων ασφαλιστικών εισφορών επιφέρει προσωρινή ανάκληση της άδειας για δύο (2) μήνες. Προσωρινή ανάκληση της άδειας, πριν την παρέλευση των δύο (2) επόμενων της προηγούμενης ανάκλησης, οικονομικών ετών, επιφέρει οριστική ανάκληση της άδειας και καταγγελία της σύμβασης από την ΕΕΕΠ.»
Με την ως άνω δηλαδή διάταξη καταργείται ο έλεγχος της ΕΕΕΠ επί της καταβολής της μισθοδοσίας και η δυνατότητα ανάκλησης της άδειας των Καζίνο που χρωστάνε μισθούς στο προσωπικό τους, ενώ η κύρωση αυτή επέρχεται μόνο όταν το Καζίνο οφείλει στο Δημόσιο. Καταργείται δηλαδή μία διάταξη που διευθέτησε την ανωμαλία που υπήρχε στη μισθοδοσία όλων σχεδόν των επιχειρήσεων της Χώρας, διευκολύνοντας ουσιαστικά έναν εργοδότη, ο οποίος είναι συστηματικά υπερήμερος και οφείλει σταθερά πολλούς μήνες μισθούς στο προσωπικό του.

Αυτό εννοεί η Κυβέρνηση όταν λέει ότι επιθυμεί υγιή επιχειρηματικότητα και αυτό εννοεί ο Υπουργός Εργασίας όταν λέει ότι θα ευνοείται ο συνεπής εργοδότης επιχειρηματίας ενώ θα διώκεται ο ασυνεπής;
Εν προκειμένω ο ασυνεπής όχι μόνο δεν διώκεται, αλλά φωτογραφικά ευνοείται, φτιάχνοντας δια των «επαφών» και των δημοσίων του σχέσεων πλαίσιο, ώστε στο τέλος να μην αξίζει κανείς να είναι συνεπής.
Και όλα αυτά ενόψει των εξαγγελιών για λειτουργία Καζίνο στο Ελληνικό!!!

Κύριε Πρωθυπουργέ,
Κύριοι Υπουργοί,
Το προσωπικό των καζίνο είναι ειδικά πιστοποιημένο προσωπικό και διαχειρίζεται χρήματα από τα δικαιώματα του Ελληνικού Δημοσίου. Τυχόν καθυστερήσεις στη μισθοδοσία (και ειδικά στα καζίνο του κ. Πηλαδάκη που οι οφειλές υπερβαίνουν τους 10 μήνες) θα έχει παρενέργειες και στην απρόσκοπτη ροή των δικαιωμάτων προς τα κρατικά ταμεία. Συνεπώς, πέραν της αυτονόητης υποχρέωσης των εργοδοτών να είναι συνεπής ως προς την καταβολή της μισθοδοσίας των εργαζομένων, στα καζίνο υφίστανται και λόγοι δημοσίου συμφέροντος που επιβάλλουν αυτή την εξειδικευμένη – πλην όμως αυτονόητη ρύθμιση. Εξάλλου στη νέα αναμορφωμένη διάταξη, εκτός των εσόδων της υποχρέωσης έγκαιρης καταβολής των εσόδων του Ελληνικού Δημοσίου, προστέθηκε και η υποχρέωση έγκαιρης εξόφλησης και των ασφαλιστικών εισφορών επί ποινή ανάκλησης της άδειας λειτουργίας, γεγονός που αναδεικνύει την αναγκαιότητα ειδικών ρυθμίσεων στον κλάδο των καζίνο.

Σας καλούμε να επαναφέρετε την αρχική διάταξη και όποια καθυστέρηση καταβολής των οφειλόμενων μισθών του διοικητικού, τεχνικού, κύριου ή βοηθητικού προσωπικού, άνω των τριάντα (30) ημερών, να επιφέρει προσωρινή ανάκληση της άδειας για δύο (2) μήνες. Συγκεκριμένα προτείνουμε η σχετική διάταξη να διαμορφωθεί ως εξής: «Κάθε μη έγκαιρη και πλήρης καταβολή της συμμετοχής του Ελληνικού Δημοσίου της παραγράφου 15, και των οικονομικών υποχρεώσεων της παραγράφου 16 του παρόντος άρθρου, συνιστά αυτοτελή παράβαση, η οποία διαπιστώνεται με την πράξη που εκδίδει η ΕΕΕΠ, με βάση τη διάταξη της παραγράφου 17 του άρθρου αυτού. Ανεξάρτητα από τις συνέπειες της παραγράφου 17, η διαπίστωση τριών (3) τέτοιων παραβάσεων, ανά έτος, καθώς και η άνω των εξήντα (60) ημερών καθυστέρηση καταβολής ή ρύθμισης των οφειλόμενων ασφαλιστικών εισφορών ή και η άνω των τριάντα (30) ημερών καθυστέρηση καταβολής των οφειλόμενων μισθών του διοικητικού, τεχνικού, κύριου ή βοηθητικού προσωπικού, επιφέρει προσωρινή ανάκληση της άδειας για δύο (2) μήνες. Ειδικά η διαπίστωση της καθυστέρησης καταβολής των οφειλόμενων μισθών μπορεί να γίνει κατόπιν επιτόπιου ελέγχου των εντεταλμένων για τον έλεγχο των καζίνο κλιμακίων ελέγχου της ΕΕΕΠ ή μετά από σχετική καταγγελία της αντιπροσωπευτικής συνδικαλιστικής οργάνωσης των εργαζομένων ή μετά από σχετικό έλεγχο του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας ή με εξώδικη γνωστοποίηση σχετικής δικαστικής απόφασης στην ΕΕΕΠ που θα βεβαιώνει οφειλές σε εργαζόμενους. Άρνηση συνεργασίας της επιχείρησης, τυχόν κωλυσιεργία ή μη χορήγηση των αιτούμενων από τις αρχές στοιχείων, για τη διαπίστωση της παράβασης, επιφέρει προσωρινή ανάκληση της άδειας για δύο (2) μήνες. Προσωρινή ανάκληση της άδειας, πριν την παρέλευση των δύο (2) επόμενων της προηγούμενης ανάκλησης, οικονομικών ετών, επιφέρει οριστική ανάκληση της άδειας και καταγγελία της σύμβασης από την ΕΕΕΠ.»
Για το Διοικητικό Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος Ο Εκτ. Γραμματέας

Ιωάννης Λογοθέτης Σπύρος Κανακάρης

Ο αποδεκατισμός των Ελλήνων

Του Νίκου ΙγγλέσηΤου Νίκου Ιγγλέση 

https://greekattack.wordpress.com

Ο συνολικός πληθυσμός της Ελλάδας μειώνεται σταθερά τα τελευταία μνημονιακά χρόνια, προδιαγράφοντας ένα ζοφερό μέλλον για την οικονομική, κοινωνική και εθνική επιβίωση της πατρίδας μας.

Η μείωση του πληθυσμού οφείλεται σε δύο βασικούς λόγους: Ο πρώτος είναι η φυσική κίνηση, δηλαδή, η διαφορά μεταξύ γεννήσεων και θανάτων.

Ο δεύτερος είναι η καθαρή μετανάστευση, δηλαδή, η διαφορά μεταξύ εισερχομένων και εξερχομένων ανθρώπων από τη χώρα. Το σημαντικό έγκειται στο γεγονός ότι οι εισερχόμενοι είναι αλλοεθνείς και οι εξερχόμενοι είναι, κατά κανόνα, Έλληνες. 

Από το 2011 η φυσική κίνηση του πληθυσμού έγινε αρνητική, για πρώτη φορά από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) το 2017 καταγράφηκαν 124.501 θάνατοι (αύξηση κατά 4,8% σε σχέση με το 2016) και μόνο 88.553 γεννήσεις (μείωση κατά 4,7% σε σχέση με το 2016). Από το λόγο αυτό ο πληθυσμός μειώθηκε κατά 35.948 άτομα μέσα σ’ ένα χρόνο, όσοι περίπου είναι οι κάτοικοι μιας πόλης σαν την Καρδίτσα. Σημαντικό είναι να επισημάνουμε ότι από τις συνολικές γεννήσεις οι 12.397 ή το 14% προέρχονται από αλλοδαπές μητέρες. Έτσι τα Ελληνόπουλα που γεννήθηκαν, μέσα στη χώρα, το 2017 ήταν μόνο 76.156. Σημειώνουμε ότι το 2010 ήταν η τελευταία χρονιά που οι γεννήσεις υπερτερούσαν κατά 5.682 των θανάτων.

Η μείωση των γεννήσεων οφείλεται σε μια σειρά από λόγους που σχετίζονται με την οικονομική ανασφάλεια, το χαμηλό εισόδημα, την ανεργία, την αναγκαιότητα εργασίας για τις γυναίκες προκειμένου να συνεισφέρουν στα οικογενειακά βάρη, την έλλειψη κοινωνικών υποδομών (βρεφονηπιακοί σταθμοί-ολοήμερα σχολεία) και ουσιαστικών κρατικών οικονομικών ενισχύσεων για τα έξοδα ανατροφής των παιδιών. Συνέπεια όλων αυτών είναι οι νέοι Έλληνες να μην κάνουν οικογένεια ή να την κάνουν σε μεγαλύτερη ηλικία και αυτή να είναι ολιγομελής. Η ηλικία των γυναικών που τεκνοποιούν για πρώτη φορά αυξήθηκε, κατά μέσον όρο, από τα 28,8 έτη το 2008 στα 32,3 έτη το 2016. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ οι Ελληνίδες γεννούν, κατά μέσον όρο, μόνο 1,3 παιδιά κατά τη διάρκεια της ζωή τους, όταν για να μην υπάρχει μείωση του πληθυσμού θα έπρεπε να γεννούν 2,1 παιδιά.
Η υπογεννητικότητα προκαλεί τη γήρανση του πληθυσμού. Μειώνεται συνεχώς η ηλικιακή ομάδα μέχρι 14 έτη (14,4% του πληθυσμού) και αυξάνεται η ηλικιακή ομάδα άνω των 60 ετών. Η τελευταία ανέρχεται ήδη σε 2,7 εκατ. ή το 25,2% του συνολικού πληθυσμού. Καμιά οικονομική ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει, κανένα ασφαλιστικό σύστημα δεν μπορεί είναι βιώσιμο, παρά τα όσα λέγονται, σε μια χώρα της οποίας ο πληθυσμός μειώνεται και γερνάει ταυτόχρονα.

Παράλληλα η μετανάστευση Ελλήνων στο εξωτερικό, κυρίως προς τις ανεπτυγμένες χώρες, για αναζήτηση εργασίας με ικανοποιητικές αποδοχές και προοπτικές επαγγελματικής σταδιοδρομίας αποτελεί το δεύτερο λόγο μείωσης του πληθυσμού. Σύμφωνα με παλαιότερη δήλωση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Γιάννη Στουρνάρα, από το 2008 μέχρι το 2013 μετανάστευσαν (brain drain-διαρροή εγκεφάλων) 427.000 Έλληνες. Σήμερα ο αριθμός αυτός έχει υπερβεί τις 450.000 Πρόκειται κυρίως για νέους και μορφωμένους ανθρώπους ηλικίας μέχρι 40 ετών. Η Ελλάδα δε χάνει μόνο αυτούς τους πολίτες της, για τους οποίους δαπάνησε σημαντικά ποσά για την εκπαίδευσή τους, αλλά χάνει και τα παιδιά τους.

Ο συνολικός πληθυσμός της χώρας μας, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ήταν 10,8 εκατ. Από αυτούς 9,9 εκατ. ή το 90,8% είχαν την ελληνική ιθαγένεια συμπεριλαμβανομένων και των αλλοδαπών στους οποίους αυτή έχει χορηγηθεί. Οι υπόλοιποι 912 χιλιάδες ή το 9,2% ήταν αλλοεθνείς. Νεότερα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Αρχής (Eurostat) για το 2016 ανεβάζουν τον αριθμό των μεταναστών σε 1,25 εκατ. ή το 11,6% του συνολικού πληθυσμού, από τους οποίους 345 χιλιάδες ή το 3,2% προέρχονται από κράτη της Ε.Ε. (κυρίως Βουλγαρία και Ρουμανία) και 905 χιλιάδες ή 8,4% από κράτη εκτός της Ε.Ε.
Αν οι σημερινές δημογραφικές τάσεις συνεχιστούν, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προβλέπει (Ageing Report 2018) ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας θα μειωθεί μέχρι το 2060  κατά 2,5 εκατ. (από 10,8 εκατ. σε 8,3 εκατ. συμπεριλαμβανομένων και των μεταναστών). Κάτι αντίστοιχο έγινε και στη Βουλγαρία, μετά την κατάρρευση του «κομμουνιστικού» καθεστώτος, της οποίας ο πληθυσμός, από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, λόγω της μείωσης των γεννήσεων – συνέπεια της οικονομικής αποδιάρθρωσης – και της μετανάστευσης ελαττώθηκε κατά 2 εκατ. Η Ελλάδα πορεύεται ήδη σε μια ανάλογη κατεύθυνση με διαφορά φάσης 20 ετών. Στην περίπτωση της χώρας μας οι μνημονιακές πολιτικές προκάλεσαν μεγαλύτερη οικονομική ύφεση απ’ ό,τι η αλλαγή του οικονομικού συστήματος της Βουλγαρίας.

Η δημογραφική κατάρρευση της χώρας, εκτός των οικονομικών – κοινωνικών έχει και εθνικές διαστάσεις. Πόσοι θα είναι οι Έλληνες αύριο που θα υπερασπιστούν τα εθνικά συμφέροντα έναντι της τουρκικής απειλής και του αλβανικού και σκοπιανού αναθεωρητισμού; Οι Έλληνες το γένος μειώνονται και οι αλλοεθνείς αυξάνονται. Αυτό αλλάζει τη γεωπολιτική ταυτότητα της χώρας, γιατί γεωπολιτική είναι η γεωγραφία και οι άνθρωποι, όταν αλλάζουν οι άνθρωποι τότε αλλάζει η γεωπολιτική ταυτότητα της Ελλάδας. Η ευρωστία και ομοιογένεια του πληθυσμού αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους συντελεστές ισχύος μιας χώρας.
Απαιτείται μια ριζική αλλαγή, στις ακολουθούμενες μέχρι σήμερα πολιτικές, για την επιβίωση του Ελληνισμού ως διακριτής οντότητας. Πριν να είναι πολύ αργά πρέπει:

Πρώτον: Να υλοποιηθεί ένα μεγάλο πρόγραμμα παραγωγικών επενδύσεων στον αγροτικό, βιοτεχνικό και βιομηχανικό τομέα που θα προσφέρει σταθερές και με ικανοποιητική αμοιβή θέσεις εργασίας, για να μειωθεί η ανεργία και να σταματήσει η μετανάστευση στο εξωτερικό.
Δεύτερον: Να ενισχύεται κάθε οικογένεια που αποκτάει ένα νέο παιδί μ’ ένα αξιόλογο εφάπαξ ποσό. Στο οικογενειακό εισόδημα να καθοριστεί ένα αφορολόγητο ποσό για κάθε παιδί που θα καλύπτει τις πραγματικές δαπάνες διαβίωσής του και δε θα είναι συμβολικό όπως σήμερα. Για τις οικογένειες με χαμηλό εισόδημα (π.χ. άνεργοι), που δε θα μπορούν να επωφεληθούν από το αφορολόγητο, το αντίστοιχο ποσό θα δίνεται ως κοινωνικό επίδομα τέκνων, μέχρι την ενηλικίωση των παιδιών. Τα μέτρα αυτά να ισχύουν μόνο για τους έλληνες πολίτες, γιατί διαφορετικά θα αποτελούν κίνητρο για την προσέλκυση περισσότερων αλλοδαπών μεταναστών, προκειμένου να επωφεληθούν από αυτά οι, πολυπληθείς κατά κανόνα, οικογένειές τους. Το κράτος πρέπει με έξοδά του να αναλάβει την ανατροφή των Ελληνόπουλων για να υπάρχει και το ίδιο αύριο.

Τρίτον: Να ενισχυθεί το δίκτυο των βρεφονηπιακών σταθμών και των ολοήμερων σχολείων στα οποία προτεραιότητα θα έχουν οι ελληνίδες εργαζόμενες μητέρες.
Τέταρτον:  Να δοθούν, σε συνδυασμό με τις παραγωγικές επενδύσεις, ειδικά κίνητρα για τον επαναπατρισμό ενός – όσον το δυνατόν μεγαλύτερου – μέρους των Ελλήνων που αναγκάστηκαν, τα μνημονιακά χρόνια, να μεταναστεύσουν σε αναζήτηση εργασίας. Η χώρα μας χρειάζεται όχι μόνο αυτούς τους μορφωμένους Έλληνες αλλά και τα παιδιά τους, καθώς και αυτά που πρόκειται να γεννηθούν.

Οι γενναίες αυτές πολιτικές όμως απαιτούν χρήματα που σήμερα δεν υπάρχουν γιατί προέχει η εξυπηρέτηση (όχι η αποπληρωμή) ενός δυσθεώρητου συναλλαγματικού χρέους. Κάθε χρόνο απαιτείται η επίτευξη ενός πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ (περίπου 6,5 δις. ευρώ) για να πληρώνονται οι τόκοι και μόνο αυτοί, του δημόσιου χρέους. Το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό των τοκοχρεολυσίων πηγαίνει στους ξένους δανειστές, που απορροφούν κάθε οικονομική ικμάδα της χώρας. Οι κυβερνήσεις και τα πολιτικά κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα τα τελευταία, τουλάχιστον, 20 χρόνια, υλοποιούν τις πολιτικές της παγκοσμιοποίησης όπως αυτές εκπορεύονται από την Ε.Ε. και την Ευρωζώνη. «Χωρίς λύπην, χωρίς περίσκεψιν, χωρίς αιδώ», δεξιοί και αριστεροί εθνομηδενιστές επιδιώκουν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία που θα απαρτίζεται από διάφορες πληθυσμιακές μειονότητες, μία εκ των οποίων θα είναι η, συνεχώς συρρικνούμενη, ελληνική.

Μόνο που μια κοινωνία αποτελούμενη από διάφορες μειονότητες δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα έσχατα εθνικά συμφέροντα που δεν είναι πια κοινά για τις διαφορετικές πληθυσμιακές κοινότητες.
Ο Νίκος Ιγγλέσης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου«Στρατηγικές Επιλογές Επιβίωσης του Ελληνισμού»που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Στοχαστής».
Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ στις 19-1-2019

Μετά από 30 χρόνια η γέφυρα που είχε κατασκευαστεί για την επιπλάτυνση της οδού Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού, μπροστά από το παλιό νοσοκομείο, κατέρρευσε.

Η γέφυρα κατασκευάστηκε σύμφωνα από πληροφορίες από την τεχνική εταιρεία Μαγιάννη – Κακιροπούλου την περίοδο 1986 – 1987.  Λίγο μετά τις 4 το απόγευμα την Παρασκευή 11 Νοεμβρίου, την ώρα που διερχόταν το γερανοφόρο όχημα της εταιρείας Σαββίδης & Υιοί με κατεύθυνση προς τα Σφαγεία (από το κέντρο της Καβάλας προς Ξάνθη) και με προορισμό την μάντρα οχημάτων, που συνήθως χρησιμοποιεί η εταιρεία για την στάθμευση των οχημάτων της, μεγάλο τμήμα της γέφυρας, κατέρρευσε εγκλωβίζοντας το όχημα αυτό, καθώς και ένα ΙΧ  αυτοκίνητο που έτυχε να περνάει από τα αριστερά του. 

Επειδή ακούστηκαν και γραφτήκαν πολλά για το συμβάν, μέχρι που είπαν ότι έφταιγε και ο οδηγός του γερανοφόρου, που πέρασε από εκείνο το δρόμο, πήγαμε να δούμε τι ακριβώς έγινε από κοντά.

Με μια πρώτη ματιά, είδαμε κάποια κατά την γνώμη μας λάθη, που φανερώνουν προχειρότητα και βιασύνη.

Στην δύο αυτές φωτογραφίες, φαίνεται χαρακτηριστικά το κενό που υπάρχει στο δώμα του οδοστρώματος για τις συστολές και διαστολές, ενώ τα προστατευτικά κάγκελα είναι μονοκόμματα, χωρίς κενό στο σημείο αυτό, πράγμα που εντελώς ΕΙΝΑΙ λάθος και προκαλεί καταπόνηση των βάσεων στήριξης του προστατευτικού κιγκλιδώματος.

Σε αυτήν την φωτογραφία βλέπουμε πόσο λεπτό είναι το πάχος του δρόμου, που για την χρήση του θα έπρεπε να είχε μεγαλύτερο πάχος.

Είναι αλήθεια πως μας έκανε εντύπωση η πολύ λεπτή στρώση από άσφαλτο, μόλις 2 – 3 εκατοστά. Προδιαγραφές αναφέρουν για ελάχιστο πάχος 8 εκατοστά.

Παρατηρήσαμε τα δοκάρια. Φαινόταν σαν να έλλειπε ο απαραίτητος οπλισμός. Δηλαδή κατά εκτίμηση σε δοκάρι διαστάσεων 60cm x 40cm, για γέφυρα, θα έπρεπε να υπήρχαν περισσότερες βέργες ή καλύτερα περισσότερα κιλά οπλισμού.

Όπως παρατηρούμε τους δοκούς, πέραν ότι είναι διαβρωμένοι, ο εξωτερικός οπλισμός είναι από 6 – 8 μπετόβεργες, οι οποίες είναι από 12mm – 16mm πάχος, που θα έπρεπε κατά την γνώμη μας να είναι πάνω από 32mm ενώ να το κάθε δοκάρι να έχει εσωτερικές μπετόβεργες, τουλάχιστον 22mm πάχους.

Πέραν από αυτά, ένα άλλο σημείο που μας κίνησε την απορία, είναι τα συρματόσχοινα που υπήρχαν κάτω από τα δοκάρια.

Δηλαδή στηρίζαν με συρματόσχοινα τα δοκάρια ? Τα συρματόσχοινα ως γνωστόν, έχουν ελαστικότητα. Μικρή αλλά αρκετή για να προκαλέσει μεγάλη ζημιά σε κολώνες με τσιμέντο.

Θα έπρεπε αντί για συρματόσχοινα να υπήρχαν ατσάλινες δοκοί ή μπετόβεργες μεγάλου πάχους.

Τέλος στην τελευταία φωτογραφία βλέπουμε τον τρόπο που στηρίζονται ή καλύτερα πατάνε τα διαζώματα στις ειδικές από καουτσούκ βάσεις. Οι βάσεις από καουτσούκ, είναι από υλικό σχεδόν ίδιο όπως αυτό των ελαστικών αυτοκινήτου, κάτω από υψηλή συμπίεση. Χρησιμοποιούνται για να απορροφούν τους κραδασμούς και να προστατεύουν τις κατασκευές από κραδασμούς, σε περιπτώσεις όπως στους σεισμούς.

Από ότι έχουμε μάθει, χρησιμοποιούνται σε κτήρια άνω των 20 ορόφων και σε ειδικές κατασκευές όπως παράδειγμα και σε γέφυρες όπως και αυτήν. Τέλος στην τελευταία φωτογραφία βλέπουμε τον τρόπο που στηρίζονται ή καλύτερα πατάνε τα διαζώματα στις ειδικές από καουτσούκ βάσεις.

Εδώ παρατηρούμε ένα λάθος.

Το κάθε κομμάτι καουτσούκ στηρίζεται με μια στρώση τσιμέντο περιμετρικά, ενώ εμπειρικά, θα έπρεπε να είναι μέσα σε ειδική υποδοχή μέσα στην βάση. Επίσης βλέπουμε την προχωρημένη διάβρωση με τις εμφανείς ρογμές στην αριστερή πλευρά του πέλματος, που είναι ένα δείγμα, του ότι η γέφυρα δεν είναι σε καλή κατάσταση.

Επειδή κάποιοι ίσως πούνε ότι θα πρέπει να επισκευαστεί μόνο το κομμάτι που έχει καταρρεύσει, θα πρέπει να τονίσουμε, πως  όλη γέφυρα έχει σοβαρά προβλήματα στατικότητας και θα πρέπει να κατεδαφιστεί και να χτιστεί νέα.

Βέβαια, τόσα χρόνια θα έπρεπε να είχαν γίνει κάποιες εργασίες συντήρησης, όπως παράδειγμα το μπάζωμα κάτω από αυτήν, για επιπλέων υποστήριξη και συγκράτηση των τοιχίων, παρά τώρα που έγινε αυτή η φοβερή ζημιά και παραλίγο να κινδυνέψουνε ζωές.

Βέβαια αξίζει να πούμε μεταξύ σοβαρού και αστείου, ότι είμαστε τυχεροί που η γέφυρα κατέρρευσε σε ένα τόσο βαρύ όχημα και εμφάνισε το σοβαρό πρόβλημα, το οποίο θα μπορούσε να παρουσιαστεί μελλοντικά σε κάποιο λεωφορείο με κόσμο και εκεί θα είχαμε πολύ χειρότερα αποτελέσματα.

 *Βέβαια τα παραπάνω αναγραφόμενα, δεν αποτελούν αντικείμενο πραγματογνωμοσύνης, παρά μόνο προσωπική εκτίμηση και δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν επίσημα. Για τα πραγματικά αίτια, αρμόδιοι είναι οι ειδικοί πραγματογνώμονες, όπως ορίζει η νομοθεσία.

Ανταπόκριση για το dailynewsgr Δεμερτζής Γιάννης. 

Την Πέμπτη 10 Αυγούστου 2018, σε συνεχόμενο ρεπορτάζ σχετικά με τον διαδρατικό αγωγό TAP και τις βλαβερές συνέπειες που έχει για τον άνθρωπο και το περιβαλλον, συναντήσαμε τον πρώην δήμαρχο Φιλίππων κ. Λευτέρη Κωταΐδη στην θέση "Καρυδιές", ο οποίος και αυτός με την σειρά του, συμμετέχει στον αγώνα ενάντια στην όδευση του διαδρατικού αγωγού αερίου, μέσα από τα τενάγη των Φιλίππων.

Ο πρώην δήμαρχος δήλωσε στον Γιάννη Δεμερτζή για το Daily News Gr, ότι, ο αγώνας συνεχίζεται και ότι η συγκεκριμένη χάραξη του αγωγού είναι ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ εγκεκριμένη, και πιστεύει ότι  στο τέλος θα δικαιωθούνε.

Εν συνεχεία δήλωσε ότι «Αυτό βέβαια που μας λυπεί είναι η στάση του Δήμου Καβάλας, αν και έχει πάρει απόφαση για καμία διευκόλυνση στον TAP, αρχίζουμε να φοβόμαστε ότι οι συγκεκριμένοι κύριοι, δεν γνωρίζουν και τις διαδικασίες, τις διαδικασίες εννοώ από την δημοτική αρχή.

Θα έπρεπε άμεσα βάση της απόφασης του δημοτικού συμβουλίου, η κα Δήμαρχος να είχε κάνει ανάκληση όλων των προηγούμενων αποφάσεων, των οποίων έκανε έκδοση υπέρ του TAP.»

Ο κ. Κωταΐδης ρωτήθηκε στην συνέχεια για τον λόγο που συνέβει αυτό και αν υπάρχει κάτι για το οποίο επιμένουν τόσο στην συγκεκριμένη όδευση.

Μας απάντησε ότι, γνωρίζουν πάρα πολύ καλά, όλοι τους τα λάθη που έχουν κάνει και ότι είναι εις βάρος του περιβάλλοντος και της ευρύτερης της περιοχής και ουσιαστικά προσπαθούν με διάφορους τρόπους να τα κρύψουν κάτω από το «χαλί».

Να ναι σίγουροι ότι αυτό το σχέδιο το οποίο είναι σε πλήρη εφαρμογή από όλους, ΔΕΝ θα προχωρήσει και στο τέλος θα δικαιωθούμε εμείς οι οποίοι επιμένουμε για την νομιμότητα και όχι για κατ επίφαση νομιμότητα, την οποία χρησιμοποιούν αυτοί και προσπαθούν να μας βγάλουν παράνομους. ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ. ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΑΙΣΧΗ και παρακαλώ πάρα πολύ όσο είναι καιρός να επανέλθουν στην νομιμότητα !

Ο Γ. Δεμερτζής τον ρώτησε σχετικά για τους βουλευτές του Ν. Καβάλας, ποια είναι η στάση τους και φυσικά γιατί δεν έχουν εμφανιστεί.

Ο κ. Κωταΐδης στο ερώτημα αυτό δήλωσε ότι έχουν καταλάβει ότι δεν μπορούν να τεκμηριώσουν την όλη υπόθεση με νόμιμο τρόπο και μάλλον επέλεξαν έναν τρόπο το να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Και αυτοί είναι ΕΚΘΕΤΟΙ και έχουν υποχρέωση να βγούνε να εξηγήσουν, κατά πόσο πραγματικά όλες αυτές οι διαδικασίες τις οποίες έχουν κάνει είναι νόμιμες. ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ το τονίζω και τους ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ μέσα από αυτήν την δυνατότητα που μου δίνεται να επικοινωνήσω με τον υπόλοιπο κόσμο.

Την Τρίτη 26 Ιουνίου το 2018, μετά από μήνυση που κατέθεσε η κοινοπραξία TAP στο αστυνομικό τμήμα Καβάλας  για παρακώλυση εργασιών των έργων του αγωγού, δυνάμεις της ΟΠΚΕ, μεταβήκαν στην περιοχή του Ζυγός, στο σημείο που έχουμε στον χάρτη και συνέλαβαν τον Πρόεδρο του αγροτικού συλλόγου κ. Θέμη Καλπακίδη, καθώς και δημοτικών συμβούλων του Δήμου Καβάλας και άλλα μέλη από την συντονιστική για την αλλαγή όδευσης του αγωγού.

Ο Πρόεδρος των αγροτών ενώ ήταν εξαντλημένος μιας και που βρισκόταν σε απεργία πείνας σε στάση ενάντια της όδευσης, βλέπουμε στο παρακάτω βίντεο της ντροπής, πως οι αστυνομικοί, τον σέρνουν σαν τσουβάλι , αρκετά μέτρα, χωρίς στοιχειώδη σεβασμό στον άνθρωπο αυτό, στον θεσμό που εκπροσωπεί, καθώς ακόμα και την κατάσταση που βρισκόταν.
Συντεταγμένες:40.9939409,24.3823456,27
Σημαντικό είναι να αναφέρουμε, ότι οι 8 συλληφθέντες, δεν παρεμποδίζανε καμιά εργασία, απλά είχα συγκεντρωθεί στο σημείο εκείνο, το οποίο θα περάσει ο αγωγός. Αξίζει να τονίσουμε, ότι δεν υπήρχαν εργάτες της κοινοπραξίας του TAP εκεί και η ενέργεια αυτή, φανέρωσε τις προθέσεις του TAP για να προκαλέσει αρνητικές αντιδράσεις, να χειροτερέψει τα πράγματα, να χαλάσει την εικόνα του προς την κοινωνία, πράγμα το οποίο έχει ξοδέψει πολλές χιλιάδες ευρώ για να την «χτίσει» και φυσικά ο βασικός στόχος ήταν ο εκφοβισμός των ανθρώπων που αντιστέκονται, ενάντια στην όδευση του αγωγού, μέσα από τα τενάγη.

Αυτή είναι η «δημοκρατία» του TAP, όπως και η κοινωνική ευθύνη που λέει ότι έχει.

Μαζί με τον Θέμη Καλπακίδη, οι αστυνομικές δυνάμεις της ΟΠΚΕ, συνέλαβαν και τους: Νίκος Ξανθόπουλο, δημοτικό σύμβουλο Καβάλας (παράταξη «Ανάσα» Δ. Τσανάκα), Μανώλη Κελαϊδάκη, δημοτικό σύμβουλο Καβάλας (παράταξη «Κ.Α.Π. Ε. Παππά), Σπύρο Προυσαεύ, δημοτικός σύμβουλος Καβάλας (παράταξη « Ο τόπος της ζωής μας» Μ. Παπαδόπουλου), Παναγιώτη Αρσονιάδη, πρώην πρόεδρος Ομοσπονδίας Επαγγελματοβιοτεχνιών Ν.Καβάλας , Δημήτρη Πουρσαϊτίδη, πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Αμυγδαλεώνα, Σάββα Μυλωνίδη, συνταξιούχο, «Yπάτιο» Αντόνιο Λουρσέρι, ακτιβιστή από το κίνημα “No Tap” της Ιταλίας που βρέθηκε στην Καβάλα για συμπαράσταση στον απεργό πείνας Θέμη Καλπακίδη.

Δηλώσεις Θέμη Καλπακίδη, για την ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΩΝ ΟΚΤΩ

Αξίζει να αναφέρουμε, ότι παραλίγο να συλληφθούν ο πρώην δήμαρχος Φιλίππων κ. Λευτέρης Κωταΐδης και ο πρώην δήμαρχος Φιλίππων Λάζαρος Τσαταλμπασίδης.

Video από τις αντιδράσεις του κόσμου, έξω από την αστυνομία Καβάλας, για την ΠΑΡΑΝΟΜΗ συλληψη των 8.

Δηλώσεις Μ. Κελαϊδάκη στο δικαστικό μέγαρο Καβάλας.

Γιατί δεν πρέπει να περάσει ο αγωγός από εκεί. Δείτε το παρακάτω ενημερωτικό βίντεο.

Σημαντικές δηλώσεις έκανε σήμερα ο Πρόεδρος των αγροτών Ν. Καβάλας κ. Θέμης Καλπακίδης, στον Γιάννη Δεμερτζή για το Daily news gr, για τις εξελίξεις σχετικά με τις εργασίες κατασκευής του  διαδρατικού αγωγού (T.A.P.), στο σημείο «Καρυδιές», στην περιοχή των Φιλίππων.

Οι εργασίες από την πλευρά της κοινοπραξίας συνεχίζονται. Συνεχίζονται οι προκαταρτικές έρευνες για αρχαιολογικά ευρήματα.

Οι αγρότες και ο υπόλοιπος κόσμος είναι ενωμένος και δηλώνουν το παρόν καθημερινά, στον αγώνα για την αλλαγή της όδευσης του αγωγού, εντός της πεδιάδας των Φιλίππων.

Από ότι δηλώνει ο κ. Καλπακίδης, τα πράγματα είναι δύσκολα για όλους και σύσσωμος όλος ο κόσμος θα περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να σταματήσουν την κοινοπραξία.

Η συμμετοχή του κόσμου αυξάνεται μέρα με την μέρα και διαψεύδει όλα αυτά που ακούγονται τριγύρω, ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον και ότι όσο περνάει ο καιρός λιγοστεύει και η συμμετοχή του.

Γίνονται προσπάθειες για την σωστή ενημέρωση του κόσμου, με όλους των δυνατούς τρόπους που υπάρχουν και κυρίως μέσω του διαδικτύου, γιατί όπως δηλώνει, θα πρέπει να βγει η αλήθεια στην δημοσιότητα !

Υπάρχουν πολλά βαρυσήμαντα θέματα που θα πρέπει να  ενημερωθεί ο κόσμος, όπως δηλώσεις της διευθύντριας του TAP, κας Κατερίνας Παπαλεξανδρή, η οποία παραδέχτηκε ότι ο αρχαιολογικός χώρος, μπορεί να καταστραφεί σε μία έκρηξη, διάφορες μηνύσεις που έχουνε γίνει κατά της κοινοπραξίας, για προβλήματα με σημάνσεις, για καταγγελία ότι ο αγωγός δεν κατασκευάζεται με τις προδιαγραφές που πρέπει.

VIDEO

Υπάρχουν πολλά βέβαια σοβαρά ζητήματα, όπως ότι η κοινοπραξία, TAP (TAP), δεν έχει αποζημιώσει όλους τους αγρότες.

Επίσης ο Πρόεδρος Αγροτών Ν. Καβάλας, αναφέρθηκε στο δημοτικό συμβούλιο, στο ποιος κάνει κουμάντο στον Δήμο Καβάλας και στην Ελλάδα και στα διάφορα ζητήματα που υπάρχουν στο θέμα της νομιμότητα.

Δεν μπορούμε να ζούμε σε μια χώρα ισονομίας, ζούμε σε μια εποχή που προσπαθούνε να εφαρμόσουν το άδικο του ισχυρού και με αυτόν τον τρόπο καταπατάται το δίκαιο του αδυνάτου.

Στο μυαλό των αγροτών είναι ότι το δίκαιο και η αλήθεια πάντοτε κερδίζουν και για αυτό θα προσπαθούνε μέχρι το τέλος, προασπίζοντας φυσικά τον τόπο, το περιβάλλον, και το μέλλον των παιδιών τους.

 «ΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΤΡΟΦΗ – ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΝ ΑΓΩΓΟΥΣ»

Ο Μανώλης Κελαϊδάκης, μέλος της συντονιστικής για την αλλαγή όδευσης του ΤΑΠ, μιλάει στον Γιάννη Δεμερτζή για το daily news gr, για ότι αφορά την αλλαγή όδευσης του ΤΑΠ, για τα προβλήματά που πιθανών θα δημιουργήσει στο περιβάλλον, για τις πιθανές ζημιές στον αρχαιολογικό χώρο των Φιλίππων, τα παρασκήνια στον Δήμο Καβάλας. Αποκαλύψεις, σενάρια και αλήθειες που δεν θα τις ακούσετε από κανένα άλλο μέσο.

Συνεχίζεται ο αγώνας στην θέση «Καρυδιές» στον κάμπο των Φιλίππων, δεδομένου ότι η εταιρεία κατασκευής του ΤΑΠ, έστειλε την αρχαιολογική υπηρεσία, για κάνουν τους υποτιθέμενους ελέγχους στα χωράφια και στις θέσεις που είναι να περάσει ο αγωγός, για αρχαιολογικά ευρήματα, δεδομένου ότι η συγκεκριμένη περιοχή είναι γεμάτη με αρχαία σε μικρό βάθος, μια περιοχή που έχει κοντά το αρχαίο θέατρο των Φιλίππων, με σκοπό να ελεγχθεί η διαδρομή του αγωγού με περισσότερη ακρίβεια.

Φυσικά και είναι βέβαιο ότι θα βρεθούν αρχαία και πολύ πιθανόν ο αγωγός να περάσει πάνω από τα αρχαία, όπου θα τα δεσμεύσει θαμμένα, για πενήντα χρόνια και δεν θα μπορούν να αναδειχτούν, εκθέτοντάς τα στον κόσμο, για την διατήρηση και ενίσχυση της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου.

Οι εργασίες από την προηγούμενη εβδομάδα, σταματούσαν με την παρέμβαση των αγροτών, λόγο ότι δεν υπήρχαν οι απαραίτητες άδειες, δυστυχώς όμως η αστυνομία και οι αρχές δεν κάνουν σωστά την δουλειά τους, ώστε να ελέγξουν την νομιμότητα όλων αυτών των εργασιών, δηλώνει ο Μανώλης Κελαϊδάκης, καθώς αναφέρει πως κάνουν αγώνα καθημερινά με διάφορα νομικά έγγραφα, όπως τους συμβουλεύει και η αστυνομία, μήπως και δικαιωθούνε.
Σε ερώτημα του κ. Δεμερτζή, για πιθανούς κινδύνους για το περιβάλλον, στο έργο αυτό, ο Μ. Κελαϊδάκης μας βεβαιώνει πως υπάρχουν, επειδή ο αγωγός περνάει μέσα από τα τενάγη των φιλίππων, έναν κάμπο υψηλής παραγωγικότητας, έναν κάμπο με υψηλά ποσοστό περιεκτικότητας τύρφης, η οποία αυτό-αναφλέγεται,  που είναι και οι δύο οι ποιο βασικοί κίνδυνοι.
Τονίζει επίσης την μικρή απόσταση από τον αρχαιολογικό χώρο των Φιλίππων και όλη την υπόλοιπη περιοχή που υπάρχουν αρχαία, που σε περίπτωση ατυχήματος, η εταιρεία, ρισκάρει την μεγάλη καταστροφή των αρχαίων και φυσικά εν συνεχεία και την καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου. Βέβαια αυτό δήλωσε και η κ. Παπαλεξανδρή, διευθύντρια της κοινοπραξίας Τ.Α.Π. για την Ελλάδα, σε τοπικό τηλεοπτικό κανάλι, ότι σε περίπτωση ατυχήματος, θα αφανιστούν τα αρχαία.
Βέβαια στο ερώτημα του κ. Δεμερτζή, σχετικά με την βόρεια όδευση, η οποία ούτε παραπάνω κόστος έχει ούτε θα υπάρχει καθυστέρηση του έργου, από θέμα χρόνου και στο ότι ο ΤΑΠ επιμένει στη νότια όδευση, πράγμα το οποίο μας δημιουργεί ερωτηματικά και είναι λογικό να πιστεύουμε πως υπάρχει άλλος λόγος, ο κ. Κελαϊδάκης δήλωσε, ότι αυτή η όδευση, έχει κατατεθεί στα τέλη του 2014, από την πλευρά του Δήμου Καβάλας και της συντονιστικής επιτροπής στην Αθήνα, στο γραφείο του κ. Καλαντζή (πρ. βουλευτή Καβάλας Ν.Δ.), η οποία δόθηκε στην εταιρεία και είναι η υπερβόρεια όδευση, σε αντιπαράθεση με την όδευση που είχε να περάσει μέσα από τα Τενάγη των Φιλίππων. Αυτή η όδευση ήταν μία πρότασης που όφειλε η κοινωνία να δώσει στην εταιρεία, η οποία εταιρεία δεσμεύτηκε ότι μέσα σε 15 ημέρες θα αξιολογούσε αυτήν την πρόταση, με επιχειρήματα, να τεκμηριώσει για το αν θα επιλέξει ή όχι αυτήν την όδευση. Πράγμα το οποίο δεν το έχει πράξει μέχρι σήμερα.
Την προηγούμενη εβδομάδα στα τέλη Ιουλίου 2018, έγινε η συνάντηση με τους εκπροσώπους της εταιρείας στο γραφείο της Δημάρχου Καβάλας, κας. Δήμητρας Τσανάκα, όπου εμφανίστηκε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΤΑΠ, οι οποίοι δηλώσαν ότι για την συγκεκριμένη υπερβόρεια όδευση, δεν υπάρχουν τεχνικοί λόγοι ούτε θέμα οικονομικό, πράγμα το οποίο πιστεύει ο κόσμος, απλά τώρα όπως είπαν δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί η εταιρεία του ΤΑΠ και ρίξανε την ευθύνη στις προηγούμενες διοικήσεις της εταιρείας.
Ο κ. Κελαϊδάκης τονίζει ότι αυτή είναι μια τακτική της εταιρείας ΤΑΠ, διότι όταν από το 2013, βαρούσανε το «καμπανάκι» του κινδύνου, θέτοντας όλα αυτά τα επιχειρήματα είτε τους προβληματισμούς για την συγκεκριμένη όδευση και για τους κινδύνους της περιοχής, ο Πρόεδρος της εταιρείας ΤΑΠ και ο διευθύνον σύμβουλος διαβεβαιώσανε  ότι ήταν παράλειψη της τότε διοίκησης της κοινοπραξίας ΤΑΠ. Αν συζητούσαν πριν από 3 χρόνια θα είχαν αποφασίσει να περάσει από την Υπερβόρεια όδευση, ώστε να ικανοποιήσουν το αίτημα της κοινωνίας, όπως δηλώσανε. Τώρα μας ενημερώνουν ότι δεν προλαβαίνουνε μιας και που έχουν και τις δικές τους εγκεκριμένες περιβαλλοντολογικές μελέτες από την Ελληνική κυβέρνηση, δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά.
Θέλαν επίσης να πούνε στους αγρότες ότι θα πρέπει να συναποφασίσουνε και να συμμετέχουνε στο έργο αυτό, με την συγκεκριμένη όδευση, αλλά από την πλευρά των αγροτών ο κ. Κελαϊδάκης, ανάφερε πως είναι ξεκάθαρο ότι δεν είναι δυνατόν αυτό από την πλευρά τους, μιας και τα ερωτήματα που θέσανε στην κοινοπραξία ΤΑΠ, σχετικά με το ρίσκο και τους κινδύνους, συνεχίζουν και μένουν αναπάντητα.

Όσον αφορά στο ερώτημα αν πάρει κάποιος την ευθύνη σε περίπτωση κάποιας καταστροφής, μας είπε ότι την ευθύνη την παίρνουν οι πολιτικοί συνήθως στην Ελλάδα, όπως την πήρε και στην περίπτωση των πυρκαγιών στο Μάτι την πολιτική ευθύνη την πήρε ο Πρωθυπουργός, αλλά χωρίς κυρώσεις.
Οι ζωές που χάνονται και οι περιουσίες που καταστρέφονται, είναι αυτές που καταγράφονται, αλλά και η καταστροφή των αρχαίων σε περίπτωση ατυχήματος, θα είναι αυτή που θα κοιτιόμαστε και θα αναρωτιόμαστε, για το ποιος θα φταίει. Φυσικά θα φέρουν ευθύνες όλες αυτές οι κυβερνήσεις και οι υπεύθυνοι που υπογράψανε αυτές τις περιβαλλοντολογικές μελέτες, μαζί με την κοινοπραξία, αλλά δεν είναι μόνο ο κίνδυνος για τα αρχαία, τόσο όσο στο ότι αν καταστραφούν τα αρχαία, υπάρχει περίπτωση η περιοχή να απ’ ενταχτεί από την UNESCO και να χαθεί η δυναμική που απορρέει από αυτό, με αποτέλεσμα μετά, ο καθένας υπαίτιος να κρύβεται πίσω από τις υπογραφές και βέβαια να ρίχνει την ευθύνη στον ανώτερο. Σε τέτοια περίπτωση αυτό το έργο «εθνικής σημασίας» όπως παρουσιάζεται ο ΤΑΠ, θα μετατραπεί σε ένα «έγκλημα εθνικής σημασίας», που κανείς δεν θα βγαίνει επίσημα να πάρει την ευθύνη.
Αναφέρθηκε από τον κ. Δεμερτζή, ότι σε πολλές περιοχές, στις οποίες περνάνε αγωγοί αερίων ή άλλων ουσιών, έχουν δημιουργηθεί ανεπανόρθωτες ζημιές, καθώς βέβαια και καταστροφές στο περιβάλλον από τις διάφορες εκρήξεις. Σε μια τέτοια περίπτωση ποιος θα πάρει την ευθύνη ερωτήθηκε ο κ. Κελαϊδάκης, οι τοπικοί πολιτικοί, γιατί καλύτερα είναι να προλαμβάνουμε παρά να βρεθούμε σε μια κατάσταση, ένα πρόβλημα με μη αναστρέψιμα αποτελέσματα. Βέβαια αναφέρεται ότι οι τοπικοί άρχοντες φαίνεται ότι δεν το έχουν δει σοβαρά αυτό το ζήτημα.

Ο κ. Κελαϊδάκης, συμπληρώνει ότι για αυτόν το λόγο είναι τώρα στον αγώνα κατά τις όδευσης, θα έπρεπε η συμπεριφορά όλων των τοπικών αρχόντων της κοινωνίας να ήταν πιο ουσιαστική, πιο ουσιώδης. Βέβαια αναφέρει ότι από παλιά, από το 2014, στην προεκλογική περίοδο, όλοι αυτοί συμφωνούσαν με όλα αυτά τα προβλήματα και ήταν μαζί με την γνώμη των αγροτών, κατά της όδευσης του αγωγού, εντός του κάμπου των Φιλίππων, φυσικά μέσα σε αυτούς ήταν και η Δήμαρχος, κ. Δήμητρα Τσανάκα, που βέβαια έφτασε τελευταία να αλλάζει την στάση της και επίσημα και να παίρνει το μέρος της κοινοπραξίας ΤΑΠ, που έριξε τις ευθύνες σε πιέσεις  που έρχονται από «ψηλά ιστάμενα» πρόσωπα και δεν μπορεί να πιέσει άλλο, γιατί δεν θα μπορέσει να αλλάξει την γνώμη της κοινοπραξίας, μια δήμαρχος που στο παρελθόν δήλωνε ότι θα έμπαινε ακόμα και μπροστά στα μηχανήματα και ότι θα έφτανε μέχρι την Ευρωπαϊκή Ένωση, έως οι αγρότες να βρούνε το δίκιό τους.  Έτσι η κ. Τσανάκα «άδειασε» όλους τους δημότες που αγωνίζονται και όλους αυτούς, που τόσο καιρό στεκόταν δίπλα τους με αυτήν την στάση. Αυτή η στάση των τοπικών φορέων και όποιων άλλων τολμάνε να εκφέρουν απόψεις που είναι αντίθετες από τους υψηλά ιστάμενους, είναι δεδομένη, όπως μας αναφέρει και ο κ. Κελαϊδάκης. Έτσι και στην περίπτωση της κοινοπραξίας του ΤΑΠ, οι υψηλά ιστάμενοι, τραβήξαν τα «αυτιά», των τοπικών φορέων, για να πάρουν το μέρος των συμφερόντων τους και όχι της τοπικής κοινωνίας, βάζοντας σε προτεραιότητα όλα τα άλλα, εκτός από την ασφάλεια και την βιωσιμότητα των κατοίκων του νομού.
Έτσι και εδώ, στην περίπτωση των Φιλίππων υπάρχει η εκπροσώπηση των πολιτών από τους τοπικούς άρχοντες, μόνο που αυτοί, παίρνουν αποφάσεις για αυτούς χωρίς αυτούς, γι’ αυτό έχουνε αυτές τις παλινωδίες αυτόν τον καιρό.

Ο κ. Δεμερτζής αναφέρθηκε στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο, που διεξήχθη στις 30/07/2018, ότι ο πρόεδρος του, κ. Γραμμένος, ανάφερε ότι υπάρχουν πιέσεις από υψηλά πρόσωπα. Είναι ντροπή, εν όψη πιθανών καταστροφών, να μιλάμε για «υψηλές πιέσεις».
Θα έπρεπε να ντρέπονται αυτοί που βάζουν τις «πιέσεις», πάνω από το ρίσκο της επικινδυνότητας, αυτής της όδευσης.

Σε αυτό το σημείο, ο κ. Κελαϊδάκης, θεωρεί πως ο εισαγγελέας θα έπρεπε να κάνει κίνηση, βλέποντας την αλλαγή στάσης και μιας και στην διαπραγμάτευση, αναφέρθηκε για ένα έργο που θα έπρεπε να γίνει από χθες και να ζητήσει περεταίρω εξηγήσεις από τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου για την αυτή αλλαγή της στάσης και για το τι εννοεί για τις πιέσεις από τα ψηλά.

Έγινε αναφορά για τους Βουλευτές της Καβάλας, για την αισθητή απουσία τους από ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα και από το πλευρό των αγροτών, μιας και που από την αρχή ήταν στο πλευρό τους και μάλιστα λέγανε ότι σύσσωμοι και ότι και οι υπόλοιπη κοινωνία θα πρέπει να συ στρατευτεί με τους αγρότες, αλλά η στάση τους άλλαξε, όταν πείστηκε η κυβέρνηση και από τότε που ο Υπουργός κ. Σταθάκης, τάχτηκε με την κοινοπραξία ΤΑΠ, με λόγους ότι είναι ένα έργο «Εθνικής σημασίας».

Σε ερώτηση του κ. Δεμερτζή, στο γιατί δεν έχουν εμφανιστεί οι βουλευτές στο δημοτικό συμβούλιο για να εκφράσουν την γνώμη τους, ο κ. Κελαϊδάκης, δήλωσε πως φοβούνται να απαντήσουν σε ερωτήσεις του κόσμου, σε ότι αφορά την προηγούμενη στάση τους και ότι η επικοινωνία τους με τον κόσμο, γίνεται μόνο με δελτία τύπου και ανακοινώσεις στα ΜΜΕ, όπου δηλώνουν την στάση τους, στο πλευρό της κοινοπραξίας.

Όσον αφορά το χαρακτηριστικό παράδειγμα στην γείτονα χώρα Ιταλία, όπου εκεί ο κόσμος σταμάτησε το έργο του ΤΑΠ, με αντίστοιχες κινητοποιήσεις, όπως επίσης ο κ. Δεμερτζής ανάφερε, με βάση διαφόρων δημοσιευμάτων, ότι τα κοιτάσματα δεν φτάνουν για να καλύψουν τις ανάγκες όπως ισχυρίζεται ο ΤΑΠ.

Στην συζήτηση θέσαμε και το θέμα για το ποσό των 6.000.000 ευρώ, το οποίο αναφέρθηκε ο ΤΑΠ και το οποίο ποτέ ΔΕΝ δεσμεύτηκε, ως ανταποδοτικό έργο, για τα έργα ύδρευσης και άρδευσης. Σε αυτό το θέμα ο κ. Κελαϊδάκης απάντησε ότι στην ουσία αυτό είναι ένα επικοινωνιακό τρικ, έτσι ώστε ο κόσμος να στραφεί υπέρ του έργου αυτού, με αποτέλεσμα ακόμα και η Δήμαρχος να το χρησιμοποιεί σαν τέχνασμα και να πανηγυρίζει για αυτό.
Βέβαια, το ποσό αυτό, είναι ένα ποσό το οποίο η κοινοπραξία το αποδέσμευσε για διάφορες τυχόν ανάγκες, που όπως δήλωσε πιθανών θα χρειαστούν για τις ανάγκες της συγκεκριμένης όδευσης καθώς και είναι μεταβλητό, πράγμα που κανείς δεν μας επιβεβαιώνει, ότι παραμείνει αυτό.

Φυσικά ο δήμος Καβάλας ΔΕΝ τα έχει ανάγκη αυτά τα χρήματα, για τα έργα ύδρευσης και άρδευσής, γιατί υπάρχουν και θα δοθούν από την Περιφέρεια.

Το ποσό αυτό βέβαια είναι ένα «καθρεφτάκι», σε σχέση με τα δισεκατομμύρια, που θα ξοδευτούνε για το έργο αυτό. Είναι δηλαδή σαν να συγκρίνουμε τα 6 ευρώ μπροστά στα 1000 ευρώ.

Έγινε βέβαια σχόλιο για την πρόθεση της εταιρείας που ήθελε να περάσει «τζάμπα» από αυτό το σημείο, διότι «χάλασε» πάρα πολλά λεφτά στο να ανοίξει αυτόν τον δρόμο με «άλλους» τρόπους.

Ο κ. Δεμερτζής αναφέρθηκε για ακόμα μια φορά στο επίμαχο δημοτικό συμβούλιο και συγκεκριμένα σε επικεφαλή δημοτικής παράταξης, ο οποίος έριξε αιχμές για πολίτες της περιοχής, κοντά στα έργα, όπου τάζουν δουλειές εις βάρος με την ευκαιρία των έργων του ΤΑΠ.

Στο θέμα αυτό ο κ. Κελαϊδάκης μας απάντησε ότι αυτή είναι μια πάγια τακτική των εταιρειών αυτών, όπου και εδώ συγκεκριμένα, βρέθηκαν οι «καλοθελητές» και οι σύμμαχοι στο έργο, όπου τάζοντας ή υπόσχοντας δουλειές, διάφορα έργα και άλλα πιθανών, προσπαθεί να δείξει ένα καλό κοινωνικό πρόσωπο την κοινοπραξίας, όπως επίσης και πόσο καλή καμπάνια κάνει του ότι ΤΑΠ και κοινωνία πάνε μαζί. Φυσικά ακόμα ένας στόχος αυτής της καμπάνιας είναι να κάμψει την συμμετοχή των αγροτών, να τους προβληματίσει, κάνοντας τους να πιστέψουν σε ένα καλύτερο μέλλον, μήπως πηγαίνοντας στο πλευρό της κοινοπραξίας βγάλουνε και κάτι, το οποίο βέβαια όπως δήλωσε, είναι κάτι που δεν τους αφορά, είναι εκεί για αυτό που πιστεύουνε, διότι το κακό που διαπράττεται είναι τεράστιο κάνοντας βέβαια το χρέος τους για τον τόπο τους, για τα παιδιά τους, για να παραδώσουν την γη όπως την παραλάβανε από τους προγόνους τους.

Τέλος, αναφέρθηκε από τον κ. Δεμερτζή, ότι ακούγεται, ότι υπάρχουν κάποιοι δημοτικοί σύμβουλοι από την παράταξη της δημοτικής παράταξης της Δημάρχου, οι οποίοι, τάζουνε «δουλειές» σε συγχωριανούς τους, καρπώνοντας τις δυνάμεις του ΤΑΠ, στήνοντας έτσι και τον δικό τους προεκλογικό αγώνα, παίζοντας ακόμα και με τον πόνο, του κόσμου, που αναζητεί δουλειά. Το έχω ακούσει και εγώ, δηλώνει ο κ. Κελαϊδάκης, έχει αναφερθεί, στο ότι έχουνε καταγγελθεί ίδια περιστατικά και αυτά δυστυχώς δεν βγαίνουν δημόσια, καθώς ο κόσμος δεν έχει εμπιστοσύνη στον δήμο και ότι αν τα καταγγείλει δεν θα γίνει τίποτα.

Ρεπορτάζ - Έρευνα: Δεμερτζης Ιωάννης.

Ήταν το τέλος του Φεβρουαρίου και η σκηνή είναι το Μπακού, πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν.

Κατά τη διάρκεια μιας επίσημης συνάντησης, η ιταλική κυβέρνηση κατηγορήθηκε έντονα για τις σημαντικές καθυστερήσεις στην κατασκευή του αγωγού Trans Adriatic Pipeline (TAP), τμήμα του νότιου διαδρόμου αερίου.

Με την ουρά του ανάμεσα στα πόδια του, ο Ιταλός Υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης, Carlo Calenda, δήλωσε ότι η Ιταλία σύντομα θα προχωρήσει με την κατασκευή του αγωγού. Τα λόγια της Calenda έμοιαζαν ως μια σαφής προσπάθεια να διορθώσουμε τα πράγματα και να καθησυχάσουμε τις τράπεζες - οι οποίες εξακολουθούν να αποφασίζουν αν θα χορηγήσουν τα απαιτούμενα από την κοινοπραξία δάνεια - καθώς και την κυβέρνηση της Αζερμπαϊτζάν και άλλους διεθνείς εταίρους όπως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Αντί να εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία και να αποτρέψει ένα σχέδιο που θα είναι μια μαύρη τρύπα για τα ιταλικά και ευρωπαϊκά δημόσια οικονομικά, η κυβέρνηση επέλεξε να στείλει εκατοντάδες αστυνομικές αρχές στο Melendugno, στην ύπαιθρο του Salento, για να υπερασπιστεί τον ξεριζωμό των ελαιώνων του αγωγού. Αυτό συνέβη παρά την έλλειψη όλων των απαραίτητων αδειών για την εκτέλεση τέτοιων έργων.

Ενώ οι κάτοικοι του Melendugno και του Salento διαφώνησαν φυσικά με τη διέλευση οχημάτων στο πεδίο, οι δήμαρχοι που φορούσαν τρισδιάστατα φύλλα διαπραγματεύθηκαν την αναστολή των εργασιών με την αστυνομία και τον εκπρόσωπο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ακόμα και ο κυβερνήτης της περιοχής της Πούλια - Michele Emiliano - δημοσίως καταγγέλλει σε μια θέση στο Facebook την απομάκρυνση των πρώτων 211 ελαιόδεντρων (από το 1900 ως "παράλυτα") ως παράνομη και η δήλωση του εξαπλώθηκε γρήγορα στις ειδήσεις.

Μετά από τρεις ημέρες παρεμβάσεων, οι διαπραγματεύσεις των δημάρχων διαδέχτηκαν και ο εκπρόσωπος της τοπικής κυβέρνησης ζήτησε από την εταιρεία να αναστείλει τις δραστηριότητές της. Κάλεσε επίσης την ιταλική κεντρική κυβέρνηση να επαληθεύσει περαιτέρω τη συμμόρφωση των επιχειρήσεων με τις απαιτούμενες άδειες, τις οποίες αμφισβητούν οι κάτοικοι και οι τοπικές αρχές. Ως εκ τούτου, οι επιχειρήσεις σταμάτησαν προσωρινά, αλλά η διαβούλευση της κεντρικής κυβέρνησης οδήγησε σε ανανέωση της πράξης για την εταιρεία, η οποία στη συνέχεια συνέχισε την απομάκρυνση των δέντρων.

Αλλά οι διαδηλωτές δεν εγκατέλειψαν: μόλις το βράδυ πριν οι επιχειρήσεις αναγκάστηκαν να ξεκινήσουν, έβαλαν πέτρινα οδοφράγματα για να εμποδίσουν την πρόσβαση στο εργοτάξιο, καθιστώντας αδύνατη τη συνέχιση του ξεριζωμού. Ταυτόχρονα, όπως επανέλαβε η κατάσταση στις εθνικές και διεθνείς ειδήσεις, όλο και περισσότεροι άνθρωποι εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στη διαδήλωση, η οποία βλέπει τώρα ένα στέρεο μέτωπο περίπου 500 υποστηρικτών που επιβλέπουν το εργοτάξιο.
Τα έργα δεν έχουν προχωρήσει από τότε και πλέον διακόπτονται επίσημα, λόγω αναστολής της άδειας από το ιταλικό Υπουργείο Περιβάλλοντος. Η ανανεωμένη προσωρινή αναστολή αποφασίστηκε από το δικαστήριο μετά από έκκληση της περιφερειακής κυβέρνησης της Πούλια, η οποία θα συζητηθεί σε ακρόαση στις 19 Απριλίου.

Υποστηρίζουμε την επιτροπή No TAP και τον πληθυσμό του Melendugno και του Salento ενάντια σε αυτό το περιττό έργο. Πιστεύουμε ότι θα προκαλέσει μεγάλες, μόνιμες ζημίες στις περιοχές όπου ζουν αυτές οι κοινότητες, καθώς και στους ιταλούς και ευρωπαίους πολίτες που καλούνται να χρηματοδοτήσουν αυτό το έργο.
Ήδη το 2014, αρκετοί μήνες πριν από την έγκριση της εκτίμησης περιβαλλοντικών επιπτώσεων του αγωγού, καταστήσαμε σαφείς τους λόγους της αντίθεσής μας στο σχέδιο TAP, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Σήμερα, τρία χρόνια μετά το 2014, και μετά από περισσότερα από τέσσερα χρόνια δημόσιας εκστρατείας και πρωτοβουλίες για να εκθέσουν τις πολλές αρνητικές πτυχές αυτού του σχεδίου και τα βαθιά κενά που φαίνονται στην οικονομική και χρηματοπιστωτική βιωσιμότητά του, πιστεύουμε ότι είναι σωστό να επαναλάβουμε το ΟΧΙ σε αυτό το μεγάλο έργο.

Σε αυτούς τους δέκα λόγους που αναφέρθηκαν προηγουμένως ως προς τους λόγους για τους οποίους αντιπαραθέτουμε, μπορούμε σήμερα να προσθέσουμε ότι:

Ο ΤΑΠ δεν είναι ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ.

Το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης αμφισβήτησε την έκταση των αποθεμάτων φυσικού αερίου στο Αζερμπαϊτζάν. Ένα από τα μέλη της ερευνητικής του ομάδας για την ενέργεια πραγματοποίησε συνέντευξη κατά τη διάρκεια του ιταλικού τηλεοπτικού προγράμματος έρευνας "Report" (κανάλι RAI3), το οποίο πρόσφατα έριξε φως σε μερικές από τις αδυσώπητες προσφορές που αποκρύπτονται πίσω από το έργο Southern Gas Corridor. Η μελέτη της Οξφόρδης μπορεί να συμβουλευτεί εδώ.
Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δικαιολόγησε τη "στρατηγική σημασία" του αγωγού υποστηρίζοντας ότι ο νότιος διάδρομος φυσικού αερίου είναι μια "εναλλακτική λύση έναντι του ρωσικού αερίου". Αλλά τα τελευταία χρόνια, οι σχέσεις μεταξύ ορισμένων κυβερνήσεων που ανήκουν στον Νότιο Διάδρομο Αερίου και στη Ρωσία έχουν αλλάξει.

Η Τουρκία έχει ήδη υπογράψει συμφωνία με τη Gazprom για την οικοδόμηση της Τουρκικής ροής. Αυτό θα μεταφέρει το ρωσικό αέριο για να πωληθεί τότε στην Κωνσταντινούπολη και στην ευρωπαϊκή αγορά, μεταξύ άλλων μέσω του διανοατολιθικού αγωγού φυσικού αερίου (TANAP) που είναι μέρος του νότιου διαδρόμου αερίου.
Η Ελλάδα έχει επίσης υπογράψει συμφωνία με τη Gazprom για έναν άλλο αγωγό που θα συνδεθεί με το TAP. Ο επικεφαλής της TAP στην Ιταλία, Michele Elia, επιβεβαίωσε ότι η εταιρεία του ενδιαφέρεται να πουλήσει φυσικό αέριο, χωρίς να ανησυχεί για την πραγματική πηγή. Αυτό δεν είναι προς το συμφέρον του ιδιώτη που πληρώνει πραγματικά για την κατασκευή του αγωγού.

Ο TAP υποστηρίζει τις αυθεντικές κυβερνήσεις.

Το Αζερμπαϊτζάν και η Τουρκία είναι δύο χώρες που τα τελευταία χρόνια έχουν δει μια κλιμάκωση της καταπίεσης από το κράτος προς δημοσιογράφους, ακτιβιστές, διανοούμενους και δικηγόρους που εργάζονται για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτές οι χώρες αντιμετωπίζουν μια βαθιά κρίση στη δημοκρατική τους δομή, όπου εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες πολιτικοί αντίπαλοι έχουν συλληφθεί και όπου οι κυβερνώνες ελίτ αλλάζουν τους νόμους υπέρ τους για να αντιμετωπίσουν τις κακές στιγμές, παραβιάζοντας τις δημοκρατικές αρχές.

Ο στρατιωτικός νόμος εξακολουθεί να ισχύει στην Τουρκία, ενώ στο Αζερμπαϊτζάν οι τελευταίες μεταρρυθμίσεις που προωθεί ο Πρόεδρος Ilham Aliyev θα του επιτρέψουν να επανεκλεγεί ενδεχομένως για πάντα, ο γιος του να γίνει Πρόεδρος παρά τη νεαρή του ηλικία, ενώ η σύζυγός του πρόσφατα διορίστηκε αντιπρόεδρος Πρόεδρος.
Σε αυτό το σενάριο, πώς μπορούμε να πιστέψουμε ότι μπορεί να υπάρχει ανεξάρτητη εποπτεία ως προς την κατασκευή του έργου ή πώς αποκτώνται οι εκτάσεις; Πώς θα διαχειριστούν τα ευρωπαϊκά δημόσια κονδύλια για το έργο, γνωρίζοντας ότι μιλάμε εδώ για δισεκατομμύρια δολάρια;

Είναι ΜΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ.

Από το 2014 μελετήσαμε και συγκρίναμε τα ευρήματά μας με ακτιβιστές, εμπειρογνώμονες και δημοσιογράφους από τις διάφορες ενδιαφερόμενες χώρες. Έχουμε επισκεφθεί πάνω από τα 2/3 των 870 χιλιομέτρων αγωγών και μιλήσαμε με τους ανθρώπους των οποίων η ζωή θα επηρεαστεί από την εργασία - όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά και στην Ελλάδα και την Αλβανία.
Διαπιστώσαμε ότι πέρα ​​από την προπαγάνδα σχετικά με τη "στρατηγική σημασία" και τον τρόπο με τον οποίο τα διάφορα στελέχη υποδεικνύουν τον ορισμό του αγωγού ως "έργο εθνικής προτεραιότητας" καθώς και του ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος, η πραγματικότητα είναι ότι οι οικογένειες κατά μήκος της διαδρομής έχουν επιβληθεί από αυτό το " σωλήνα ", με λίγη εκτίμηση της άμεσης βλάβης που θα τους προκαλέσει ως συνέπεια.
Οι ολόκληρες κοινότητες θα διαστρεβλώσουν την οικονομία τους όχι μόνο από την κατασκευή, αλλά και από τη μελλοντική συγκατοίκηση με το βιομηχανικό προσωπικό και τον εξοπλισμό, το οποίο θα είναι ιδιαίτερα επεμβατικό. Το έργο ενδέχεται επίσης να φέρει μεγάλους βιομηχανικούς κινδύνους (συμπεριλαμβανομένων των εκρήξεων) σύμφωνα με τα πρότυπα που θεσπίζει η νομοθεσία Seveso, ένας νόμος της ΕΕ που εγγυάται την ασφάλεια για χώρους που περιέχουν μεγάλες ποσότητες επικίνδυνων ουσιών. Πολλοί ισχυρίζονται ότι στην περίπτωση του TAP ο νόμος αυτός έχει παρακαμφθεί, και ακόμη και σήμερα αυτό παραμένει ένα αμφιλεγόμενο σημείο. Διαφορετικές διοικητικές προσφυγές στο θέμα έχουν παρουσιαστεί στην Ιταλία και την Ελλάδα.

Είναι ωραίο και μη διαφανές.

Δεν αισθανόμαστε καθόλου διαβεβαίωτοι ως προς τα πραγματικά συμφέροντα πίσω από αυτό το έργο ύψους 45 δισ. Ευρώ. Κάναμε αρκετές αιτήσεις για πρόσβαση σε έγγραφα στα εμπλεκόμενα δημόσια ιδρύματα, οργανωμένες δημόσιες συνεδριάσεις στις οποίες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν ήθελε να συμμετάσχει, έθεσε συγκεκριμένες ερωτήσεις στην κοινοπραξία TAP από τις οποίες δεν είχαμε απαντήσεις, έστειλε επιστολές προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή από την οποία προέκυψε έλλειψη δέουσας επιμέλειας γύρω από το έργο. Για παράδειγμα, κάποιος είδε πραγματικά τον προϋπολογισμό του TAP Consortium 2016 για το έργο; Έχει διαβάσει κάποιος τη συμφωνία που υπέγραψε η ιταλική κυβέρνηση με την κοινοπραξία TAP; Ίσως ο υπουργός Calenda να προσπαθήσει να δημοσιοποιήσει αυτή τη συμφωνία, ώστε σήμερα όλοι να μπορούν να κάνουν τη δική τους αξιολόγηση της κατάστασης.

Δεν υπάρχει αέριο - δεν χρειαζόμαστε τον αγωγό.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή βρέθηκε βαθιά στις διαπραγματεύσεις με το Τουρκμενιστάν για να πείσει την κυβέρνηση να πωλήσει το φυσικό αέριο στις ευρωπαϊκές αγορές μέσω του νότιου διαδρόμου.
Οι συνομιλίες, οι οποίες ξεκίνησαν το 2011, ξεσηκώθηκαν και το Τουρκμενιστάν ξεκίνησε την κατασκευή ενός άλλου αγωγού που αντιμετωπίζει το Ανατολικό, το TAPI. Χωρίς το φυσικό αέριο από το Τουρκμενιστάν, ποιος ακριβώς είναι ο νότιος διάδρομος; Πώληση ρωσικού φυσικού αερίου ίσως; Αλλά εξακολουθούμε να χρειαζόμαστε αυτό το αέριο στην Ευρώπη, μετά την κατάρρευση της κατανάλωσης φυσικού αερίου από το 2009; Δεν το πιστεύουμε και πιστεύουμε ότι η πραγματική ανεξαρτησία από τη Ρωσία δεν θα βασιστεί στα ορυκτά καύσιμα, συμπεριλαμβανομένου του φυσικού αερίου. Η κατασκευή της ευρωπαϊκής αγοράς φυσικού αερίου δεν έχει καμία σχέση με την ενεργειακή μας ασφάλεια και το μέλλον που θέλουμε να οικοδομήσουμε.

Πιστεύουμε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να ευχαριστήσει την αντίσταση του TAP στην Ιταλία και το ανεκτίμητο έργο των εμπειρογνωμόνων και των ατόμων και των οργανώσεων που τα τελευταία χρόνια έχουν περάσει χρόνο για να κατανοήσουν το έργο αυτό, ως επιβλαβές.

Δεν έχει νόημα να οικοδομήσουμε το TAP, όχι στο Melendugno, ούτε σε κανένα άλλο σημείο.

Από την Έλενα Γκερεμπίτσα (Elena Gerebizza).

Η Έλενα Γκερεμπίτσα (Elena Gerebizza) είναι υπεύθυνη στις καμπάνιες ενέργειας και κλίματος του Re:Common (wwww.recommon.org), μιας οργάνωσης με βάση τη Ρώμη. Έχει εμπειρία στις καμπάνιεςμε στόχο να καταδείξει τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις της στήριξης, με δημόσιο χρήμα, των μεγάλων εξορυκτικών προγραμμάτων στον τομέα του πετρελαίου και του αερίου, ακόμη και των μη συμβατικών. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχει λάβει μέρος σε επισκέψεις με διεθνείςοργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών σε περιοχές όπου οι κοινότητες εναντιώνονται σε ενεργειακά προγράμματα μεγάλης κλίμακας – στη Νιγηρία, το Καζακστάν, τη Δημοκρατία του Κονγκό, τον Ισημερινό. Τελευταία επικεντρώνεται στους καινούργιους χρηματοπιστωτικούς μηχανισμούς πουχρησιμοποιούνται για να επανεκκινήσουν την κατασκευή υποδομών μεγάλης κλίμακας στον τομέα της ενέργειας, διευκολύνοντας έτσι την επέκταση των αγορών και τη χρηματιστικοποίηση των «Ανισορροπίες ισχύος -Εναλλακτικές στρατηγικές για τον ενεργειακό τομέα στην Ελλάδα, στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πλαίσιο», Συνέδριο Ιδρύματος Rosa Luxemburg, Αθήνα, 10-12 Οκτωβρίου 2013 9 ενεργειακών υποδομών. Το Re:Common αντιτίθεται στη χρηματιστικοποίηση των κοινών και στέκεται αλληλέγγυο σε κοινότητες που πλήττονται από αυτήν στο Βορρά και στο Νότο, υποστηρίζοντας νέους και δημοκρατικούς θεσμούς σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο για την προώθηση των κοινών..

Από

Το δίκαιο αίτημα της κοινωνίας για αλλαγή της όδευσης από την πεδιάδα των Φιλίππων, με μια νέα χάραξη, είτε βόρεια είτε νότια, αποδυναμώθηκε, αφού συστηματικά υπονομεύθηκε και συσκοτίστηκε μέσω τις απαξίωσης προσώπων και φορέων.  Τον τελευταίο καιρό η αλλαγή της όδευσης συνθλίβεται στη μυλόπετρα των αντισταθμιστικών και κινδυνεύει να εξαϋλωθεί μέσα στην αοριστολογία, στη διγλωσσία του προσκηνίου και στη βελούδινη άνεση του παρασκηνίου. Είναι προφανές ότι οι φορείς δεν απαίτησαν με πειστικό τρόπο  από τον TAP την εξέταση των υπαρκτών και απολύτως εφικτών εναλλακτικών οδεύσεων. Η στρατηγική του TAP, απολύτως γνωστή από την αρχή, με προσχηματικό διάλογο να συντηρεί προς το διηνεκές την ελπίδα για δήθεν αλλαγή της όδευσης, στην ουσία ήταν άρνηση στην εξέταση και τελικά, προϊόντος του χρόνου, απόρριψη των εναλλακτικών οδεύσεων.  Φορείς όπως το Τεχνικό Επιμελητήριο είτε αυτοαναιρέθηκαν, είτε αυτοεξαιρέθηκαν ήδη από το καλοκαίρι του 2014, διάγοντας έκτοτε μια άνευ προηγουμένου μακαριότητα,  είτε χρησιμοποιήθηκαν προσφάτως  με την κεντρική τους έκφραση, προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες μέσω μνημονίου συνεργασίας που υπέγραψαν με τον TAP, αποποιούμενοι  τον θεσμικό τους ρόλου, του Συμβούλου του Κράτους. Φορείς της τοπικής και περιφερειακής εξουσίας υποτίμησαν τη δύναμη των τοπικών κινημάτων με αιχμή τον Αγροτικό Σύλλογο, προτιμώντας τις κατ’ ιδίαν και «θεσμικού» χαρακτήρα διαπραγματεύσεις,  «επιτρέποντας» στην ουσία στον TAP με κωλυσιεργίες να ροκανίσει τον χρόνο. Τελικά, όμως τι πέτυχαν;  Να ταλαντεύονται σε συνθήκες  ασταθούς ισορροπίας, επηρεασμένοι αφόρητα από το σύνδρομο του Οδυσσέα που ενώ θέλει να επιστρέψει στην Ιθάκη τον αποπροσανατολίζουν οι σειρήνες με το γοητευτικό τραγούδι τους για να ξεχάσει τον προορισμό του.

Πριν καν εκδοθεί η απόφαση του ΣτΕ στις προσφυγές που κατέθεσαν, ο Δήμος Καβάλας, ο Αγροτικός Σύλλογος με αγρότες της περιοχής των Φιλίππων και η συλλογικότητα των Σερρών, ο κ. Σταθάκης με αφοπλιστική άνεση, εντός των τειχών, δηλώνει ότι το θέμα της όδευσης έχει τελειώσει και ως  δημόσιος «κήρυκας» ανακοινώνει την αόριστη συγχρηματοδότηση αναπτυξιακών έργων στην πεδιάδα, υπό τις ιαχές της  εκ Λονδίνου προερχόμενης κας Παπαλεξανδρή, με τις ανακριβείς δηλώσεις της ότι η όδευση έχει αλλάξει και ο αγωγός έχει μετατοπιστεί βορειότερα. Η δεξιοτεχνικά συγκαλυμμένη υποκρισία που εκπορεύεται από πολλές μεριές, κυβερνητικές και μη, είναι τόσο ισχυρή που βρίσκει, κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους να χάνονται μέσα στα ποσοστά τύρφης της πεδιάδας των Φιλίππων, αναζητώντας άλλοθι και δηλώνοντας παραπλανημένοι (μετά από τέσσερα χρόνια !!!), τους δε πολίτες –αγρότες κατοίκους της περιοχής θαμπωμένους από την «αγιοσύνη» του Ταρτούφου. 

Ορισμένα χαρακτηριστικά των τεναγών:

Ο τυρφώνας των Φιλίππων αποτελεί  εθνικό γεωλογικό απόθεμα που πρέπει να διαφυλαχτεί. Έχει το μεγαλύτερο γνωστό πάχος στον κόσμο και αποτελεί την μεγαλύτερη δεξαμενή ορυκτών καυσίμων στα Βαλκάνια. Η διαδοχή τύρφης-λιγνίτη φτάνει σε μέγιστο πάχος 190 m. Τα αποδεδειγμένα αποθέματα ανέρχονται σε 4,3 δις m³ φυσικής τύρφης.

Η πεδιάδα των Φιλίππων είναι η πιο γόνιμη πεδιάδα της Ελλάδας, από τις γονιμότερες της Ν.Α. Ευρώπης,  με νόμο δε είναι χαρακτηρισμένη ως γεωργική γη υψηλής παραγωγικότητας. Ως γεωργική γη υψηλής παραγωγικότητας θεωρείται μη ανανεώσιμος φυσικός πόρος που πρέπει να αντιμετωπίζεται ως «κοινωνικό αγαθό» μεγάλης σπουδαιότητας για την οικονομική και κοινωνική ζωή και για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη της χώρας. Οι Γεωργικές Γαίες Υψηλής Παραγωγικότητας προστατεύονται από το Σύνταγμα και τους νόμους του Κράτους και για λόγους δημόσιου συμφέροντος απαγορεύεται να αλλάξουν χρήση για οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα.

Η διατήρηση και ενίσχυσή της γης υψηλής παραγωγικότητας, σε μια χώρα όπου η συντελεσθείσα φτωχοποίηση της κοινωνίας θα συνεχιστεί για πολλά ακόμη χρόνια, θα έπρεπε να αποτελεί  πρώτη προτεραιότητα στο «ολιστικό» αναπτυξιακό σχέδιο μιας κυβέρνησης.

Ορισμένες κρίσιμες αλήθειες:

 1. O TAP AG είναι κατασκευαστής και όχι τοπικός προμηθευτής φυσικού αερίου. Ο αγωγός TAP κατασκευάζεται για να καλύψει το 3-5% των αναγκών της Ευρώπης. Η προμήθεια της χώρας με φυσικό αέριο από τον TAP όπως κατά καιρούς εξαγγέλλεται προκειμένου να καμφθούν οι αντιστάσεις , δεν είναι ούτε αυτόματη ούτε δεδομένη. Αντιθέτως, η Τουρκία θα παρακρατά 6 δις κ.μ. από τον TANAP(αγωγός Trans Anatolian Pipeline το τουρκικό έδαφος στον οποίον θα “κουμπώσει” ο TAP στους Κήπους του Έβρου) και θα αφήσει τα υπόλοιπα για την Ευρώπη, από τα οποία θα πάρει και η Αλβανία μέσω του TAP και η Βουλγαρία μέσω του IGB (ελληνοβουλγαρικός αγωγός από την Κομοτηνή προς τη Στάρα Ζαγόρα).

2. Ο αγωγός TAP θα περάσει τράνζιτ φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν προς τη δυτική Ευρώπη,  σύμφωνα με απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Καμία χώρα της ΕΕ δε θα καρπωθεί τέλη διέλευσης. Το οικονομικό όφελος της χώρας θα είναι μόνο από φόρους και ανέρχεται σε 1,2 δις σε βάθος 50 χρόνων, δηλ. περίπου 24 εκ. Ευρώ το χρόνο.

3. Η Ελλάδα τροφοδοτείται με φυσικό αέριο μέσω του αγωγού ΔΕΣΦΑ και του σταθμού LNG της Ρεβυθούσας. Η σχεδιαζόμενη (καλώς την κι’ ας άργησε) επέκταση του δικτύου φυσικού αερίου σε 18 πόλεις της Μακεδονίας, τα Θράκης  και της  Στερεάς Ελλάδας θα γίνει από τον υφιστάμενο αγωγό ΔΕΣΦΑ και από τον σταθμό της Ρεβυθούσας και όχι από τον TAP.

4. Ο αγωγός έτσι όπως έχει σχεδιαστεί εξ αρχής περνάει από την καρδιά του λιγνιτικού πεδίου της Δράμας, του τρίτου μεγαλύτερου στην Ελλάδα, εγγράφοντας υποθήκη για την μελλοντική του «εκμετάλλευση».

5. Η απαξίωση και η απομείωση της αξίας της αγροτικής γης  με τη μετατροπή της σε πεδίο διέλευσης ενεργειακών αγωγών, θα οδηγήσει πιο εύκολα στην αλλαγή χρήσης της ευρύτερης περιοχής και στην εκμετάλλευσης της τύρφης και του λιγνίτη, δημιουργώντας προηγούμενο περαιτέρω υποβάθμισης των τεναγών με την  κατασκευή και άλλων «αναπτυξιακών» έργων.

6. Οι άδειες για έργα υποδομής στην περιοχή (αρδευτικά κ.α.) που γειτνιάζουν ή διασταυρώνονται με τον άξονα του αγωγού TAP θα δίνονται από την έδρα του TAP, την Βασιλεία της Ελβετίας.

7. Με ένα μέσο κόστος κατασκευής του αγωγού 2,2-2,5 εκατομμύρια Ευρώ ανά χιλιόμετρο, τα επίμαχα 11 χιλιόμετρα των τεναγών στο Νομό Καβάλας στοιχίζουν λιγότερο από 30 εκ.  Ευρώ, κόστος ευτελές σε σχέση με τα ποσά που δαπανά ο TAP για την προβολή του έργου. Είναι πέρα πάσης αμφιβολίας και απολύτως βέβαιο ότι το ισοζύγιο από τη διέλευση του αγωγού για τους αγρότες και γα την τοπική κοινωνία είναι εξαιρετικά αρνητικό. Εάν δεν υπήρχαν άλλα σημαντικότερα συμφέροντα επί θύραις, η όδευση από τα τενάγη θα είχε αλλάξει προ πολλού.

8. Οι δύο εγκρίσεις των υπουργών από διαφορετικές κυβερνήσεις, του κ.Μανιάτη το 2014 και η τροποποιητική, δήθεν άλλη όδευση, του κ.Σκουρλέτη στην επίμαχη περιοχή των τεναγών ταυτίζονται απόλυτα, χωρίς την παραμικρή απόκλιση.

9. Σύμφωνα με την εγκεκριμένη όδευση που ήδη υλοποιείται, ο αγωγός εφάπτεται κατά ένα μέρος με την Β’ ΖΩΝΗ προστασίας  του Αρχαιολογικού Χώρου των Φιλίππων (σε μήκος 650 μέτρων) και διέρχεται σχεδόν εξ’ ολοκλήρου  από τη Ζώνη Γ προστασίας (Περιφερειακή Ζώνη), απέχει από το κέντρο των Λασπόλουτρων Κρηνίδων (λίμνες  λάσπης) 860 μ., από το Ξενοδοχείο Γιάννης που βρίσκεται στο νότιο όριο των λασπόλουτρων 790 μ. και από την Α’ Ζώνη προστασίας του Αρχαιολογικού Χώρου στην περιοχή των λασπόλουτρων 400 μ., όταν η απόσταση  ασφαλείας ξεπερνά κατά πολύ το 1 χιλιόμετρο.

10. Όσο για τη στρατηγική σημασία του αγωγού και την «πομπώδη» μετατροπή της Ελλάδας σε σημαντικό ενεργειακό κόμβο υπενθυμίζουμε ότι ο αγωγός TAP αποτελεί συνέχεια του αγωγού TANAP στον οποίον συμμετέχουν οι Τούρκοι και οι Αζέροι με ποσοστά 20% και 80% αντίστοιχα. Επομένως ο πολυδιαφημισμένος TAP θα εξαρτάται απολύτως από την Τουρκία, πιθανόν και με μορφή ομηρίας, όταν οι γεωπολιτικές σκοπιμότητες το επιβάλλουν.

Η εμπειρία απέδειξε ότι τα κινήματα των ενεργών πολιτών δεν μπορεί να είναι παρακολουθήματα ή εξαρτήματα των φορέων εξουσίας. Πρέπει να έχουν αυτόνομη και ανυστερόβουλη δράση, επιδιώκοντας να πείσουν την κοινωνία και τις θεσμικές εκφάνσεις της, σε μια συντονισμένη δράση με καθαρή στρατηγική μέχρι το τέλος.

Ο απολογισμός για τη διαφαινόμενη απαξίωση και αλλαγή χρήσης του ιστορικού, πολιτιστικού και αναπτυξιακού κεφαλαίου που φέρει την ονομασία «Τενάγη Φιλίππων», που μπορεί να αργήσει και ίσως  γίνει από τις  επόμενες γενιές, θα είναι οδυνηρός. Υπάρχει ακόμη χρόνος για την αντιστροφή.

Για όσους εξακολουθούν να πιστεύουν στην αλλαγή της όδευσης του TAP και συνεχίζουν τον αγώνα, η αλήθεια είναι κάτι που μπορεί να φανεί μονάχα στο βαθύ σκοτάδι, στο πιο βαθύ σκοτάδι λίγο πριν το ξημέρωμα. Άλλωστε, η ύπαρξη και οι ιδιότητες της σκοτεινής ύλης βασίζονται στις επιδράσεις πάνω στην ορατή ύλη. Σε λίγο ξημερώνει η παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος που ίσως γεννήσει νέες ελπίδες.

Καβάλα, Δράμα 04 Ιουνίου 2018

Λάζαρος Βασιλειάδης

Αν. Καθηγητής Δ.Π.Θ.

Πρώην Πρόεδρος ΤΕΕ-ΑΜ

Ποιός είναι ο Λάζαρος Βασιλειάδης. (βιογραφικό)

ΧΑΡΤΕΣ

Σοβαρό τροχαίο δυστύχημα σημειώθηκε στις 03.15 π.μ. στη Λεωφόρο Μαραθώνος, στο ύψος της Νέας Μάκρης.

Αυτοκίνητο συγκρούστηκε με απορριμματοφόρο και σκότωσε έναν δημοτικό υπάλληλο που εκείνη τη στιγμή μάζευε τα σκουπίδια μαζί με έναν συνάδελφό του.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο οδηγός του αυτοκινήτου, ο οποίος συνελήφθη, είναι 20 ετών και είχε καταναλώσει μεγάλη ποσότητα αλκοόλ.

Ο θάνατος του 43χρονου δημοτικού υπαλλήλου ήταν ακαριαίος. Τόσο ο συνάδελφός του, όσο και ο οδηγός του απορριμματοφόρου είναι σε κατάσταση σοκ.

Πηγή: newsit.gr